Ik beaam wat de heer Boldewijn tijdens een discussieavond aangaf. Partijen die geen programma hebben zullen/moeten samenwerken, want zonder programma weet de kiezer niet welke koers betreffende partij wil opgaan. Terwijl met een duidelijk programma de kiezer een keuze heeft. Door het ontbreken van een programma zal een partij op populistische tour moeten gaan. Anders heeft de partij geen bestaansrecht.

Normaal gesproken gaan politieke partijen alleen de verkiezing in en na de verkiezinguitslag wordt pas een samenwerking aangegaan op basis van programma en wederzijdse visie. Echter wordt al decennialang geopereerd vanuit een samenwerkingsverband. Voorbeeld is het Nieuw Front, dit is een samenwerking tussen verschillende partijen puur om zetelwinst, want als de programma’s naast elkaar worden gezet, zal blijken dat er eigenlijk geen samenwerking mogelijk is vanwege uiteenlopende visies.

De VHP en NPS zoeken elkaar al een eeuw op om een regering te vormen. De kiezers die op deze partijen stemmen doen dit niet uit landsbelang, maar uit eigenbelang. Het is dan ook niet vreemd dat nieuwe politieke partijen de laatste jaren zoveel zetels binnenhalen.

Het is een model dat diepgeworteld is en is geleidelijk aan een omwenteling toe. Het kan ook niet anders, want hoe zit het met donatie van partijleden? Wordt dit gestort op naam van de samenwerkende partijen of op rekening van een partij? Deze samenwerkende partijen moeten toch langzamerhand inzien dat dit alleen kan leiden tot chantage politiek.

Robbie Mohansingh