“Als manspersoon, ondernemer en vader heb je zoveel uitgaven in het huishouden, op de werkvloer en privé. “Ik zit vaak genoeg heel stil, maar zit me af te vragen hoe ik het soms moet redden”, zegt Neo H.  in gesprek met Dagblad Suriname. Neo is ondernemer en geeft aan dat hij niet eens kan genieten van zijn geld.

“Werknemers probeer ik eerst te betalen, dan de huur van het pand. Die betaling alleen al komt op  SRD 8.000. Daarna de andere onkosten voor de werkvloer en ook nog betaling voor ladingen en spullen laten halen, dus de voorraad. Daarnaast heb ik als man de privé uitgaven voor mijn gezin. Mijn vrouw helpt met het betalen van de nutsvoorzieningen. Wij helpen elkaar thuis samen, en wat het bedrijfsleven betreft werkt zij ook dagelijks voor mij, naast haar eigen baan. Dus ondanks dat wij samen zo hard werken, zien wij het helemaal niet zitten. Ik ben uiteindelijk andere dingen erbij moeten gaan doen om uit te komen. Dus wat wij verdienen komt precies uit voor alle betalingen. Hoe redden andere mensen het dan, die voor iemand anders werken?”, vraagt Neo zich af.

“Daarom probeer ik mijn werknemers niets te kort te doen, want ik voel zelf ook hoe zwaar het is.”

Een andere man geeft aan, dat hij zijn levensstijl nog kan redden.

“Ik heb geen vrouw noch kinderen en mijn schulden heb ik jaren al afgelost. Nu kan ik werken en sparen. Ik heb ook mijn eigen ruimte op het erf van mijn moeder en daarvoor betaal ik geen huur. Ik help wel met stroom en water en als er spullen voor haar zelf gekocht moeten worden. Het is voordelig als je geen huur hoeft te betalen. De economische situatie laat al heel wat niet toe, dus SRD 3.000 of meer aan huur is een besparing. Ik zou het niet redden als ik een huurhuis moest betalen. De prijzen van  alle goederen zijn belangrijk. Ik merk het zelf ook bij enkele vrienden. Als je niet leent, kom je niet uit. Alles komt bijna op rekening ‘broko kiek’ zelf is op een laag pitje. We waren gewend Campari, Black Label, Borgoe en andere dure drankjes te drinken. Nu is het water, sap of bijpassen voor een bier. En dan heb je de benzinekosten nog, dus ik voel het ook, maar probeer te leven en te genieten want wij weten niet wanneer de ziel gaat. Ik hoop dat het stukken makkelijker wordt, want mensen hadden het al moeilijk, maar nu kunnen velen het niet redden.”

TM