De hele discussie over het al dan niet stopzetten van de salarisverhoging van ministers en DNA leden krijgt steeds meer een wrange smaak. Het gehaal en getrek van parlementaire fracties, lijkt slechts te gaan om wie gaat met de eer strijken. Deze strijd om eer lijkt te zijn verworden tot een platvloerse gebekvecht waarin alles mag en kan, concludeert de PALU.
“Buiten alle wettelijke regels om zou de president mondeling de opdracht hebben gegeven om de salarisverhoging maand niet uit te betalen aan de ministers. In allerhaast heeft de VHP-fractie ook een initiatief wet ingediend bij de DNA voorzitter. Dan weer had een ander lid hetzelfde idee als het zogenaamd ‘ingetraal ontwerp’ waar de NDP nu dan kennelijk mee bezig is. Een enkele NDP-parlementariër verdedigde de aan de onderdirecteur gekoppelde salarisverhoging van DNA-leden. Andere NDPers inclusief de fractieleider, de waarnemend fractieleider, de vicevoorzitter van DNA en de directeur van het Kabinet van de President moesten in de media uitkomen om hun uitleg te geven van de woorden van de president over de stopzetting en hoe daaraan invulling gegeven zou worden. Maar het wordt nog gekker. Bepaalde NDP-parlementariërs zouden ondertussen aan de minister van Financiën duidelijk hebben gemaakt dat ze afstand doen van de salarisverhoging. De minister zegt hieraan gehoor te geven. Of dit nou mondeling, schriftelijk of per app is gebeurd, ook in dit geval zal de minister buiten de wet om handelen”, aldus de PALU.
Het lijkt volgens de PALU slechts te gaan om een goede indruk te wekken op ‘de toekomstige kiezers’. Dat het om een opwelling ging met deze motieven in het achterhoofd werd al duidelijk bij de aankondiging van de president bij terugkeer uit Cuba. Geen woord werd gerept over beleid en de uitvoering daarvan om grotere maatschappelijke en sociaaleconomische problemen op te lossen. Veel te vroeg lijkt alles gericht op de verkiezingen van 2020. Door eigen onkunde wordt de gemakkelijke populistische weg gekozen enkel en alleen maar gericht op verkiezingswinst.
Bij dit soort zaken kunnen zowel de president als de coalitiefractie in DNA kennelijk erg voortvarend te werk gaan. Helaas is deze voortvarendheid niet zichtbaar als het gaat om het oplossen van de problemen in het onderwijs, of het financieringsvraagstuk in de gezondheidszorg, het bevorderen van de werkgelegenheid in de particuliere sector of de problemen in productiesectoren zoals de rijstsector. Op de korte termijn leveren de oplossing van deze kwesties kennelijk onvoldoende verkiezingswinst op of ze zijn gewoonweg te ingewikkeld voor de regering. De vraag is nu, wanneer zal men zich er wel aan wagen.
Suriname is volgens de PALU hiermee duidelijk komen vast te zitten door politieke zwakte. Als het overgrote deel van Surinaamse politici zich slechts kan richten op korte termijn maatregelen, dan is de vraag wanneer de blijvende lange termijn ontwikkeling wel zullen worden aangepakt.
Structurele oplossingen voor grote problemen krijgen geen enkele kans. Door armoede gedreven neemt het volk genoegen met school- en voedselpakketten. Is het dan vreemd dat de behoefte onder de bevolking groeiende is met dit soort regeerbeleid? Nepotisme neemt toe en wordt zelfs als normaal ervaren. Omkoping van het volk en patronage door percelen en mooie banen in het vooruitzicht te stellen zijn aan de orde van de dag. Salarisverhoging voor ministers en DNA-leden of niet, grote delen van het Surinaamse volk verliezen de moed vanwege het gebrek aan een lange termijn ontwikkelingsvisie en regeerbeleid.
De PALU maakt zich ernstig bezorgd om deze ontwikkeling.