Een duurzame oplossing kan alleen als hebzucht plaatsmaakt voor gerechtigheid.
“Every one is crying out for peace, none is crying out for justice, what we need is equal rights and justice!”
Peter Tosh
Deze regel uit één van de vele protestliederen van de zanger Peter Tosh, komt bij mij naar boven, nu er voor de zoveelste keer calamiteit dreigt te ontstaan rondom “vermeende” occupaties. Ik plaats het woord vermeende inderdaad tussen aanhalings- en sluittekens.
Hiermee wil ik aangeven dat eerst duidelijk moet worden wanneer er precies sprake is van occupatie. Ook wil ik hiermee benadrukken dat ik mij niet kan terugvinden in het feit dat wie dan ook zich iets onrechtmatig heeft toegeëigend.
Als ik met Peter Tosh deze issue van occupatie plaats in het kader van gerechtigheid en gelijke rechten dan ontstaat direct het probleem rondom de duidelijkheid ten aanzien van de interpretatie of uitleg van het begrip occupatie in onze Surinaamse context. Ik stel dus mijzelf en de samenleving de volgende vragen:
– Is de hooggeplaatste functionaris die op een kantoor iemand omkoopt en binnen één uur tot één dag alle handtekeningen weet te verzamelen om grote lappen grond voor een oneigenlijk bedrag en een oneigenlijk doel in zijn bezit te krijgen (g)een occupant?
– Is de politicus, die het vertrouwen en de regeermacht welke het volk hem/haar verleend, misbruikt om zich her en der grote lappen grond toe te eigenen, door hun partijbonzen opdracht te geven om zijn stukken te tekenen (g)een occupant?
– Is een lid van ons hoogste college van staat, dat zich wendt tot ambtenaren en hen vraagt om zijn aanvraag voor grond op een supersnelle manier in orde te maken ook (g)een occupant?
( ik hoef u slechts er aan te herinneren hoe vaak – decennialang – DNA- leden in het hoogste college van staat elkaar over deze issue verwijten naar het hoofd slingeren, met als hoogtepunt het schop en trap schandaal in de DNA)
– Zijn burgers die allerlei stichtingen oprichten, grond aanvragen – zelfs grond, welke al een bestemming heeft voor het dienen van algemeen belang -, het vervolgens verkavelen en doorverkopen aan mede Surinamers voor astronomische bedragen geen occupanten?
– Zijn partij loyalisten “burgers”, die als terugbetaling voor hun steun aan politieke partijen grote lappen grond krijgen vervolgens verkavelen en voor astronomische bedragen aan medeburgers geen occupanten?
In mijn ogen en die van Peter Tosh zijn het wel degelijk occupanten. Volgens het woordenboek is het op oneerlijke en oneigenlijke wijze in bezit nemen of bezetten van grond ook occupatie van de grond die aan ons allemaal toebehoort. De regering zou eigenlijk deze grond op een transparante manier, tegen betaalbare prijs, in gelijke mate toegankelijk moeten maken voor iedere burger die daar behoefte aan heeft.
Als u het antwoord op de bovengestelde vragen wil of durft geven, dan kunnen wij naar de volgende stap, richting oplossing.
– Iedere Surinamer, moet direct stoppen om wat krom is recht te praten
– De overheid moet openbaar maken in welke periode op slinkse wijze grond in bezit is gekomen van burgers op oneigenlijke manier, deze middels wetgeving terugvorderen en op basis van gerechtigheid en gelijke rechten toegankelijk maken.
– De rechter moet de maatschappelijke context niet uit het oog verliezen en occupanten van grote lappen grond zonder meer in het gelijk stellen
Om te benadrukken hoe dringend deze kwestie om een nationale benadering schreeuwt het volgende:
– President Bouterse heeft luid en duidelijk verklaard, dat hij het woningbouwprogramma niet heeft kunnen realiseren, omdat alle beschikbare domeingrond is uitgegeven aan ………………… Helaas hij heeft niet bekendgemaakt aan wie? Hij heeft bovendien niet de moed gehad om op te treden.
Is het soms uit vrees om de hand in eigen boezem te steken, zoals regeringen vóór hem ook hebben nagelaten te doen. Alle domeingrond is uitgegeven – en niet alleen in Paramaribo – terwijl 70% van de Surinamers woningnood heeft en een deel daarvan geen bedrijf kan opstarten?
– Het is al duidelijk – voor wie het wil zien – welke richting wij koersen als samenleving. Aanscherpen en aanzetten tot etnische tegenstellingen is aan de orde van de dag. De talkshows op sommige radiostations zijn er dagelijks bol van en de bom tikt maar verder, terwijl De Nationale Assemblee talmt met de afhandeling van de anti-corruptie wet. De wet openbaarheid van bestuur, het instellen van een ombudsbureau en de wet ter bescherming van klokkenluiders.
Wat is het effect van de laissez fair houding – dit corruptie bevorderend beleid – van op een volgende regeringen?
• Jongvolwassenen, die een nestje willen bouwen wordt de hoop ontnomen
• Gezinnen die van een huurhuis naar een eigen woning willen wordt de hoop ontnomen
• Jonge ondernemers die echt willen starten wordt de hoop ontnomen
• Alleenstaande mannen en vrouwen, die opnieuw moeten beginnen en de kinderen die van hen afhankelijk zijn, wordt de hoop ontnomen
Suriname is bijna niet leefbaar meer, het menselijk kapitaal wordt onnodig met negatieve stress opgezadeld en komt niet of nauwelijks tot optimale productie.
Laat u niet langer voor de gek houden. Het hebben van een erf en huis is uw recht en geen gunst van een toevallige regering. Ik roep allen die nu gebrandmerkt worden als occupant op om:
• dat pad te verlaten en met klem te eisen dat gerechtigheid en gelijke rechten in Suriname worden beleefd.
• U bent sterker dan u denkt, wanneer u door weldoordachte en geweldloze acties tracht uw doel te bereiken.
• Gerechtigheid en gelijke rechten moet je zonder uitstel afdwingen, maar niet middels geweld.
We need Justice and Equal rights in Suriname here and now!
Marlyn Aaron-Denz