De #MeToo-beweging dreigt op een kantelpunt terecht te komen met de beschuldigingen tegen de Amerikaanse kandidaat-opperrechter Brett Kavanaugh.

De rechter staat sinds 9 juli op de nominatie om in het Hooggerechtshof de stoel over te nemen van Anthony Kennedy, die met pensioen gaat.

Zijn nominatie kwam opeens in gevaar, toen hoogleraar Christine Blasey Ford eind juli als een duveltje uit een MeToo-doosje schoot. Zij zou met een stomdronken Kavanaugh en zijn vriend op een feestje zijn meegegaan naar een slaapkamer.

Geen verkrachting

Het zou zijn gebeurd in de jaren ’80, 35 jaren terug. Kavanaugh was toen 17 en zou haar in bijzijn van zijn vriend hebben betast. Zij werd niet verkracht, de toen 15-jarige Ford wist aan de twee jongens te ontsnappen en vluchtte.

Veel meer dan dat het incident had plaatsgevonden, kan Ford zich niet herinneren. Zij weet niet meer precies wanneer, waar of in welke context dingen waren voorgevallen.

Het toont de achilleshiel van #MeToo: de beschuldiging is de veroordeling. Schuldig of onschuldig, alleen al een vage beschuldiging is voldoende om een loopbaan kapot te maken en voor de publieke opinie is de beklaagde, hoe weinig de aanklacht ook hard gemaakt kan worden, automatisch schuldig.

Ford noemt als bewijs gesprekken die zij met een therapeut hierover heeft gehad. In de notities van de therapeut staat dat zij vertelde dat zij door vier jongens was aangevallen.

Bij een andere therapeut zei Ford dat zij niet 15, maar veel ouder was.

Politiek

USA Today wijst in een redactioneel artikel op het politieke steekspel dat zich rond de affaire ontwikkelt: de Republikeinen, met een kleine meerderheid in de Senaat, willen de zaak snel afgehandeld zien.

Voor Democraten is uitstel het doel, in de hoop dat Republikeinse senatoren of Trump hun kalmte zullen verliezen en Ford zullen aanvallen, waardoor Democraten meer anti-vrouwenmunitie krijgen voor de tussentijdse verkiezingen.

Hun grootste wens is om de nominatie van Kavanaugh te rekken tot na 6 november of die te doen ontsporen, in de hoop op een Democratische overname van de Senaat in die maand.

Het zou hen de kans geven om wraak te nemen op de Republikeinen, die in 2016 hadden geweigerd de nominatie door president Barack Obama van de hooggekwalificeerde Merrick Garland voor het Hooggerechtshof zelfs maar te overwegen.

Dat haalt professor Ford neer tot slechts een wapen voor de Democraten, in een strijd waar zowel zij als #MeToo de grote verliezers zouden kunnen zijn. Kavanaugh is dat nu al.