De NDP heeft enkele concrete maatregelen aangehaald in haar verkiezingsprogramma die moeten resulteren in een verbetering van de financieel-economische situatie in het land.
Hieronder enkele maatregelen:
Vergroting van de (deviezen)inkomsten van de staat en vermindering van de uitgaven middels; de recente herziening van de overeenkomsten met de goud multinationals zullen naar verwachting binnen 1 tot 2 jaren leiden tot significante meeropbrengsten voor de staat.
De succesvolle overname van de Afobakka hydrocentrale zal moeten leiden tot verminderde uitgaven voor de aankoop van energie van de Suralco.
Het versneld en gericht ondersteunen van alle bestaande productie ondernemingen waarvan na een quick scan is komen vast te staan dat deze in staat zullen zijn om per saldo deviezen verdiener te zijn.
Ondernemingen die reeds deviezen verdieners zijn zullen onder andere moeten worden gestimuleerd tot productverbetering, vergroting van de productie efficiëntie en schaalvergroting. In tweede instantie zullen ook sterk ondersteund moeten worden, de ondernemingen die import vervangend zijn en handelsondernemingen die per saldo deviezenverdiener zijn.
Vergroting van het productieniveau van aardolie naar ca. 25.000 barrels per dag of hoger, de opzet van een eigen modern goudbedrijf, een staatsbedrijf of joint venture in de bosbouwsector en een staatsbedrijf voor de productie en export van drinkwater. Verder de opstart van de reeds voorbereide agrarische ondernemingen “LM Brokopondo – Victoria Estate”, “LM Brokopondo – Phedra Estate” en “Babunhol-Estate Dairy Farm”.
Het verder ordenen van het klein goud bedrijf, waardoor de overheid haar rechtmatige inkomsten uit deze sector kan innen.
Het voordeliger inkopen van diensten en goederen uit het buitenland door het aangaan van bilaterale en regionale handelsovereenkomsten.
Het afsluiten van bilaterale samenwerkingsovereenkomsten naar voorbeeld van de Petro Caribe deal, de rijstafname overeenkomst met Venezuela en de rijstafname overeenkomst met Brazilië.
Joint-ventures met buitenlandse investeerders, alsook door het aantrekken van buitenlandse beleggingen, multilaterale waaronder EU, IDB-IIC, IsDB, Wereldbank-IFC en bilaterale financiering waaronder Brazilië, Frankrijk, Nederland, USA, China, India. Aanpassing van de tarieven voor diverse overheidsdiensten en dergelijke.
Het financieel beleid van de overheid zal er verder op gericht moeten zijn om het tekort op de overheidsbegroting binnen de toelaatbare grenzen te houden. Hiertoe zal allereerst na aanpassing van de taken van de overheid de daarvan afgeleide begroting rationeel moeten worden vastgesteld.
Het is dan zaak dat het financieel beleid op dit stuk zich richt op het volgende:
– het saneren van de lopende overheidsuitgaven tot een noodzakelijk minimum.
– het zoveel mogelijk vergroten van de niet-fiscale overheidsinkomsten zoals inkomsten uit staatsbedrijven en staatsdomeinen.
Het resultaat van het financieel handelen van de overheid en de planning daarvan moet worden weergegeven in de verslagen en begrotingsstukken van elk der ministeries en instanties die overheidssteun moeten ontvangen. Voor elke uitgave moeten deze ministers en instanties te rade gaan bij het ministerie van financiën, welke de benodigde middelen ter beschikking moet stellen. Dit ministerie is echter daartoe in de praktijk meestal niet in staat, waardoor er dus ook geen planmatige besteding mogelijk is. Efficiënte en stringente toepassing van cashmanagement is daarom een vereiste.
Het ontbreken van mogelijkheden voor planmatig management doet zich ook gevoelen bij de hoogte van de bedragen die uit hoofden van de wet kunnen worden vrijgemaakt. In deze situatie dient snel verandering te komen zodat slagvaardig management mogelijk wordt.
Het financieel handelen van de overheid wordt geregeld in de reeds achterhaalde comptabiliteitswet van 1951. Daarom wordt hier voorgesteld om de reeds opgestarte vernieuwing van de comptabiliteitswet verder aan te pakken, gebaseerd op de grondwet en de eisen van modern financieel management en op korte termijn te implementeren. Daarbij dienen de volgende zaken ook meegenomen te worden;
Het principe van decentralisatie, zodanig dat er sprake zal zijn van een centrale overheid en regionale overheden, elk voorzien van een eigen begroting;
– Op basis van het voorgaande de rapportage verbeteren en de controle op de bestedingen verscherpen;
– Het gehele financieel handelen van de overheid, gereflecteerd in jaarbegrotingen zodanig te reglementeren dat het gehele begrotingsgebeuren, zowel betreffende de operationele begroting als de beleidsprogramma’s overzichtelijker wordt.
– Over te gaan op een meer beleidsgerichte en sectorale begroting.
– De begroting moet taakstellend zijn en zijn gebaseerd op vorige realisaties en de evaluatie daarvan. Ook maandelijkse evaluaties moeten mogelijk zijn. Hiertoe is een vergaande automatisering noodzakelijk.
– De financiering van de publieke investeringen dient binnen de begrotingen te vallen. De lopende uitgaven moeten gedekt worden door lopende inkomsten en een eventueel overschot dient gebruikt te worden voor de financiering van publieke investeringen.
– Hervorming van de overheidsrechtspersonen door middel van commercialisering, privatisering en/of institutionele versterking afhankelijk van de doelstelling van de desbetreffende organisatie. Daarbij zal integraal beleid gevoerd moeten worden omvattende privatisering, subsidie en dividentbeleid. Voor deze hervorming zullen de daartoe strekkende regelgeving en wetten c.q. maatregelen worden ingevoerd waaronder de subsidiewet en de wet op de jaarrekening.
– Transformering van de Nationale Ontwikkelings Bank tot een ontwikkelingsgerichte bank met duidelijke financieringsallocaties per sub-sector en gunstige financieringsvoorwaarden. Hierbij zullen vanuit de overheid financiële middelen ter beschikking worden gesteld, zodat vooral nationaal beheersbare ondernemingen in duurzame productie onder soepele voorwaarden leningen kunnen krijgen.
– Implementatie van een kredietregistratie en kredietbeschermingsstelsel