PARAMARIBO, 23 jul – De politiek zit met het terugroeprecht behoorlijk in de maag. De wet die het allemaal moet regelen rammelt van alle kanten. Dat de twee parlementariërs die zogezegd zijn teruggeroepen, nog vrolijk mee vergaderen, spreekt voor zich. Het is op zijn minst beschamend mee te maken hoe niets voor niemand duidelijk is.

Ook de twee politici in kwestie zelf moeten het gevoel hebben dat hen iets boven het hoofd hangt. Niet bepaald complimenteus voor de democratie. Dat de voorzitter van de Bep, Caprino Allendy, juist heel tevreden is, is geen geruststelling. De man is blij met het vooruitzicht van een succesvolle terugroeping. De twee hebben zich afvallig gedragen, dus moeten ze worden gestraft. “Het moet een les zijn voor anderen”, zegt Allendy. Anderen dus die de ‘partijdiscipline’ durven negeren.

Een soort discipline die in de Surinaamse praktijk veel weg heeft van kadaverdiscipline. Volg me of sterf! Geen wonder dat Suriname het land van de partijvoorzitters wordt genoemd. Het zijn godjes zonder hemel die in hun uppie uitmaken wat democratie is. Geen wonder ook dat er wetten worden gemaakt van het kaliber Terugroepwet. Wetten die langzaam maar zeker de democratie om zeep helpen. De onaantastbare genialiteit van een handjevol in praktijk.