Elke vier jaren gaat een enorme voetbalgekte de wereld rond. Een maand lang worden wedstrijden gespeeld door goed getrainde spelers die het atletisch vermogen hebben om ‘het’ te laten gebeuren op het veld.
Miljoenen mensen rond de wereld volgen de wedstrijden op de voet, hopende op winst voor hun favoriete landen. Verder worden grote winsten gemaakt door de organisatie en de teams, maar geen directe voordelen voor de toeschouwers en de minder bedeelden van het gastland.
Integendeel blijven gastlanden vaak genoeg zitten met een grote schuld in ruil voor de eer om ooit een dergelijk event te hebben georganiseerd.
Vergelijk dit met de gezegende maand Ramadaan die nu in volle gang is. De instelling van een maand lang vasten is een Goddelijke gift aan Moslims en wordt reeds meer dan 1400 jaar lang ieder jaar gedaan. De Ramadaan maakt geen onderscheid tussen atletische kwaliteiten van de gelovigen, dan wel financieel bezit. Iedere Moslim ter wereld is gekwalificeerd om hieraan mee te doen. Iedereen is een speler.
Het is een jaarlijks terugkerende gebeurtenis zonder voorafgaande kwalificatie of loting. Er wordt niet gediscrimineerd tussen rijk en arm, sterk en zwak, man en vrouw, oud en jong; allen zijn gekwalificeerd om te participeren.
In tegenstelling tot het WK waar bepaalde landen verder gaan ten koste van andere, ontwikkelt het vasten in Ramadaan een ware spirit van sociale verbondenheid, van eenheid en broederschap en van gelijkheid voor Allah.
Dit is een natuurlijk gevoel dat opkomt bij hen die vasten. Ze sluiten zich aan bij de wereldwijde Moslimgemeenschap in het vervullen van dezelfde plicht, in dezelfde periode, voor dezelfde doelen en uitkomsten. Ze vasten allen van dageraad tot zonsondergang. Ze aanbidden uitsluitend de Ene Almachtige God. Ze voelen dezelfde honger en dorst. Vanwege deze overeenkomsten voelen hun harten zich één met elkaar.
In tegenstelling tot het WK waar gezinnen, families en vrienden verdeeld raken (al dan niet vriendschappelijk) door verschillende teams te ondersteunen, biedt de Ramadaan ons een fantastische gelegenheid om banden te versterken. De suhoor (ontbijt), iftaar (ontvasten), avondgebeden, daden van liefdadigheid en verzoening, etc. brengen mensen nader tot elkaar. Allah heeft vele beloningen in het vooruitzicht gesteld voor alle vrome daden in deze maand.
De WK is overigens een goede gelegenheid om ons gedrag te leren beheersen. Velen zijn gewend – als een wedstrijd niet naar hun zin verloopt – boos te worden, te schelden, etc. of bij winst zich over te geven aan overmatige uitbundigheid. Laten we proberen dat soort gedragingen achterwege te laten. Laat de WK zodoende voor de vastende voetbalfans een training zijn om ook bij verlies geduldig en verdraagzaam te zijn.
Laat deze Ramadaan dus voor ons een leerschool zijn om een goede middenweg te vinden, om voldoende tijd te besteden aan alles om ons heen; de leuke voetbalwedstrijden, de geestelijk verheffende Ramadaan, ons vreugdevol gezinsleven, de verantwoordelijkheid van onze dagelijkse werkzaamheden, enz.
Laten we ernaar streven een middenweg te vinden (en te behouden) in ons werelds en spiritueel streven, zoals de Koran ons leert in 2:201: “het goede in deze wereld en het goede in het hiernamaals”. Laten we allen de Ramadaan gebruiken om onszelf zodanig te ontwikkelen dat we op alle gebieden van ons leven kampioenen worden.
Bron: sanha.co.za e.a.
R. Ahmadali