Het behoeft eigenlijk geen betoog meer. Het land zucht onder het juk van de vele prijsstijgingen van producten en diensten. En er lijkt geen einde aan te komen. Bijna dagelijks lijken de prijzen van de alledaagse benodigdheden te stijgen. En, daarenboven, prijzen voor dezelfde producten kunnen ook nog eens per winkel of supermarkt verschillen.

In een poll op de website van Dagblad Suriname stelde de redactie de volgende vraag aan haar lezers en volgers:

“Komt u uit met uw inkomen voor uw maandelijkse betalingen (levensmiddelen, energie, water, transport, internet)?”

Maar liefst 79% van het aantal – binnen amper 24 uur – uitgebrachte stemmen (567) geeft aan niet uit te komen. 94 personen (13%) geven aan dat zij wel rond kunnen komen en 8% (61 stemmers) stelt, dat ze soms de maand rond kan komen.

Dat aantal van 79% is niet echt verrassend. Dagblad Suriname bericht welhaast dagelijks over hoe burgers in deze crisistijd leven en de maand rond kunnen komen. Het is soms schrikbarend en zo triest om te lezen hoe burgers de eindjes elkaar moeten knopen om brood op tafel te kunnen krijgen. Zo velen in de samenleving gaan eraan onderdoor. De financiële problemen leiden ook nogal eens tot psychische problemen. Veel mensen geven aan de stress van het dagelijks zorgen voor eten op tafel niet meer aan te kunnen. Meer en meer ziet men zich gedwongen om een tweede, zelfs derde, baan te zoeken om de maand maar rond te kunnen komen. Om goed te kunnen zorgen voor de kinderen, om allerlei – ook verschrikkelijk duur geworden – schoolspullen te kunnen kopen. Het leven is voor velen ondraaglijk en te zwaar geworden, vooral nu salarissen maar niet stijgen en de prijzen van de dagelijkse benodigde producten tot absurde hoogten stijgen en stijgen.

De mensen reageren vaak te hopen op een snelle verandering, op een beter leven, een leven zonder de zorgen en stress van vandaag de dag.

Natuurlijk, vanuit regeringszijde is vaak te horen, dat de samenleving meer even door de zure appel heen moet bijten. Dat is ook zo. Iedereen realiseert zich waardoor de huidige financieel-economische problemen zijn ontstaan en dat is niet door de huidige regering Santokhi-Brunswijk. Het is juist deze regering die zich inspant om uit de geërfde rode cijfers te klauteren, maar wel onder het strikte regime van het Internationaal Monetair Fonds. Uit de rode cijfers klauteren is niet iets dat van de ene op de andere dag kan.

Er wordt veel van de samenleving gevraagd en gevergd. Maar, Surinamers zijn doorzetters en doorbijters, creatief ook. Na regen komt zonneschijn en aan het eind van de tunnel schijnt licht, ook in Suriname.

PK