Door onze regering zijn weer uitspraken gedaan over de agrarische ontwikkeling in Suriname en met als focus afzet in de Caribbean. Over deze zaak wordt al zeker 15 jaar gesproken, zonder dat het ministerie van LVV duidelijkheid kan verschaffen of het een haalbare zaak is. Het is een droom waarvan we denken dat die haalbaar is, omdat Suriname een vruchtbaar land is en relatief genoeg land heeft voor de productie. We hebben genoeg land bekeken tegen de achtergrond van de omvang van onze bevolking en het landoppervlakte. Maar, het gaat om een inschatting dat we landbouwproducent kunnen zijn en of die inschatting op een feasibility study berust, is niet bekend. Naar ons weten is er geen (economische) haalbaarheidsstudie gedaan naar onze mogelijkheid om een speler te zijn op het gebied van de productie van agrarische producten (groenten, fruit, melk, kaas, vlees, eieren etc.). 

Door onze president zou kenbaar zijn gemaakt of zal dat nog gebeuren, dat  Suriname een belangrijke leverancier wil of zal worden. Wij denken niet dat de president die uitspraak kan doen, want….nog nooit is door de president of door de LVV-ministers met cijfers in DNA of ergens anders gepresenteerd, dat er meer productie in Suriname zal plaatsvinden, dat er een stijgende lijn is of dat er heel plannen zijn voor productieverhoging en export. Er staan geen investeringen en bedrijven in de startblokken om grootschalig in Suriname te produceren. Er zijn direct rondom de president genoeg mensen die zulke plannen in het belang van Suriname direct de grond in zullen boren. Dat is onder de vorige regering ook gebeurd en we wijzen weer naar de plannen om een Israëlisch bedrijf met bewezen successen op het gebied van agrarische productie en de agro-industrie (verwerking van agrarische producten). 

We halen deze zaken aan omdat de president aanwezig zal zijn op een Caribische top over het beleid van voedselveiligheid en ontwikkeling van de agrarische sector. We lezen dat de Caribische regio onderling heeft afgesproken om tegen 2025 de import van goederen in de regio met 25 procent te verminderen. Deze 25% moet dan komen van de onderlinge import, en die import in de andere landen van de Caricom kan ook uit Suriname worden geïmporteerd. We lezen dat het staatshoofd zal pleiten dat Suriname als belangrijke leverancier wordt genoteerd en gezien om deze doelstelling van 25% meer landbouwproductie te hebben. Het is mooi om zulke goals en dromen te verkondigen op Caribische fora, maar we kijken er wel verontwaardigd van op. Want gaan we het willen en kunnen uitvoeren? Als Guyana zo’n uitspraak doet dan is het wel geloofwaardig, maar helemaal niet als Suriname het doet, want het beleid vanuit de regering en LVV is er niet naar. 

We zijn het ook niet eens met de van feiten ontblote bewering van de BIBIS-minister dat Suriname gezien moet worden (in de nabije toekomst) als de belangrijkste leverancier van landbouwproducten. Suriname wil genoteerd zijn of worden als de belangrijke leverancier om de gap van 25 procent van landbouwproducten in te vullen. Wij vragen ons af wat de inbreng van de landbouwsector in Suriname is in de uitspraken en stellingnames van de president. Van waar kan Suriname opeens met tonnen voedsel komen om te exporteren? 

We hopen niet dat de Surinaamse regering de weg opgaat van de voormalige Chinese dictator Mao. Om naar buiten toe (waaronder USSR) goed uit de verf te komen als voedselproducent en om beloften gedaan aan de USSR om voedsel te leveren, ging China onder Mao over tot het exporteren van voedsel, terwijl de nationale markt nog niet was voorzien. Dus voedsel dat door Chinezen moet worden gegeten, werd naar de USSR geëxporteerd. We hopen niet dat de regering haar belofte om de belangrijkste leverancier van landbouwproducten van Caricom te worden, boven Belize en Guyana, voedsel bestemd voor de nationale markt, zal uitvoeren, want anders gaan we voedseltekorten in Suriname te hebben. Als de president zo een uitspraak doet, dan moet in de begroting van 2023 iets daarover te moeten staan. Er moeten programma’s al lopen. Naar ons weten staan in de begroting van 2023 zulke plannen niet. De BIBIS-minister bevestigt dat ook; hij laat blijken dat Suriname geen landbouwvisie in de richting van landbouwuitbreiding en –export heeft. Hij geeft aan dat Suriname (alsnog) zijn plannen moet uitvoeren die gemaakt zijn over voedselveiligheid en agrarische ontwikkeling. Over welke plannen heeft de minister het? Waarom noemt hij de plannen niet bij naam? 

Op de top zal ook gesproken worden over energieveiligheid. Wat is het beleid van Suriname op dit vlak? We zien dat verschillende commissies tot de conclusie zijn gekomen, dat er veel corruptie en verspilling is in de EBS. Toch zien we dat er geen maatregelen worden uitgevoerd, integendeel. We hebben gezien, dat degene die verdacht wordt van bepaalde praktijken bij de EBS, integendeel tot directeur is benoemd. 

Wat is het groene-energie-beleid van Suriname? Heeft Suriname al vastgesteld hoeveel % minder uitstoot Suriname zal hebben tegen welk jaar? Er wordt gesproken over klimaateffecten, maar we vragen ons af wat het plan van de regering is om Suriname te beschermen, onder andere voor de voorspelde zeespiegelstijging en overstromingen door extreme regenval. Noch deze regering noch de voorgaande had een beleid hierover, ook geen financiële planning hoe het plan te financieren. We vragen ons af wat  de regering op dit vlak zal vertellen, behalve dat we geld moeten krijgen van de rijke landen. Maar, hoeveel miljoen heeft Suriname dan nodig? Het kan berekend zijn, of niet, maar wij hebben het nooit gehoord.