Regering Bouterse/Ameerali heeft haar positie als regering mede te danken aan de rijstboeren van het rijstdistrict Nickerie. Waar de wereld in een periode van structurele voedselschaarste is terechtgekomen, moeten wij als land trots zijn dat dankzij de rijstboeren wij geen korrel rijst hoeven te importeren om onze Surinamers te voeden.
Rijstboeren zijn dan ook de nationale trots van vooral de Nickerianen. Momenteel wordt echter het dagelijks leven van de rijstboer gekenmerkt door allerlei zorgen, zoals hoge schuldenlast, lage prijzen voor hun rijst met stijgende kosten, wateroverlast met slecht functionerend sluisdeuren, opgeschroefde government -take, te hoge brandstofprijs, wat enorme financiële en emotionele tol eisen van de rijstboeren en hun gezinnen.
De problemen van de rijstboeren hebben verstrekkende gevolgen, waarbij velen niet stilstaan. Wij allen zijn afhankelijk van de agrarische sector en kunnen daarom onze ogen niet sluiten voor de problemen van onze landbouwers. De Amerikaanse president Dwight D. Eisenhower zei eens:” Boer zijn lijkt ontzettend makkelijk als je ploeg een potlood is en je ver van het maisveld woont”.
De gouden beloftes
Met veel tam tam beloofde de toenmalige voorzitter van de paarse partij, nu de huidige Surinaamse president Desi Bouterse tijdens de verkiezingscampagne van 2010, heel veel aan de rijstboeren.
Beloftes zoals het opzetten van oogstfaciliteiten om zodoende de verwerkingscapaciteit te vergroten, uitbreiden van het rijstareaal naar 200.000 ha, terugdraaien van de government- take, opzetten van een landbouwinvesteringsfonds, sneller en makkelijker verkrijgen van goedkope brandstof door het Petrocaribe-deal, ontwikkelen van een schuldsaneringsprogramma en niet te vergeten de voedselschuur droom, maakte dat vele rijstboeren zeer onder de indruk waren en dan ook voor deze geweldige “change” kozen.
Door deze mooie beloftes dachten vele landbouwers een nieuwe tijdperk tegemoet te zien voor de totale rijstsector. Het was dan ook een vrij zware klap voor de landbouwers, dat enkele maanden na zijn verkiezingsoverwinning in 2010, Regering Bouterse/Ameerali de government – take niet terugdraaide, maar die juist omhoog schroefde. Gelijk spatte voor vele rijstboeren de zo beloofde gouden rijsttoekomst uit elkaar.
Boeren van Henar, Westelijke polder en Wageningen geven aan dat anno 2014 de vele beloftes van Bouterse voor hun slechts als een nare droom gebleven is. Spoorloos zijn de 200.000 ha rijstarealen, de zo hoopvolle voedselschuur en alle andere mooie beloftes.
Boeren geven aan dat ze zelf vernedering hebben moeten ondergaan om voor het verkrijgen van een eenmalige restitutie van de extra heffing op brandstof door deze regering op straat te moeten komen. Vele rijstboeren vragen zich af waar Bouterse toen was. Een rijstboer geeft zelf moedeloos aan: “We zakken steeds dieper weg en we komen er maar niet meer uit”.
Balans
Nadrukkelijk geven de rijstboeren aan dat ze vooral bereidwilligheid bij deze regering naar de rijstsector toe missen. Volgens hun hebben ze niets aan de enkele ad hoc maatregelen vanuit LVV, omdat dat meer op brandjes blussen lijkt. Velen binnen de rijstsector hadden dan ook hoge verwachtingen van deze regering voor wat betreft een goed en transparant bestuur richting rijstsector.
Momenteel moeten vele rijstboeren van Wageningen en Middenstand radeloos blijven toekijken hoe grote delen van hun inzaai door wateroverlast verloren dreigt te gaan. Onoverzichtelijk voedselzekerheid en bestaanszekerheid bezorgen dan ook vele rijstboeren slapeloze nachten.
Zoals ik eerder zei, de vele populistische beloftes en verleidingen hebben velen, tezamen met mij, behoorlijk gepakt.
Boeren, naar de komende verkiezing in 2015 hebben jullie als rijstboeren in feite de sleutel in handen welke koers jullie als rijstboer willen opgaan. U als landbouwer bepaalt zelf. Wilt u eruit? kies dan voor hoe het toen was…
Harriet Ramdien