Henderson Island. Een wonderlijk staaltje natuurpracht in de Zuidelijke Stille Oceaan. Onbekend, ongerept. Hoewel. Op het onbewoonde eiland vonden wetenschappers 38 miljoen stukken plastic. Goed voor een slordige 18 ton.
En zo blijkt een van ’s werelds meest afgelegen plaatsen, een onbewoond koraaleiland op zo’n 5.000 kilometer van Chili, één van de meest vervuilde. De berg afval die de wetenschappers aantroffen is het intrieste bewijs van de gigantische omvang van de zeevervuiling. Tussen visgerei, tandenborstels, speelgoedsoldaatjes, aanstekers, scheermesjes en andere rommel door zagen ze hoe de krabben op het eiland hun huis hadden gemaakt van potjes dagcrème en flessendoppen.
Sprakeloos
“Ik heb gereisd naar de meest afgelegen eilanden in de wereld, en waar ik ook kwam, in welk jaar ook, in welk gebied in de oceaan; het verhaal is altijd hetzelfde. De stranden zijn bezaaid met bewijs van menselijke activiteit”, vertelt wetenschapster Jennifer Lavers van de Universiteit van Tasmanië aan The Guardian. Maar dit had zelfs zij niet verwacht. “Ik dacht dat de bijzonder afgelegen ligging van Henderson Island het enige bescherming zou hebben geboden. Ik was totaal fout. De enorme hoeveelheid afval liet me sprakeloos achter.”
‘Gootsteen’
De Australische en Britse studie op het eiland, gepubliceerd in ‘Proceedings of the National Academy of Sciences’ besluit dat Henderson Island, overigens Unesco-werelderfgoed, bezaaid ligt met 37,7 miljoen stukken afval – 671 stukken afval per vierkante meter – goed voor een totaal van 17,6 ton. Dagelijks komt er een nieuwe stroom afval op het eiland terecht. De densiteit van het afval is daarmee de hoogst geregistreerde ter wereld, wat erop wijst dat afgelegen eilanden dicht bij zones waar plasticafval samenkomt als een belangrijke ‘gootsteen’ fungeren voor al dat samentroepend vuilnis.
Alle hoeken van de wereld
“Deze bevindingen tonen aan dat werkelijk geen enkele plaats ter wereld veilig is voor plasticvervuiling. Alle hoeken van de wereld zijn getroffen”, besluit Lavers. Ze voegt eraan toe dat geen enkel land ‘vrijuit’ gaat. “We vonden flessen uit Duitsland, blikken uit Canada, een krat om te vissen uit Nieuw-Zeeland. We zijn hier allemaal verantwoordelijk voor. En terwijl de globale plasticindustrie verdergaat, gaat de exceptionele natuurlijke schoonheid en biodiversiteit van deze prachtige natuurschatten verloren.”(HLN.be)