INGEZONDEN

President Chandrikapersad Santokhi is bezig met een nieuwe reeks modewoorden, lege hulzen en holle frasen, die niets anders is dan oude wijn in nieuwe zakken. Vroeger lazen wij in de Surinaamse kranten ‘pas ontpakt’, wat betekende ‘nieuw binnengekomen’. Zo brengt het staatshoofd zijn oude wijn in nieuwe zakken aan de man; pas ontpakt, nieuw binnen, maar ondertussen is het gewoon oude wijn in nieuwe zakken. De nieuwe modewoorden zijn ‘tweede helft’, ‘hernieuwd’, ‘samen’ en ‘teruggeven’.

Met het eerste zegt hij eigenlijk wat hij ook al vóór de verkiezingen steeds zei, namelijk “geef mij uw vertrouwen en ik geef u een prachtig land”. Hij vraagt dus nu weer het vertrouwen, maar waar is dat op gebaseerd? Waarom zou de burger hem nu wel vertrouwen?

De vraag is waarom hij ineens die bromki dyari echt gaat invullen, terwijl hij nu net een professor, die meent dat alleen Hindostanen ontwikkeling kunnen brengen, heeft beloond met een ministerspost

Met ‘hernieuwd’ bedoelt het staatshoofd: “vergeet wat ik u heb aangedaan”. De vraag is waarom hij zich vanaf nu, in de tweede helft, anders gaat gedragen. Omdat hij straks de stemmen nodig heeft? Gaat hij nu even, tijdelijk, ineens een ander gedrag laten zien om straks weer de verkiezingen te winnen?

‘Samen’ klinkt als het oude verhaal van de bromki dyari waarmee hij bedoelt dat hij met iedereen wil samenwerken, dus alle Surinamers. Inmiddels weten wij beter. De vraag is waarom hij ineens die bromki dyari echt gaat invullen, terwijl hij nu net een professor, die meent dat alleen Hindostanen ontwikkeling kunnen brengen, heeft beloond met een ministerspost.

En met ‘teruggeven’ zegt het staatshoofd tegen het volk: “ik geef u een sigaar uit uw eigen doos”. Hij heeft eerst het volk alles afgepakt om er zelf van te genieten en nu hij weer de stemmen nodig heeft, probeert hij met een beetje van het afgepakte geld de emoties om te kopen.

De nieuwe modewoorden zijn dus niets anders dan pogingen om mensen zand in de ogen te strooien. Waarom zou u de mooie woorden nog geloven? Waarop is de oproep voor vertrouwen gebaseerd? Waarom vertrouwen? Wat is het trackrecord?

Er zijn genoeg voorvallen om juist niets van te geloven. Iedereen kent de vele beloftes, zoals diaspora kapitaal dat klaar stond, maar na drie jaar is er geen eurocent beschikbaar gekomen en 150 investeerders die klaar stonden, maar van wie nog geen schim is te zien. Integendeel, charlatans als HPSG en Bollywood filmproducenten werden binnengehaald.

Ook kan worden verwezen naar het 200 dagen plan dat klaar lag om onder meer de koers te verlagen, maar dat plan blijkt achteraf een lege huls te zijn en de koers is ruim verzesvoudigd. De bromki dyari-filosofie die achteraf niks anders is dan een rookgordijn om zetels onder niet-Hindostanen binnen te halen en om zich naderhand te oriënteren op India, met name op één specifieke geloofsrichting.

Ook zou het buitenland opengaan. Met name Nederland zou de verlosser zijn, maar de realiteit is dat na drie jaar dit niet meer is geweest dan een paar extra dozen hulp en verdwaalde experts die niets materieels hebben opgeleverd. Kortom de president heeft veel voorgehouden maar niets is gerealiseerd en in veel gevallen heeft hij juist het tegenovergestelde gedaan van wat hij had beloofd.

Hoe voorkom je dat er wederom veel wordt voorgehouden, beloofd en verteld? De grootste kans op zekerheid op het krijgen van wat hij het volk voorhoudt, is als hij concrete plannen laat zien en aangeeft wat hij gaat doen, hoe en met wie.

Wat is de visie, wat wil je voor het land?

Wat is zijn ontwikkelings-, maatschappij- en leiderschapsvisie en wat is het toekomstbeeld dat hij kan schetsen van welvaart en welzijn: verbetering van de kwaliteit met hoge standaarden van het leven van Surinamers. Dat is waar het om gaat! Het bieden van goede gezondheidszorg en onderwijs voor iedereen, woning voor zwakkeren en veel en goede werkgelegenheid.

De pijlers en dragers van de economie; een sterke economie gebaseerd op productie met veel export wat zal leiden tot veel banen met hoge salarissen en daardoor tot sterke koopkracht. Het fundament en de hygiëne factoren: een goed werkende en dienstige overheid die er is voor de burgers.

Eenheid en eigenaarschap: Suriname moet van eenieder zijn en worden en iedereen moet zich eigenaar voelen. Een land met een cultuur waarop iedereen trots is. Natievorming: een Suriname waar burgerschap, eigenaarschap en eenheid worden aangemoedigd en verstevigd. Waar er waarden, normen en ethiek worden aangemoedigd.

Hoe de visie te realiseren

Het is belangrijk dat de president aangeeft hoe hij alles gaat realiseren, inclusief fases, stappen, tijdslijnen en welke tussentijdse mijlpalen hij verwacht. Het ‘hoe’ is een belangrijke indicatie en waarborg van realiteitszin van datgene dat hij heeft geschetst bij de ‘wat’.

Een goede beschrijving van het ‘hoe’ hoe het gaat worden gerealiseerd geeft aan dat er is nagedacht bij het uitwerken van het ‘wat’. Immers, wij kennen de verhalen rond diaspora kapitaal. De president heeft nooit aangegeven hoe hij dat kapitaal zou aantrekken. Had hij dat gedaan dan was snel voor iedereen duidelijk dat het om een fata morgana, een luchtspiegeling, ging.

Met wie wordt de visie gerealiseerd?

Het is ook heel belangrijk dat hij kan aangeven met wie hij de visie zal realiseren. Het succes is erg afhankelijk van de kwaliteit van de spelers. Wij weten dat hij tot nu toe graag met B- en C-spelers heeft gewerkt. Hij moet ook niet komen met de professor die zonder het boek van zijn verworvenheden te hebben gelezen alles al ophemelde, met de professor die vond dat alleen Hindostanen ontwikkeling kunnen brengen.

Kortom, het is raadzaam dat hij niet met nieuwe modewoorden en verhalen komt maar met concrete plannen waarin wordt uitgelegd met ‘wat’, ‘hoe’ en ‘wie’. Alleen dan is er reden om hem serieus te nemen. Voor de goede orde dit geldt ook voor andere politici. De samenleving moet afrekenen met gladde praatjes van politici, met de dertien in een dozijn praatjes van politici en met politici die alleen kunnen klagen en afgeven op anderen.

Oppervlakkige praatjes moeten niet meer worden geaccepteerd. Verwijs ze dan naar de bekende zin: ‘show me the money’. Als je doet wat je deed dan krijg je wat je had. Politici moeten leren dat het nu anders moet. En als zij hardleers zijn dan moet de samenleving ze ook hard terugduwen. De media, commentatoren en politiek ‘watchers’ moeten de politici stevig bevragen en bij de les houden in het belang van de ontwikkeling van Suriname.

Hikmat Mahawat Khan

De redactie van de Ware Tijd stelt lezers in de gelegenheid stukken in te zenden ter publicatie. In principe worden alle ingezonden artikelen opgenomen, tenzij de inhoud schadelijk, kwetsend of beledigend is voor derden. Stukken die worden geplaatst komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de mening van de Ware Tijd. De redactie behoudt zich het recht voor om stukken niet te plaatsen, of in te korten of te redigeren zonder dat die uit hun context worden gehaald.