Als het van de Internationale Federatie voor Paaldanssport afhangt, strijden paaldanseressen vanaf 2016 voor olympisch goud. Hoewel de link met stripclubs moeilijk weg te werken valt, beoefenen steeds meer mensen de sport vanuit puur atletisch oogpunt.

Bovendien ontstonden er over de jaren heen internationale competities waar paaldansers en -danseressen met prijzen aan de haal gingen en niet met fooien. Recent trok de IFSP naar Londen voor het Wereldkampioenschap Paaldanssport waar mannen en vrouwen medailles konden winnen in individuele en dubbele competitie.

‘Echte atleten’
Timothy Trautman, vice-president van de IFSP, getuigt dat een opname in de olympische disciplines de enige manier is waarop paaldansers (eindelijk) erkenning zullen krijgen voor hun onwaarschijnlijk atletische prestaties. ‘Ze hebben zoveel elegantie en ze behoren absoluut tot de Olympische Spelen. We moeten alleen nog hevig vechten tegen het stereotype dat paaldansen iets is voor strippers’, klinkt het.

Roots
Wendy Traskos van de IFSP wijt het slechte imago puur op onwetendheid. De roots van het paaldansen zouden namelijk niets te maken hebben met deze seksuele danspartijen, het zou daarentegen ontstaan zijn in het Chinese circus.

Over de schaarse outfits had ze het volgende te zeggen: ‘De definitie van strippen is je kleren uitdoen en dat is absoluut niet wat deze vrouwen doen. Akkoord ze dragen outfits die onthullend zijn, maar je hebt blote huid nodig om aan de paal te blijven hangen’.

Olympische discipline?
‘Je heft je eigen lichaamsgewicht van de grond en je controleert elke spiertje in je lichaam om de bewegingen vlot en veilig te doen’, getuigen paaldansers. Natasha Wang, Amerikaanse paaldanskampioene, steunt de strijd voor erkenning, maar vreest dat het nog veel tijd zal vragen. ‘Ik sta helemaal achter de missie, hoewel ik denk dat de massa nog lang niet klaar is om deze sport als iets mainstream en op grote schaal te ontvangen’, stelt ze.