SERIEUS!? / Ivan Cairo

Ik ben geen helderziende, maar ik durf nu al te wedden dat dat Asawini-gedoe met straatlengten de hoofdprijs voor ‘bestuurlijke klucht van het jaar’ wint. Zotter dan wat minister Mengsel vorige week heeft gepresteerd is onvoorstelbaar. Ik zie echt geen andere (toekomstige) bestuurlijke blunder deze verfoeilijke gebeurtenis naar de kroon steken of overtreffen. Echt niet.

Gewoon ontvoert de staat Suriname een burger van een bevriend land en houdt haar vervolgens in gijzeling in een ander land. Degenen die de minister hebben geadviseerd om te handelen zoals hij heeft gedaan moeten op staande voet de laan uit worden gestuurd. Maar wacht even, misschien komt dit uit de man z’n eigen koker. Of heeft hij in opdracht van Hogerhand gehandeld. Als dat laatste het geval is, wie zal Hogerhand de bel aanbinden?

Suriname was de afgelopen week het lachertje in de diplomatieke wereld. Zelfs topdiplomaat King Albert kon ons niet behoeden voor dit debacle. Terwijl Mengsel King Albert per brief informeert om ambassadeur Henk van Oranje te verwittigen dat één van zijn onderdanen wegens staatsgevaarlijkheid uit het land is gezet na afstemming met Macron, gooit Macron roet in dat uitzettingsmisbaksel.

Dat Surinaamse noodpaspoort dat Asawini door de strot was geduwd om haar over de grens te krijgen was voor de Fransen zo waardeloos als een Zimbabwaanse dollar tijdens de hyperinflatie onder president Mugabe. Met hangende pootjes ging Mengsel naar het gerechtshof na door de kantonrechter te zijn ontboden om daar een uitbrander van jewelste te krijgen. Hij had geen andere keus dan Asawini met gezwinde spoed terug te laten brengen naar Paramaribo.

Dat die mevrouw na terugkeer zo snel als mogelijk uit dit land vol lafaards wegwilde kan ik me voorstellen. Het gaat je niet in je koude kleren zitten, als je door zwaar bewapende mannen in wagens met donker getinte ruiten wordt weggevoerd terwijl je niet weet waar je naar toe wordt gebracht en wat je te wachten staat. Ze zal wel doodsangsten hebben uitgestaan.

Misschien was dat ook de bedoeling. Intimidatie. Zijn deze Gestapo-achtige acties bedoeld om ook andere critici van het beleid van de regering angst in te boezemen, zodat ze voortaan hun mond houden? Misschien heeft Asawini daarom besloten maar te vertrekken nadat ze tot het inzicht was gekomen dat ze haar nek voor een algemene zaak heeft uitgestoken en met uitzondering van familieleden geen van de mensen voor wie ze is opgekomen zelfs een piepgeluid heeft laten horen.

Ik heb de stem van mensenrechtenorganisaties zoals Gerechtigheid en Vrede gemist, maar ook Stichting 8 december heb ik niet gehoord. Maar what about die talrijke vrouwenorganisaties en -verenigen? Niks, noti, nada. Op Facebook achter anonieme accounts de strijder uithangen is makkelijk. Al de dag waarop Asawini was aangehouden zouden demonstranten uit protest moeten gaan bivakkeren bij het Openbaar Ministerie of bij Justitie en Politie.

Helaas bleven de protesten beperkt tot de commentaren van de kranten en wat gejank op sociale media. Er is geen enkele concrete actie collectief ondernomen om de autoriteiten aan het verstand te brengen dat de overheid een brug te ver was gegaan.

We hebben het als samenleving faliekant laten afweten om hen duidelijk te maken dat Suriname een rechtsstaat is en geen autocratische politiestaat of militaire dictatuur. En dat is jammer. Tot de volgende Asawini zal ik maar zeggen, want een bekend Surinaamse gezegde luidt ‘Te yu kweki woron, yu sa kisi aboma’.

ivancairo@yahoo.com