Vanochtend las ik het artikel ‘Additionele kanttekeningen bij een inferieur politiek stelsel” van Guno Rijssel. Alle schimpscheuten die ik in dit artikel over mij heen krijg (o.a. over het Israel-Palestina conflict, waarover ik mij nog nooit publiekelijk heb uitgelaten) ga ik niet punt voor punt beantwoorden. Ik vertrouw op het gezond verstand van de lezers van GFC Nieuws om zaken kritisch te beschouwen. Wel wil ik enkele opmerkingen maken.
Sociaal-democraten en liberalen
Wat betreft de samenwerking in Nederland tussen sociaal-democraten en liberalen (PvdA en VVD) die door Rijssel voor onmogelijk wordt gehouden, wil ik er op wijzen dat deze twee partijen al van 1994 tot 2002 (samen met D’66) een regering hebben gevormd, de twee kabinetten Kok. Deze regeringen kunnen gerekend worden tot de meest succesvolle ooit als het gaat om economische groei, het terugdringen van de werkeloosheid en het verlagen van staatsschuld en begrotingstekort.
Wel is het zo, dat er op het einde van die periode van “paarse kabinetten” een bepaalde mate van bestuurlijke arrogantie ontstond, die in 2002 hard is afgestraft door de Nederlandse kiezer. Sindsdien hebben we in Nederland allerlei andere combinaties gehad en nu is de beurt weer aan sociaal-democraten en liberalen, om er samen iets van te maken.
Parlementair versus presidentieel
Het klopt dat ik in het algemeen meer een voorstander ben van een parlementair systeem dan van een presidentieel systeem. Ik zie hierin een betere belichaming van de democratie en landen als Nederland, Duitsland en Zweden hebben aangetoond dat er met dit model sociaal-economisch veel succes kan worden geboekt. Ik erken wel, dat dit systeem afhankelijk is van de bereidheid van partijen om compromissen te sluiten en samen te werken in een coalitie. Als dit model ondermijnd wordt door constante politieke polarisatie, kan het inderdaad onstabiel worden.
Wat betreft de Surinaamse constitutie, kunnen we de laatste decennia spreken van een gemengd parlementair-presidentieel systeem naar de letter en de geest. De president wordt immers indirect gekozen door parlement (of VVV) en is volgens de Surinaamse Grondwet verantwoording schuldig aan het parlement. Ik weet dat er momenteel sterke krachten in Suriname zijn die deze constitutie willen veranderen in een presidentieel systeem, een stelsel van: “one man rules all”.
Degenen die mijn artikelen regelmatig lezen, weten dat ik geen voorstander ben van zo’n stelselverandering (en ik denk, velen met mij in Suriname). Dat neemt niet weg, dat ik de noodzaak van hervorming en verandering in Suriname ten volle onderken en in mijn artikelen daar ook vaak genoeg op heb gewezen. Ik zou voorstander zijn van een benadering, waarin de regering en het parlement sámen werken aan die hervormingen. In dat kader heb ik er eerder op gewezen, dat het “parlementaire” Duitsland in het laatste decennium succesvoller is geweest met grote hervormingen dan het “presidentiële” Frankrijk.
Vernieuwing in de politiek
Ten slot dit: ben ik per definitie tegen vernieuwing, omdat ik een groot voorstander ben van de parlementaire democratie? Het antwoord luidt: neen. Ik erken dat het huidige informatie tijdperk, met steeds mondiger burgers die zich niet meer laten leiden door wat voor politieke ideologie dan ook, vraagt om een vernieuwende aanpak. Zowel lokaal als nationaal, zullen we op zoek moeten gaan naar nieuwe mogelijkheden om de burgers meer inspraak te geven in de zaken die hen aangaan. Het gebruik van ICT biedt wat dat betreft veel kansen.
Jan Gajentaan
In de rubriek ‘Ingezonden’ stelt GFC Nieuws een ieder in de gelegenheid om een eigen mening of visie te geven op alle actuele ontwikkelingen en/of relevante onderwerpen. Stukken die geplaatst worden komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de visie en/of de mening van de redactie. De redactie heeft het recht om de stukken wel of niet te plaatsen, in te korten of te redigeren, zonder de mening en/of visie van de inzender aan te tasten. Er worden alleen stukken geplaatst die behoudens een ieders verantwoordelijkheid voldoen aan wat gesteld wordt in de Surinaamse wetgeving.