Inzender Arnold Tjauw-A-Hing vindt dat met het vervangen van het wapen van de ‘Geoctrooieerde Sociëteit’ aan het presidentieel paleis afgerekend wordt met een hypocrisie die tegengesteld is aan de politieke realiteit om met zo’n afschuwelijke verleden dat symbool staat voor onderdrukking nog een pontificale plek te bieden binnen haar onafhankelijke staat.

Dat symbool van onderdrukking hoort eerder thuis in het museum, dan als een gedenkteken te zijn van dat verfoeilijk verleden.

Tjauw-A-Hing: “toen ik in 2014 in Suriname voor het laatst was, heb ik mij mateloos moeten ergeren om zo openlijk wederom aan die West- Indische en Verenigde Oost-Indische compagnie herinnerd te worden. Vandaar ik zeer gecharmeerd ben van de beslissing, dat er eindelijk gekozen is voor een monument dat de Surinamers van de onafhankelijkheid kunnen koesteren als iets eigen, iets origineels, vanwege de extra meerwaarde”.

Hij meent dat mensen vanuit een andere groepering hun eigen oordeel kunnen en mogen hebben. Hij wijst er verder op dat het koloniaal verleden aan vele Nederlanders is onthouden en hebben ze er dus geen weet van.

“Maar wij Surinamers moesten alles van de Bourbons, de Hugenoten, de Oranjes, de Medici, de Habsburgers en ga zo maar door weten en kennen. Waaraan Surinamers niet herinnerd willen worden is, dat het arbeid van hun voorouders, misbruikt is als economisch middel om de Blanke boven klasse te kunnen onderhouden”.

Hij vervolgt met: “Ik geloof niet dat in het kastenstelsel van India, de ‘onder klasse’ ooit de kans zal krijgen om het ‘bovenklasse’ symbool van hun onderdrukking, te verwijderen. Suriname heeft die kans tot afschaffing wel en zit derhalve in die riante en fortuinlijke positie, om een presidium te hebben, dat de ernst van die verfoeide beeldvorming inziet en voortijdig afschaft”.

Tjauw-A-Hing meent dat het koloniaal beeld een vertekend en vervalste weergave geeft van de werkelijkheid, die je binnen je moderne en veranderde structuur niet moet willen hebben. Slavernij en immigratie kunnen niet op een lijn of in een adem genoemd worden, omdat de slavernij te wreed en rigide toegepast is op het donkere volksdeel zonder ooit daarvoor gecompenseerd te zijn geweest. Dit terwijl de immigrant of op basis van vrijwilligheid of op basis van een leugen verleid is tot het verrichten van arbeid op contractbasis tegen betaling.

Tjauw-A-Hing vindt ook dat te zijner tijd het paleis mag verdwijnen, “want het dient geen enkele nut, omdat het van generlei waarde is. Als symbool voor een voorbije periode kan het liever gesloopt worden, waarvan het hout gebruikt kan worden voor iets nuttiger. Op die plek kan een nieuwe regeringsgebouw, worden neergezet”.

Wat Suriname volgens Tjauw-A-Hing nodig heeft, zijn mooie stranden, betegelde taluds, trottoirs en fietspaden; een gedeeltelijk gedempte oceanische geul voor een kanaal met daarachter een dijk met boulevard op geprojecteerd. Suriname heeft nodig dammen, dijken en waterboezems. Het land moet gekanaliseerd worden, om het overtollig water kwijt te kunnen raken.

“Als Surinamers vinden dat ze geen houten stad, meer willen, dan moeten ook de monumentale gebouwen worden gesloopt. Zonder, zulke symbolen, zullen Surinamers heus wel groeien naar elkaar toe”, aldus Tjauw-A-Hing.