Op zondag 19 oktober werd er in Den Haag een VHP -massameeting gehouden, georganiseerd door Stichting Chan Santokhi Foundation. Gelet op de opkomst van ongeveer 600 mensen, was er geen sprake van een massameeting. Desondanks was de sfeer prettig.
Voor veel aanwezigen was het meer een gezellige bijeenkomst dan een politieke manifestatie. De leider van de VHP gaf zoals gewoonlijk een monotone redevoering die overwegend ging over het slecht beleid van de huidige Surinaamse regering: veel corruptie, tekort aan waarden en normen, onveiligheid, niet nagekomen beloften etc.
Zijn aankondiging door de conferencier werd niet met een daverend applaus gewaardeerd. Naar schatting bleef de helft van de zaal stil. Het lukte de VHP- voorzitter niet de zaal te boeien met zijn betoog: reeds na ongeveer 10 minuten werd het enigszins rumoerig in de zaal. Blijkbaar was een deel van het publiek niet geïnteresseerd in zijn boodschap of was men het oneens met hem.
Na zijn toespraak vroeg de conferencier om een staande ovatie, die heel moeizaam op gang kwam; een deel van het publiek bleef zitten. Al met al werd een niet te verwaarlozen deel van de aanwezigen niet warm van zijn toespraak.
Na afloop heb ik een 20-tal aanwezigen gesproken over het nut van een massameeting in Nederland. De reacties waren uiteenlopend:
1. Voor ons Nederlanders heeft het geen zin.
2. Hij kan zijn tijd in Suriname nuttiger gebruiken.
3. Wat komt hij hier elke maand doen?
4. Wij mogen in Suriname niet stemmen, dus laat hij daar de mensen mobiliseren.
5. De partij van Santokhi zat 15 jaar in de regering, wat heeft zij voor het volk gedaan?
6. De huidige regering heeft heel veel voor het volk gedaan, zoals AOV- en kinderbijslagverhoging, 2e spoedeisende hulp, sociale wetten.
Opvallend was dat alle ondervraagden de zin van zo’n bijeenkomst nutteloos vonden. Op de vraag waarom ze dan toch waren gekomen werd er geantwoord: gewoon een uitje, nieuwsgierig naar de grootte van de opkomst en de boodschap van de heer Santokhi.
Maar de voorzitter van de VHP had tot teleurstelling van velen niets nieuws te vertellen. Men had o.a. willen horen dat de VHP een presidentskandidaat lang voor de verkiezingen gaat voordragen. Terwijl partijen als BEP, PL, ABOP en NDP de namen van hun presidentskandidaten hebben bekendgemaakt, verkeert de VHP nog in diepe slaap. Of is men bang voor de NPS?
Het is inderdaad opvallend dat de VHP- voorzitter regelmatig in Nederland vertoeft en politieke bijeenkomsten houdt. De meeste Surinaamse politieke partijen hebben in Nederland een politieke tak. De VHP- voorzitter is hun voorbijgestreefd: in Nederland is er een “ Chan Santokhi Foundation” in het leven geroepen.
Naar zeggen is het een initiatief van VHP -aanhangers in Nederland. Blijkbaar zijn die mensen in Nederland erg begaan met de voorzitter van de VHP, vandaar dat de initiatiefnemers hebben gekozen voor de naam van de voorzitter en niet van de partij. In hoeverre is dit elegant naar de VHP als partij en naar de overige bestuursleden van de partij?
Blijkbaar heeft de heer Santokhi het goed gevonden dat de foundation naar hem wordt genoemd en niet naar de VHP. Want waarom heeft hij de initiatiefnemers niet aangeraden om de foundation te noemen naar de naam van zijn partij?
Dat de Santokhi aanhangers in Nederland een stichting “Chan Santokhi Foundation“ hebben opgericht ruikt naar persoonsverheerlijking. En dat de heer Santokhi dit heeft toegelaten, ruikt naar zelfverheerlijking.
Alle donaties gaan op rekening of naam van Chan Santokhi Foundation. Dit doet mij denken aan de stichting “De Olifant”. De meeste mensen denken dat de VHP en De Olifant dezelfde zijn. Echter is dat niet het geval. De VHP is een politieke partij en De Olifant is een stichting.
Duizenden mensen hebben in het verleden grote bedragen geld geschonken aan De Olifant in de veronderstelling het geld aan de VHP te hebben gedoneerd. Ze hebben zich lelijk vergist, want die gelden zijn gegaan op de rekening van de stichting De Olifant. Het huidig VHP -bestuur kan niet beschikken over de gelden van De Olifant.
Voor zover mijn informatie juist is, moet de VHP het gebouw van De Olifant huren voor haar partijactiviteiten. Ook zou het de huidige voorzitter van de VHP niet gelukt zijn de gelden van De Olifant te verkrijgen ten bate van de VHP.
Veel prominenten en leden van het hoofdbestuur van de VHP vinden het een kwalijke zaak dat de financiën van De Olifant worden beheerd door de erevoorzitter van de VHP. Ook de heer Santokhi schijnt het ondraaglijk te vinden dat hij niet kan beschikken over die gelden.
De cruciale vraag is: waarom staat de heer Santokhi dan toe dat donaties in Nederland aan de VHP niet gaan op rekening van de VHP maar op rekening van zijn foundation. Zie hier de link met de stichting De Olifant.
Hoewel de heer Santokhi het oneens is met de gang van zaken over VHP versus De Olifant, staat hij toe dat donaties aan de VHP niet op rekening van de VHP gaan, maar op die van zijn foundation.
Als Santokhi vroeg of laat geen voorzitter meer is van de VHP, dan krijgen we dezelfde taferelen als met de stichting De Olifant: dan is de kans groot dat het stichtingsbestuur van de Chan Santokhi Foundation de gelden niet gaat overdragen aan de nieuwe voorzitter van de VHP, zeker niet als hij/zij niet door hun wordt gedragen. Dat de voorzitter van de VHP meewerkt aan deze praktijk is hem kwalijk te nemen.
Zijn veelvuldige reizen naar het buitenland worden door velen gezien als opvijzelen van zijn ego. Naar ik uit betrouwbare bronnen heb vernomen, keuren sommige hoofdbestuursleden van de VHP de vele reizen van de heer Santokhi naar Nederland af.
Santokhi zou zijn tijd en energie moeten stoppen in het adequaat oplossen van de vele spanningen in zijn partij in plaats van zijn toevlucht te zoeken tot het buitenland. Dan zijn de kansen om sheriff te worden iets realistischer.
Met alle diaspora achter zich, wint Santokhi de verkiezingen niet. Effectief zou zijn om die kostbare tijd en energie te stoppen in het werven van kiezers in Suriname.
Het steeds met modder gooien naar de huidige regering is geen effectieve methode om de partij te laten groeien. Men moet met adequate oplossingsmodellen komen. Het volk ziet en kent de verdiensten en wanbeleid van deze regering. Zij weet dat deze regering ook goede dingen heeft gedaan.
De heer Santokhi komt ongeloofwaardig over als hij hoog en droog roept dat deze regering in 4 ½ jaar tijd niets heeft gedaan.
Hij schijnt dharma hoog in zijn vaandel te dragen, want op elke bijeenkomst vertelt hij de aanwezigen wat hun dharma is. Dharma heeft tientallen betekenissen, zoals onbaatzuchtig handelen, eerlijkheid, onpartijdigheid, objectief.
Als de heer Santokhi bepaalde verdiensten van de huidige regering niet erkent, dan is zijn opstelling a-dharma: niet eerlijk en niet objectief.
Hij zou het goed doen door te vertellen hoe zijn partij de problemen van land en volk gaat oplossen in plaats van alleen te wijzen op fouten van deze regering.
Jack Mohanlal
( j.mohanlal@ziggo.nl )