De economie van Suriname draait op de aanwezige grondstoffen. Terwijl Suriname meer te bieden heeft, wordt al eeuwenlang grondstoffen uit de bodem gehaald zonder dat hiervoor economische ontwikkeling tegenover staat. Suriname heeft de kennis en potentie om het rijkste land te zijn in Zuid- Amerika. Echter is er te weinig aandacht voor het invoeren van managementsystemen.

Er wordt ’steen en been’ geklaagd. Eerst over de Surinamers die wegtrokken en zich in Nederland vestigden. Terwijl zij wel goed waren om gelden over te maken en dezelfde families te steunen die klaagden over hun overzeese familie. Er werd meer geld gestuurd dan ontwikkelingsgelden die zijn overgemaakt door Nederland. Nu wordt er geklaagd over de Chinese wijze van concurrentie terwijl deze harde werkers dagelijks worden beroofd. Terwijl China zoveel gelden overmaakt aan Suriname.

Dit alles heeft te maken met het feit dat Surinamers zich niet willen onderscheiden en afwachten op hulp en/of steun. Waarom worden er nu geen gelden overgemaakt naar de Surinamers in Nederland?

Ten tweede zowel de overheid als de burgers waarderen het niet dat bedrijven managementsystemen invoeren om zich te onderscheiden. Als het bedrijfsleven zich meer richt op het invoeren van managementsystemen, dan kunnen zij zich onderscheiden van bijvoorbeeld Chinese producten. Kijk naar Japan hoe zij omgaan met managementsystemen en hun concurrentiestatus die is opgebouwd na de Tweede Wereldoorlog.

Suriname moet een Raad van Accreditatie opzetten en meer doen aan certificering volgens ISO 9001, 14001, HACAP, etc.

De overheid kan het bedrijfsleven hiertoe faciliteren door wetgeving te maken hierover. Daarnaast is het strategisch beter als er een Wetenschappelijk Orgaan wordt opgezet dat zich bezighoudt met de duurzame ontwikkeling van Suriname. Dit Orgaan moet losstaan van de politiek en een wettelijke status krijgen.

Alleen dan kan Suriname zich ontwikkelen als een land dat zich onderscheidt en op eigen kunnen zich versterkt in de globaliseerde wereld.

Robbie Mohansingh