De wijze waarop we vuil verwerken te Ornamibo is niet alleen slecht voor mens en milieu, het is ook nog verspilling van geld, benadrukt de PALU. Bovendien is het volgens niet duurzaam omdat bergafval niet oneindig kan groeien. Deze discussie wordt telkens weer actueel als omwonenden weer de dupe worden van misstanden op de vuilstortplaats, zoals de afgelopen dagen met de vuilbrand. Ook Paramaribo kreeg een deken van stinkende en mogelijk giftige rook over zich heen.
Het verontrustende hierbij is dat de bemoeienissen van de regering wederom beperkt zijn gebleven tot het bestrijden van de brand. Een visie op afval en afvalverwerking is nu meer dan ooit dringend noodzakelijk. Terwijl deze manier van vuil storten in vele landen als primitief wordt beschouwd, gaat Suriname door met deze mensonvriendelijke opslag en begraven van vuil. Als Surinamers moeten we ons bewust worden van dat het niet alleen anders kan, maar dat het anders moet.
Afvalverwerking
Productie, consumptie en afvalverwerking in samenlevingen worden tegenwoordig in een adem genoemd als we praten over afval. Reeds bij de productie moet verpakkingsmateriaal gebruikt worden met het oog op hergebruik later. Suriname is voor wat dat betreft overwegend een importland en kan weinig hieraan doen. Maar door importbeperkende maatregelen waaronder een milieuheffing op bijvoorbeeld plastiek en ander milieuonvriendelijk materiaal kan dit geld opleveren om deze materialen te verwerken.
Voorts kan door wetten en regels onze consumptie zodanig worden ingericht dat die zo min mogelijk afval produceert. Organisch afval kan gerecycled worden. Het gebruik van milieuonvriendelijke verpakkingsmiddelen (waaronder plastieken zakken) kunnen met een doordacht beleid teruggedrongen worden. Tenslotte is afvalverwerking in vele landen een money making business. Geld kan verdiend worden uit het recyclen van vuil en uit de energie die opgewekt wordt uit organische afval en het verbranden en vergassen van andere soorten van vuil en afval.
Ordening binnen 3 jaren
Met een juist beleid kan binnen 3 jaren de vuilophaal en –verwerking geordend worden en bovendien op een milieuvriendelijke wijze plaatsvinden. Diverse landen in de regio hebben dit proces reeds doorgemaakt. Voor wat dat betreft hoeft het wiel niet meer te worden uitgevonden. Wet en regelgeving aanpassen, het invoeren van bestemmingsheffingen als een milieuheffing en statiegeld op plastieken flessen en het extra belasten van overige plastieken verpakking, het gescheiden ophalen van vuil zijn enkele maatregelen die genomen moeten worden.
Het geheel moet dan worden afgesloten met het aantrekken van investeerders in de vuilverwerking waarvan enkelen reeds met voorstellen zijn gekomen. Deze investeerders kunnen met behulp van de eerder genoemde bestemmingsheffingen gestimuleerd worden in hun activiteiten. Opgewekte energie bij vuilverwerking levert ook geld op. Deze energie kan met de nieuwe elektriciteitswet op het EBS netwerk eventueel tegen een ander tarief waarbij de consument mag bepalen welke energie gebruikt wordt. Bij een gezonde concurrentie zal zo de energie prijs omlaag kunnen gaan.
Lange termijn beleid
Bij een juiste inrichting van de hele kolom, van productie, consumptie en onze afvalverwerking, kan op een duurzame wijze een zogenaamde nieuwe “zero waste” Surinaamse samenleving gecreëerd worden. Een andere weg is er niet op de lange termijn omdat de huidige wijze van vuilophaal en –verwerking niet duurzaam is. Het is niet meer een kwestie van “kunnen”, maar “moeten”. Doorgaan op dit pad betekent dat elke samenleving uiteindelijk aan de eigen afval ten onder zal gaan.
Zoals op vele andere gebieden, zal dus beleid moeten worden gemaakt vanuit een bepaalde ideologische benadering hoe we Suriname op lange termijn willen ontwikkelen en inrichten. Vooralsnog zien we nog teveel een korte termijn beleid dat gericht is op symptoombestrijding. De brand is inmiddels geblust te Ornamibo en de omwonenden door artsen behandeld.
De vraag is, wachten we weer op de volgende ramp of heeft de regering nu eindelijk de juiste lessen hieruit geleerd. Zoals op vele vlakken, het probleem is niet het aanpakken van de dag tot dag problemen. Die job kan door een ieder gedaan worden. De lange termijn ontwikkeling van Suriname zal slechts op gang komen als we beseffen dat we ons minder moeten richten op de korte termijn en de volgende verkiezingen, maar meer waar we samen met Suriname over 50 jaren willen zijn.