Apostel Carlo Lansdorf geflankeerd door de Voorwaardelijk in Vrijheid gestelde gedetineerden broeder Melvin Doorson en broeder Arnold Joop
Stichting De Stem heeft de gedetineerden Arnold Joop en Melvin Doorson die onlangs voorwaardelijk in vrijheid zijn gesteld, op eigen verzoek vanaf de poort van de Penitentiaire Inrichting Santo Boma, opgevangen. Nu zijn zij residerende resocialiserende gasten van het Doorgangshuis Eindelijk Licht.
Het streven naar verbetering, het herstel van de soms verstoten ex-gedetineerde richt zich BIJ De Stem op het vergroten en tot uiting brengen van activiteiten en participatie binnen een zo normaal mogelijk sociaal kader in de samenleving, waarin geborgenheid leeft, een thuissituatie dus.
Als Evangelist, Zoon van Hermandad, ondernemer, opbouwwerker en vakbondsleider weet algemeen directeur, Carlo Lansdorf, als geen ander hoe de vork maatschappelijk in de steel zit. Door zich actief over een lange periode in te zetten kent hij bovendien de klappen van de zweep. Hij is er van overtuigd, dat iedereen recupereerbaar is. Er wordt immers gewerkt met de genade van God.
De maatschappelijke discussie rond verval en misdaad in de samenleving is op een hoogtepunt. Het Voorwaardelijk in Vrijheid stellen van gedetineerden is meer dan ooit onderwerp van gesprek. Stichting de Stem zet via haar afdeling Eindelijk Licht het opvangen en begeleiden van ex-gedetineerden voort. Op dit stuk wordt nauw samengewerkt met het ministerie van Justitie en Politie en relevante maatschappelijke organisaties.
Apostel Lansdorf van Stichting De Stem spreekt met lof over de samenwerking met het ministerie van Justitie en Politie die door de jaren heen gestalte heeft gekregen. ‘Wij zijn op de goede weg. Vandaag kennen wij samenwerkingsverbanden, zitten wij in werkgroepen en commissies rond de tafel om het resocialisatiewerk onder gedetineerden tot state of the art te maken.’
Er wordt nationaal gedokterd aan de structuur van een verantwoord resocialisatieproces van gedetineerden. Het vraagstuk wordt niet alleen van regeringswege gedragen. Maatschappelijke groepen, niet-gouvernementele organisaties, commissies, werkgroepen, en deskundigen uit binnen- en buitenland laten van zich horen en worden betrokken bij het proces: ‘Verantwoorde resocialisatie van gedetineerden.’
Dienende taak
Een gevangene keert vroeg of laat terug in de samenleving. Hij/zij neemt dan weer deel aan de maatschappij. Dat gaat niet als vanzelfsprekend. De belemmeringen zijn talrijk. Conform haar dienende taak staat Stichting De Stem, de Sociale Zuil van de Kinderen van het Licht Ministries onder andere ex-gedetineerden bij om op verantwoorde manier te re-integreren in de samenleving.
Bij Stichting De Stem worden de samenleving, slachtoffers van misdrijven en gedetineerden uiterst serieus genomen. Dat gebeurt door effectief/actief met z’n allen aan de slag te gaan om vooral het zelfvertrouwen aan te wakkeren. Het zich weer inwerken in de samenleving is over het algemeen een moeilijk en gevoelig overgangsproces.
De in vrijheid gestelde medemens is kwetsbaar. Het weer afglijden is niet denkbeeldig. Hoe gaat het met de gedetineerde als die vrijkomt? Wordt hij/zij opgevangen door familie en vrienden? Volgen er weer delicten? Lukt het de veroordeelde die zijn/haar straf heeft uitgezeten de draad weer op te pakken? Werk te vinden? Gelukkig te zijn? De kwetsbaarheid van deze groep wordt vergroot door een opeenstapeling van beperkingen die vanuit de samenleving komen.
Verbanning en banvloek
Marron Arnold Joop staat voor een dilemma. Het aan het leven van een ander komen is bij de Marrons een onvergeeflijke fout. De straf die volgens de binnenlandse traditie staat op levensberoving is verbanning en banvloek. De toegang tot zijn leefgemeenschap wordt hem ontnomen. Joop wordt volgens zijn stamgenoten beheerst door een kunu, de wraak van een dode. Een situatie waarin de dood zich blijft wreken. Gevreesd wordt, dat het hele dorp meegesleept en door het kwaad getroffen zou kunnen worden.
Apostel Lansdorf had het er over, dat een straf een maatregel is ter vergelding van een misdaad. Door te straffen, hopen wij onmaatschappelijk gedrag te corrigeren en herhaling te voorkómen. Een straf heeft ook tot doel de terugkeer van de dader in de samenleving mogelijk te maken. De resocialisatie begint al bij de oplegging van de straf.
Komt de geijkte uitspraak bij kijken: ‘In de gevangenis komen gevangenen in contact met andere veroordeelden. Gevangenissen zouden hierdoor kunnen werken als ‘leerschool’ voor criminaliteit, waar veroordeelden elkaars houding en motivatie negatief beïnvloeden of elkaar de kneepjes van het vak bijbrengen.’ In de praktijk blijkt, dat alleen hard straffen niet werkt.
Door veroordeelde mensen op te vangen, te begeleiden, te scholen, te onderwijzen, een vak te leren wordt hun de kans geboden om zich te herstellen. Van kansloosheid naar de gevangenis en terug naar kansloosheid wordt zo tegengegaan, besluit Landsdorf.