Sterren ontstaan doorgaans niet in afzondering, maar in grote groepen. Onderzoek door astronomen van de universiteit Bonn wijst erop dat deze ’sterrenhopen’ bij hun geboorte allemaal ongeveer even groot of beter gezegd even klein zijn.

Dat volgt uit computersimulaties die de evolutie van een sterrenhoop nabootsen. De kraamkamer van een sterrenhoop, een grote wolk van gas en stof, levert voornamelijk tweelingen af: bijna elke ster in de sterrenhoop heeft dus een partner.

Door onderlinge interacties kan zo’n dubbelster uit elkaar vallen, ongeveer zoals een danspaar dat in een volle balzaal met een ander danspaar in botsing komt.

Hierdoor neemt het aantal dubbelsterren in een sterrenhoop in de loop van de tijd af. Maar niet elke stellaire kraamkamer is even vol. En in een volle kraamkamer vinden meer onderlinge ontmoetingen en stellaire ‘echtscheidingen’ plaats dan in een minder volle.

Hoe de verdeling tussen enkelvoudige en dubbelsterren in een sterrenhoop er uiteindelijk uitziet, wordt dus bepaald door de drukte in de stellaire kraamkamer.

De Duitse astronomen hebben dit inzicht gebruikt om de oorspronkelijke eigenschappen van een aantal bekende jonge sterrenhopen te reconstrueren. De verrassende conclusie is dat, hoewel sterrenhopen sterk uiteenlopende massa’s hebben, ze bij hun ontstaan allemaal slechts ongeveer een lichtjaar groot zijn.

Dat wijst erop dat alle sterrenhopen op zeer vergelijkbare wijze ontstaan en zich pas later, afhankelijk van hun massa, op verschillende manieren verder ontwikkelen.

(nu.nl)