Zou niet moeten, mogen, kunnen behoren te zijn of bestaan, die kortzichtigheid. Want de oplettende politicus parvenu had bij nauwlettende observatie tijdens zijn prille ontwikkelingsstadium tot politiek volwassene moeten kunnen opmerken of bekend behoren te zijn of hebben aangeleerd, dat de in gebruik zijnde wetgeving in Suriname voor de koloniaal slechts een middel is, was en werd ontworpen ter bevrediging van diens geriefelijk leven en dat van enkelen.
Tot die enkelen behoorden als eersten de Zeeuwse Staten, die het veroverde land door de Zeeuwse Commandant Abraham Crijnssen veroverde op de Engelse kolonie aan de Suriname-rivier. Het land werd toen door gekocht aan de West-Indische Compagnie(WIC). Vanwege de teleurgestelde opbrengsten verkocht de WIC het land aan ‘de Geoctrooieerde Sociëteit van Suriname’.
De reden van deze constructie werd gehanteerd om plantages in Suriname te kunnen stichten om eraan te kunnen verdienen.
De eerste drie eigenaren van Suriname waren, Cornelis Aerssen van Sommelsdijck, de WIC, de Stad Amsterdam en na de Franse revolutie de later ontstane koninkrijk der Nederlanden.
Mijn standpunt is dat de koloniale wetten nimmer en nooit ontworpen zijn om het toen niet bestaande of staatkundig niet erkende Surinaamse volk dat er was te behagen of te bedienen.
Dat is de grote politieke rariteit van de kortzichtigheid die als ‘missing’ link in de huidige politieke dramatiek een rol wordt toebedeeld, maar die in de status quo van dit moment voorbijgaat aan de wetgeving die voor, tijdens en na de afhankelijkheidsstatus van Suriname verankerd werd gevestigd, doch ook nog onveranderd bleef en is gebleven na de Surinaamse onafhankelijkheid tot dit moment.
Het ontworpen wettenstelsel, gaf aan de gouverneurs de oppermacht en het laatste woord in alle beleidszaken; dus kon hij zo manipulatief zijn zoals het hem als hoogste gezag en vertegenwoordiger van de hoogste macht kan en kon believen, want daar bood het uitgangspunt van de wetten alle gelegenheid toe.
Van belang is derhalve dat de wetten zo spoedig als mogelijk aan een zodanige revisie worden onderworpen, opdat alsnog bijtijds die onzichtbare mazen in de wetgeving verweven, opgeheven worden om zodoende het corruptieve handelen aan banden te leggen. Met vernieuwing van de wetgeving moet het mogelijk zijn alle corruptieve mogelijkheden in te dammen.
Het elkaar bekladden en onterecht beschuldigen van malversaties verdwijnt dan ook vanzelf naar het rijk der fabelen.
Want het ontworpen ‘geldwegsluissysteem’ was primair ontworpen om de baten voor de eerste eigenaren, zoals voornoemde van Aerssen van Sommelsdijck, WIC de stad Amsterdam en de latere en huidige Nederlanden te vergroten, binnen het ontworpen wetgevende kader.
Bezie in dat licht de huidige torenhoge comptabiliteitsproblemen van het ministerie van Financiën die 4 eeuwen geleden zijn ontworpen en aangepast door de kolonialen in loop der tijden om hen blijvend te kunnen dienen. Het verkokerde ambtenapparaat, waarvan werkwijze en werkplek moet zijn afgestemd op de stimulus en respons vanuit haar vragende omgeving, vraagt om maatregelen te treffen voor de o zo hoognodige verandering.
De overheidsapparaten kraken tegenwoordig en meerdere decennia lang, daarvoor reeds uit hun voegen, betreffende het grote aantal bemensing. Trots dat grote aantal schieten, ze al te vaak tekort als het gaat om efficiënt en effectief presteren, zonder dat daarin verandering valt te bespeuren.
Het zou politiek Suriname dus sieren voor dergelijke fenomenen de koppen bij elkaar te steken om een einde te maken aan die gewelddadig en monsterachtig politiek gezwel.
Het moraal:
1. Schaf de corruptieve wetgeving af en vervang of hervorm die op dusdanige wijze dat die slechts strekt tot gemeenschappelijke voordelen, in tegenstelling tot de wetten die er nu zijn.
2. Herinrichting van het staatsapparaat, waarbij de President of Presidium rechtstreeks wordt gekozen
3. Hervorm het overheidsapparaat zodanig dat het ambtelijk apparaat efficiënter en effectiever werk kan leveren.
A.H.Tjauw-A-Hing / tjauwa@gmail.com