Mannen hebben het gedurende hun leven hier op aarde niet gemakkelijk met de vele stempels, etiketten en stigma’s die hun aangemeten worden. Als kind leren zij al vroeg dat zij niet mogen huilen. Jacques Herb zingt vrolijk, “ Maar een man mag niet huilen, ook al heeft hij verdriet’. Huilen past niet in de macho cultuur en de man verliest hierdoor zijn aanzien. Hij wordt dan een ‘bobo’. Dat mannen ook voor hoerenlopers uit gemaakt worden is bekend.

Dan het volgende, ‘Mannen maken zich ook schuldig aan seksueel misbruik’. Door de angstcultuur in de wereld, met name in Nederland hebben mannen die in de kinderopvangbranche werken het erg moeilijk na een grote zedenmisdrijf binnen de kinderopvang. Deze daad heeft een grote ommekeer gebracht in de kijk naar mannen in pedagogische beroepen. De regering heeft door veel strengere en man- onvriendelijk aanvoelende regelgeving de man in dit beroep in een zeer verdachte hoek geplaatst, waardoor de beeldvorming over mannen er niet vrolijker op geworden is.

Uiteraard moet seksueel misbruik van kinderen, waar zowel vrouwen als mannen zich schuldig aan maken heel serieus genomen worden. Er zijn wereldwijd genoeg mannen en vrouwen die de kat in het donker knijpen en zo jonge zieltjes voor het leven verminken door hun perverse daad.

Toch moeten beleidsmakers, managers en leidinggevenden die met kinderen werken de realiteit onder ogen blijven zien en de aanwezigheid van mannelijke rolmodellen in pedagogische beroepen erkennen. Niet alle mannen zijn viespeuken. Er zijn betrouwbare, verantwoordelijke, zorgzame en integere vaders en mannen die op een pedagogisch verantwoorde wijze kinderen opvoeden.

Het is voor mannen die integer zijn een aanfluiting dat er regels in het leven geroepen worden die vaak op angst gebaseerd zijn en die indruisen tegen het gevoel van medemenselijkheid en verantwoordelijkheidsbesef van mannen die nooit en te nimmer zo’n daad zouden plegen.

Hans is een zorgzame vader en neemt de opvoeding van zijn drie jarige dochters op zich als moeder aan het werk is. Hij werkt als pedagogisch medewerker in de kinderopvang met nul tot vierjarigen. Aangekomen op zijn werkplek veranderd zijn status van integere man en vader direct. De regels binnen de kinderopvang staan niet toe dat Hans alléén, zonder de aanwezigheid van een tweede volwassene voor een kind mag zorgen.

De regelgeving zegt: ‘ Het is verboden dat een kind onder de hoede van één medewerker wordt opgevangen. De houder van een kindercentra moet er voor zorg dragen dat er nog een tweede volwassene is die toezicht houdt op het kind en ook op de collega medewerk(st)er, het zogenaamde vier ogen principe’.

Ook kan de houder voor andere maatregelen zorgen. Camera’s in elke ruimte die op afstand bekeken moeten worden, ramen die openstaan of inkijk bieden, zodat voorbijgangers naar binnen kunnen kijken. Dit is in grote lijnen het vier ogen principe. Waar heeft de wetgever geen rekening mee gehouden met het vier ogen principe?. Dat het kind alsnog in gevaar is als beide medewerkers viespeuken zijn.

Door de wantrouwende blikken die mannen krijgen in het beroep hebben velen hun heil gezocht in een ander werkveld. Vooral voor het kind is het jammer want de pedagogische aanpak van een man is anders dan dat van de vrouw. Dit zie je ook op scholen als er een meester voor de klas staat.

Niemand wil eraan denken dat hun kind eventueel het slachtoffer kan worden van seksueel misbruik. Ouders kunnen echter reeds vroeg hun kinderen leren dat niemand aan hun edele delen mag zitten. Communicatie met kinderen is daarom belangrijk. Bij jonge kinderen die niet kunnen praten is het belangrijk dat ouders aandachtig het kind verschonen zodat zij eventuele kneuzingen tijdig kunnen ontdekken.

Het blijft een moeilijk onderwerp en uiteraard moeten autoriteiten maatregelen treffen. Ouders hebben ook een taak om kritisch te zijn in waar zij kinderen achterlaten, dit geldt ook bij een professionele organisatie. Een heldere kijk, bewust en alert optreden en altijd communiceren, kan maken dat ouders er direct bij zijn als er ongeregeldheden zijn met het kind.

Voor personeel binnen kinderopvang centra geldt een kritische opstelling naar elkaar toe, regelmatig overleg en een professionele opstelling. Onaangekondigde bezoeken en duidelijke handhaving van regelgeving door de houder van een kindercentrum zijn noodzakelijk voor een verantwoord opvang klimaat.

Peggy Anijs / p.anijs@chello.nl

In de rubrieken ‘Ingezonden/ Aangeboden’ stelt GFC een ieder in de gelegenheid om een eigen mening of visie te geven op alle actuele ontwikkelingen en/of relevante onderwerpen. Stukken die geplaatst worden komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de visie en/of de mening van de redactie.  De redactie heeft het recht om de stukken wel of niet te plaatsen, in te korten of te redigeren, zonder de mening en/of visie van de inzender aan te tasten. Er worden alleen stukken geplaatst die behoudens een ieders verantwoordelijkheid voldoen aan wat gesteld wordt in de Surinaamse wetgeving.