Op vrijdag 4 juli heeft de minister van LVV aan het commissariaat van Nickerie zeven (7) tractoren geschonken. Deze tractoren zullen verhuurd worden tegen een lagere prijs aan de kleine rijstboeren. De tractoren zijn feestelijk overgedragen aan de commissaris van Nickerie.
Op het eerste gezicht is dit een prachtig idee, maar zij die meer kijk op de rijstbouw hebben, beschouwen dit als een politieke stunt van de NDP en deze politieke organisatie probeert letterlijk zand in de ogen te strooien van de 18.042 kiezers die op 25 mei 2010 naar de stembus zijn geweest in Nickerie. Voor ik verder ga, geef ik wat achtergrondinformatie over het beplant areaal in Nickerie.
Tabel 1. Beplante arealen van padie 2004 -2009
Padie Arealen
2004
2005
2006
2007
2008
2009
Voorjaars ( ha )
21.583
23.033
21.769
21.521
19.903
26.255
Najaars ( ha)
27.437
22.541
22.463
20.566
23.751
28.237
Totaal ( ha )
49.020
45.563
44.232
42.087
43.654
54.492
Bron: Jaarverslag LVV (11 juni 2010).
De kleine rijstboeren geven de strijd niet op
De zeven tractoren zullen ingezet worden voor de kleine rijstboeren. De kleine rijstboeren in Suriname geven de strijd niet op, ondanks de geringe ondersteuning van de overheid. In de periode 2000-2010 hebben de rijstboeren 7 (zeven) keren financiële ondersteuning gehad van de overheid.
Na 2010 hebben zij van deze regering in plaats van financiële ondersteuning extra government-take moeten betalen. Op jaarbasis (bij een inzaai van 30.000 per seizoen, op jaarbasis wordt het 60.000 ha) betalen de rijstboeren in Suriname aan government-take ruim SRD.19.800.000,00.
Voor het produceren van 1 ha rijst heeft men gemiddeld 165 liter diesel nog. Voor 60.000 ha wordt dus (60.000X 165 liter diesel) = 9.900.000 liter diesel. Als wij dit weer vermenigvuldigen met SRD 2,00 per liter voor government-take, dan wordt het op jaarbasis 9.900.000XSRD 2,00 = SRD 19.800.000,00. Zonder de rijstboeren zou de overheid dit geld niet verdienen.
Tabel 2.Beplante arealen bevolkings- en ondernemingslandbouw 2004-2009
Padie arealen
2004
2005
2006
2007
2008
2009
Bevolkingslandbouw
23.950
23.027
23.589
23.135
24.223
24.193
Ondernemingslandbouw
25.070
22.536
20.643
18.952
19.431
30.299
Totaal
49.020
45.563
44.232
42.087
43.654
54.492
Bron: Jaarverslag LVV 2009 (11 juni 2010)
Tot de bevolkingslandbouw worden bedrijven met een areaal grootte van 0.1 – 12 ha gerekend en tot de ondernemingslandbouw worden bedrijven gerekend met een areaal grootte > 12 ha(bron LVV). Als wij kijken naar tabel 2 dan zien wij dat in sommige jaren de kleine rijstboeren (bevolkingslandbouw) meer dan de helft van het beplant areaal verbouwd hebben.
Ruim 3% van de kleine boeren “geholpen” (een grote grap)
De kleine rijstboeren beplanten per seizoen ongeveer 15.000 ha. Een tractor kan per seizoen (volgens rijstdeskundige Harinandan Oemraw) ongeveer 60 ha grond bewerken (zaai klaarmaken). Een eenvoudig rekensommetjes leert ons dat de 7 tractoren per seizoen ongeveer 7x 60 ha =420 ha zaaiklaar kunnen maken.
Voor het gemak gaan wij dit afronden naar 450 ha. In % uitgedrukt komt dit neer op (450 ha: 15.000 ha ) x 100% = 3%. Met andere woorden, slechts 3% van de kleine boeren kunnen gebruik maken van “de goedkope tractoren” om hun grondwerking in orde te maken.
De komende dagen gaan wij van de commissaris horen welke besparing dat op jaarbasis zal zijn voor de grondbewerking van de 450 ha. De rijstboeren betalen aan deze regering op jaarbasis alleen aan government-take ongeveer SRD 19.800.000,00.
Ik kan nu al stellen dat de besparing op de grondbewerking van 450 ha per seizoen ten opzichte van de government take een druppel op de hete plaat is. Zo probeert deze regering op een zeer goedkope manier zand in de ogen van het electoraat te strooien. De beste oplossing voor de rijstbouw is: “Schaf de government- take voor de rijstboeren af en daarmee geeft de overheid de totale sector (100% van de rijstboeren) op jaarbasis een behoorlijk push om de kostprijs te besparen en de concurrentiepositie van de rijstboeren te vergroten”.
Trots op de rijstboeren
De Surinaamse rijstboeren zijn zeer harde werkers. Zij hebben ervoor gezorgd na 1930 Suriname geen korrel rijst hoeft te importeren. Vooral na de Tweede Wereldoorlog heeft Suriname aardig wat rijst geëxporteerd naar het buitenland. Op de overheid doe ik nogmaals een beroep om onze rijstboeren regelmatig incentives te geven, waardoor zij blijven produceren voor de natie Suriname.
Hardeo Ramadhin