Wij willen heden twee zaken aan u voorhouden die te maken hebben met de politie onrust die er is binnen de regering. Ten eerste willen wij de uitlatingen van de ABOP-voorzitter de revue laten passeren. Daarna gaan we kort in op een incident waarbij de politie geweld heeft gebruikt tegen een protesterende groep mensen. die naderhand bleken van inheemse afkomst te zijn. 

Door de ABOP-voorzitter wordt al een hele tijd duidelijk gemaakt dat men zich niet neerlegt bij het gezag van de huidige president. De vp gaat zijn eigen weg en eigenlijk is hij niets anders dan een kleine president niet onder, maar naast de huidige regeringsleider. Daarom wordt er door critici gezegd dat we niet 1, maar 2 regeringen hebben, die niet met elkaar bemoeien of mogen bemoeien. We hebben in het geval van het Sabaku project gezien hoe een ABOP-minister weigerde om bevoegdelijk gegeven instructies en bindende adviezen van een VHP-minister op te volgen. Er zou ‘midterm’ tussentijds een evaluatie en vervanging van ministers plaatsvinden door de president.

De ABOP heeft geweigerd om in de politieke samenwerking de president, die bevoegd is ministers aan te stellen en te ontslaan, de ruimte te geven om zijn grondwettelijke rol te vervullen. Een duidelijker teken dat Brunswijk het gezag van Santokhi niet accepteert is er niet. 

Brunswijk heeft zijn eigen agenda en dat is een persoonlijke agenda van een ex-rebellenleider en politicus die oud aan het worden is. Hij wil in zijn leven onsterfelijk worden door alle hoge ambten in het land te vervullen. In alle politieke galerijen moet zijn foto hangen, zodat het nageslacht niet vergeet dat er eens een Brunswijk heeft geleefd. De man is al voorzitter geweest en vp. Het mooiste ontbreekt nog: dat is een foto met de ambtsketen van de president.

De persoonlijke missie van Brunswijk, is de missie van ABOP en een deel van de marronbevolking waarschijnlijk, hoe groot dat deel is weten we niet exact. Maar, men zal Brunswijk in het hoogste ambt ervaren alsof men zelf omhangen is met de presidentiële ambtsketen. De persoonlijke politieke agenda van Brunswijk maakt, dat hij niet geïnteresseerd is in het besturen van een land dat in grote problemen is. Want het is schandelijk als je graait in een tas met je eigen en her en der ad hoc brandjes blust door geld te verdelen voor mensen in nood. Regeren in deze moderne tijd is heus niet het lopen met een tas vol geld en daarmee op straat strooien, en dan maakt het niet uit of het je eigen geld is of niet. Er wordt beweerd dat Brunswijk een sociaal mens is, maar hij is geen sociale politicus, want anders had jij zijn minister van Sociale Zaken onder druk gezet om het sociaal programma dat nu achterwege blijft, met de meeste spoed uit te voeren. Het sociaal programma wordt eigenlijk door de vp via zijn minister gesaboteerd, zodat de president in een kwaad daglicht komt te staan. Dat maakt de kansen voor politieke winst voor ABOP en Brunswijk en met name het presidentschap alleen maar groter. 

De ondermijning van het gezag van de president door de ABOP is vanaf dag 1. Het begon heel snel met de obstructies gepleegd door de ABOP’er Belfort die van de ABOP-voorzitter ruimte krijgt om elke week en gestructureerd zijn gal te spuwen op persoonlijk de president. Dat kan niets anders zijn dan de agenda van de vp. Deze ondermijning doet denken aan de verhalen die in Tarzan-strips te lezen was, over medicijnmannen die hun macht misbruikten om het stamhoofd van de troon te stoten. Tarzan kwam dan het stamhoofd te hulp door de kwaadwillende medicijnman te bestrijden en neutraliseren. Maar. in het Surinaamse verhaal komt de Tarzan-figuur niet voor.

De president heeft zijn wantrouwen in de president uitgesproken toen hij aangaf dat in de zaak van EBS, alleen mensen met een bepaalde etnische afkomst een reisverbod is opgelegd. Daarna heeft de vp op primitieve wijze een vonnis van het Constitutioneel Hof verworpen en als een ongeschoolde aangegeven dat hij niet zal meewerken aan het veranderen van het kiesstelsel. Het deert hem dus niet dat het stelsel discriminatoir is. 

De vp is nu bezig te gaan in de rol waarin hij zich het meest comfortabel zal voelen, dat is de rol van de vrijgevochten rebellenleider. Dat is een rol waarin je links en rechts mensen kan intimideren en bedreigen…en met een tjaplati achter mensen kan aanrennen. De vp beweert nu, dat hij door de mensen van de president, althans de veiligheidsdiensten, wordt achtervolgd. Maar, moet de vp niet blij zijn dat hij bescherming heeft van de veiligheidsdienst? Wat we niet begrijpen is dat hij deze zaak met de president heeft besproken en dat de president niet naar hem zou luisteren. Wat voor een politiek huwelijk is dat dan? 

Wat we nu meemaken is het meest bizarre politieke huwelijk ooit. En daarom komt deze regering niet aan regeren toe, dat zal in de komende periode ook zo zijn. De president, wil hij deze coalitie voortzetten en zijn periode uitzitten, heeft geen andere keus dan met betrekking tot de beleidsgebieden die onder de ABOP ressorteren, presidentiële commissies te benoemen die het werk zullen moeten doen, dat door die ministers en hun directies zal moeten worden gedaan. De president zal niet op basis van beschikkingen zaken kunnen regelen, maar met bestuurlijke besluiten van een hogere rangorde en dat levert in principe geen administratief- of bestuursrechtelijke zonde op: met presidentiële besluiten en resoluties. 

De president heeft meer baat bij een functionerende regering dan de kleinere partijen en de vp. Aan het eind van de dag is het zo, dat de president voor het slagen of falen wordt beoordeeld en afgerekend, geen anderen. Dat is dan op de dag van de stembusgang.