Hierbij entameer ik het volgende, waarom rurale participatie een onvermijdelijke en legitieme eis is ter stimulering.

De Guyanezen hanteren dit middel al decennialang, waardoor de Surinaamse regering ook over moet gaan tot stimulering van het ruimtelijkverblijf van Surinamers in dat gebied, om ook van haar zijde aldaar haar rurale participatiegraad  op te schroeven.

Liever iets dan helemaal niets, want ‘liever een vogel in de hand dan tien in de lucht’, is een gezegde die niet met een korreltje zout genomen moet worden.

Er bivakkeren aldaar allerlei lieden rondom en in het gebied die bezig zijn met hun ondoorzichtige  praktijken die niet transparant zijn. Dus geldt hierbij het toepasselijk spreekwoord dat ook hier van toepassing is ‘liever een stukje van het gebied in bezit dan helemaal niets’.

Een ‘lachbekkende’ minister die  zijn geloofwaardigheid verbonden heeft aan een ‘verstilde’ stille diplomatieke oplossing, maar door de tegenpartij honend wordt weggelachen, na diens gebrekkige woordspelingen, daar hebben we als natie niets aan.

‘He is the biggest joke we have ever seen around, he wants to be funny’, zullen die Guyanezen mompelen. Flagrante schendingen op uitspraken en bevindingen van onderzoeking en vastlegging van de demarcatielijnen ten spijt, lijkt aan dovemans oren te zijn geweid aan de Guyanezen.

De Guyanezen hanteren de Falklandoorlogsstijl van Margaret Thatcher. Horen, zien en zwijgen als het graf, en bot blijven tot op het bot blijkt het weerwoord van de westerburen te zijn.

Ter memorering, aan een reeds eerder ingezonden stuk “Grensgeschillen vragen om alertheid en een oplossing!!!”, had ik aangegeven dat “Het is het uur om de grensgeschillen met de buurlanden snel op te lossen”. (Ingezonden stuk A.H.Tjauw-A-Hing GFC Nieuws)

In dat stuk had ik aangegeven dat in eerdere memorandum is geëntameerd om de noodzakelijk spijkers met koppen te slaan.

Buren blijven geen vriendelijke buren meer wanneer geopolitieke en economische belangen daaraan ten grondslag liggen want dan maken ze desnoods lijken en zijn dan minder vriendelijk, gedenk de Iraakse Oorlog en Krim-inlijving van nu.

In de nachtelijke uren nemen Guyanezen de tijd om door te dromen over dergelijke geopolitieke problemen, terwijl de Surinaamse beleidsmakers en politici hun kussen, klutsend kussen. Het zijn geopolitieke en economische belangen die de grensgeschillen aanwakkeren met de buurlanden Guyana en minder met Frans-Guyana voorlopig.

Dit vraagt derhalve om een snelle en adequate slimme oplossing, want voorstudies wijzen uit dat er aanzienlijke olievoorraden en andere grondstofvondsten als economisch gewin in het Guyanaschild behorend tot de Roraimaformatie te ontginnen zijn.

De isotrope zender en afwachtende geheime en talmende houding van de Surinaamse minister van Buitenlandse Zaken is vergelijkbaar met die van een slome opgang tentoonspreidende redenering die zijn diplomatiek irrealistische houding weerspiegelt, die zodoende bovendien de juridische rechten op betreffende grondgebieden verspeelt. Zelfs de gang naar het Volkenrecht kan deze zogenoemde diplomaat niet voorbereiden.

Laat staan stappen daartoe nemen of althans een legitieme en scherpe afkeurende signaal geven.

Als een reactie zal dat signaal de houding van de Surinaamse regering ter zake het grensdispuut met Guyana verwoord moeten worden via het Volkenrechtelijkorgaan dat op haar beurt de reactie dan als een legitieme bijdrage krijgt aangeboden en voorgelegd voor arbitrage van het dispuut. Verder moet dat Volkenrechtelijkorgaan dan zorg dragen dat er een permanente oplossing voor die betwiste gebiedsvraagstukken komt.

De geachte promovendus Lachman Soedamah biedt in zijn proefschrift ‘Suriname compleet?’, de mogelijke bijdrage van het Volkenrecht als oplossing van de Surinaamse grensgeschillen met Guyana. Dit betekent zoveel als dat Suriname alert genoeg moet zijn om deze geste van de geachte heer Lachman Soedamah die op vrijdag 14 februari 2014 promoveerde in Nederland aan de Open Universiteit in Heerlen, Limburg, tot doctor in de rechten met beide handen aan te pakken als een geschenk voor elke Surinamer.

In juni 2013 spraken president Desi Bouterse en zijn Guyanese ambtgenoot Ramotar af de samenwerking tussen hun landen te willen verbeteren om economische ontwikkelingen te stimuleren. Hierin zie ik een aanwijzing, voor de Surinaamse burgerbevolking, in dat gebied de mogelijkheden tot het mogen plegen van domeinactiviteiten, zoals de Guyanezen dat ook nu bezigen in dat gebied.

Intussen lijkt de situatie vanaf februari tot nu toe een andere wending te hebben gekregen, met de weigering van Guyana met een of andere conferentie in Suriname mee te doen, vanwege het zetten van het Tigri-gebied op de Surinaamse kaart. En dat heeft alles te maken met het “in afwachting van betere betrekkingen parkeren van de grensgeschillen”. “Maar dat parkeren is onverstandig”, stelde Lachman Soedamah toen al een paar maanden terug. Volgens Lachman Soedamah, “met deze houding speelt(verspeelt Suriname haar aanspraak op dat gebied) Suriname Guyana in de kaart.’

Guyana voert nu het gezag, waarin volgens Google Earth door Guyanezen westelijk en oostelijk door de Frans Guyanezen is bezet in de gebieden langs respectievelijke de westelijke en de oostelijke grens waar de geschillen over gaan(o.t). Wanneer Suriname zich daarin berust en de tijd laat verstrijken, heeft het steeds minder recht van spreken en komt Guyana(vanwege de taal en bezetting) op grond van internationale beginselen in een juridisch steeds sterkere positie te staan om zich de grondgebieden toe te eigenen.”

Ook over de land- en maritieme grensgeschillen met Frans-Guyana in het oosten wordt niet gesproken in de Surinaamse politiek. “Maar door het tekort aan aandacht voor dit grensgebied waar onder meer goud wordt gedolven, vinden veel illegale grondstofactiviteiten plaats die slecht zijn voor Suriname, haar bevolking en het oerwoud.” Dat laatste geldt ook voor het grensgebergtegebied met Brazilië.

Conclusie

Stimulering Surinaamse burgerlijke bezetting van Tigri-gebied in plaats van militairen, moet een normale optie van actieve Surinaamse rurale participatie zijn in wording.

A.H.Tjauw-A-Hing