PARAMARIBO, 26 aug – Het lijkt voor Emmy Hart, manager van stichting Rumas, soms bijna ondankbaar werk. Het resocialiseren van ontspoorde drop-outs is geen eenvoudige taak. De doelgroep, jongens uit vaak eenoudergezinnen, zijn bepaald de makkelijkste niet. Maar opgeven is er niet bij, want dat is precies wat je er probeert in te bakken.

Behalve de weerstand en de terugval bij sommigen, spelen ook laksheid en gemakzucht een rol. Ouders die maar al te snel hun ‘probleemkind’ naar Rumas slepen. “Mensen moeten hun eigen verantwoordelijkheid ook willen nemen”, zegt Hart. Daar ontbreekt het vaak aan. De kans op terugval is dan ook groot als de jongens buiten de stimulerende Rumas-sfeer raken. En die laatste stap is onvermijdelijk. De derde groep trainees is net afgeleverd.

Rumas, afkorting voor Reik Uit naar Meer & Motiveren, Adviseren, Service, bewijst zijn nut. Geen andere instantie is zo gericht bezig met afgegleden jongens en mannelijke adolescenten. Behalve een verzorgende omgeving, wordt de kans geboden een vak te leren. Aan dit alles gaat een soort boot camp vooraf, een paar weken samen in afzondering. Daar worden discipline, zelfrespect en sociale vaardigheden bijgebracht.