PARAMARIBO, 11 mei – De sociale en psychische druk op de krijgsraad was nog nooit zo intens. Grotere en kleinere belangengroepen doen elk op eigen manier een duit in de zak. De afgelopen dagen is de druk alleen maar toegenomen. Naarmate de ‘dag des oordeels’ naderde, is een reeks theorieën en visies over de samenleving heen gegooid. Aan elk der zijden is bij voorbaat bekend dat de rechter geen andere keus heeft dan dit of dat te bepalen. Wie ook gelijk krijgt of niet, de rechtspraak in Suriname zal nooit meer dezelfde zijn.

Als er één feit nadrukkelijk de kop op stak de afgelopen dagen, is het wel de teloorgang van een mythe. Juristen en politici hebben in Suriname traditioneel altijd het beeld op gehouden dat de rechtspraak vrij moet zijn van maatschappelijke beïnvloeding. “De rechter moet in alle vrijheid en neutraliteit een besluit kunnen nemen”, heet het dan. Het is ook waarom media en (soms) het parlement zaken die onder de rechterlijke hamer liggen, niet becommentariëren.

Controversieel als die al waren, hebben de roerselen rond de decembermoorden, gebroken met deze traditie. Emoties en hartstocht (‘moordenaar’, ‘landverrader’, staatsvijanden’) hebben al bij voorbaat vonnis geveld. Weliswaar niet ‘hét vonnis’, maar elke partij heeft op eigen manier signalen gegeven aan de krijgsraad. Of het nu een mars is ‘ter ondersteuning’ of een ellendig saaie mediacampagne ‘om van uw land te houden’, de boodschap is niet mis te verstaan. De rechter is ook maar een mens.