Met belangstelling heb ik de berichten over de reshuffeling in het ministersteam gevolgd. De president gaf aan dat met het vervangen van enkele ministers, hij de slagvaardigheid van de regering wil vergroten om de geprojecteerde ontwikkeling op gang te brengen. Ik ontkom echter niet aan het idee dat niet de ontwikkeling centraal stond maar dat vooral partij politieke motieven een grote rol hebben gespeeld.

Tot deze conclusie ben ik gekomen omdat er zeker 3 ministers zijn die het predicaat van ondeskundigheid verdienen, en ze mogen op hun post blijven.

Het is een missconceptie te denken dat met het reshuffelen voldaan wordt aan de voorwaarden om ontwikkeling op gang te brengen.

Wie zijn de dragers van de ontwikkeling van Suriname?

1. De Regering

De regering bestaat uit de President, Vicepresident en zijn ministers. Zij zijn verantwoordelijk voor het uitzetten en het implementeren van een regeerprogramma die de ontwikkeling moet triggeren.

In de praktijk blijkt dat de ministers ondergeschikt zijn aan de leiders van hun politieke partij, dit zou niet erg zijn als die een ontwikkelingsvisie hadden en de ontwikkeling van het land als prioriteit hadden.

De politieke partijen in de Regering zijn op etnische basis gestoeld(m.u.v. de NDP) en dat is duidelijk in de bemensing van de ministeries, dit komt de ontwikkeling niet ten goede omdat er niet wordt gekeken naar de deskundigheid maar naar de etniciteit.

De ministers dienen hun partijgenoten( mensen die op ze lijken) te faciliteren en ervoor te zorgen dat die flink aan hun trekken komen zonder een tegen prestatie te moeten leveren.

Zolang de ministers slechts wajong poppen/marionetten zijn van de politieke leiders zullen ook zij, hoe deskundig ze ook zijn, geen dragers zijn van onze ontwikkeling.

2. Het Parlement

Het parlement dient wetten te maken die niet alleen de rechtstaat in stand moet houden maar ook de wettelijke basis moet leggen voor de ontwikkeling.

Dit komt jammer genoeg niet op gang daar de meeste parlementariërs de nodige ontwikkeling ontberen. Ze zijn opportunisten van het zuiverste water die het moeten hebben van obstructie als het gaat om maatregelen/wetten die ontwikkeling teweeg kunnen brengen maar waar zij geen persoonlijk of politiek voordeel aan hebben.

Het parlement besteedt uren aan het bespreken van veranderingen die worden aangebracht aan het Onafhankelijkheidsplein en de waterkant alsof er niets beter te doen is.

U hoeft alleen maar te denken aan de anti-corruptie wet en het instellen van een Constitutioneel hof.

De coalitie denkt alleen maar aan macht/positie behoud en de oppositie denkt alleen maar hoe weer aan de macht te komen, het landsbelang is daaraan ondergeschikt.

3. Het Ambtenarenkorps

De ambtenaren dienen de plannen van de regering en de wetten aangenomen door het parlement uit te voeren. Wij kunnen echter kort zijn, de meeste ambtenaren zijn ongeschikt om invulling hieraan te geven. Het korps bestaat voor het merendeel uit halve analfabeten die dankzij de politiek hun positie hebben bemachtigd. Over het algemeen zijn het aartsluie figuren die nergens anders aan bod kunnen komen, in principe zijn het dieven daar zij geen prestatie leveren voor hun loon.

Corruptie in de vorm van het aannemen van steekpenningen en nepotisme zijn aan de orde van de dag.

Zij vormen een groot obstakel en een bron van frustratie voor de welwillende en deskundige ambtenaren die hun bijdrage willen leveren aan de ontwikkeling van ons land.

4. Het Bedrijfsleven

Het bedrijfsleven bestaat uit een bonafide tak en een malafide tak. De bonafide tak heeft meestal een gevestigde naam en bestaat over het algemeen langer dan 50 jaar, zij richten zich op de productie en leveren hun bijdrage door de winsten te herinvesteren in Suriname. De malafide tak is over het algemeen gevestigd in de consumptieve en entertainment business. De herkomst van hun start kapitaal is vaak genoeg erg duister, de winsten worden vaak genoeg naar het buitenland gesluisd.

Er is ook sprake van valse concurrentie ten nadelen van de al lang gevestigde bonafide bedrijven in Suriname.

Mijn hoop is dan ook gevestigd op het bonafide deel van het bedrijfsleven en ik hoop dat het ooit zover komt dat de regering ze op de juiste wijze faciliteert.

5. De vakbonden

De verstrengeling van het vakbondswezen met de politiek heeft deze gemaakt tot een destructieve factor in onze ontwikkeling. De “belangen” van arbeiders/ambtenaren worden naar gelang de politieke partij die aan de macht is behartigd. Het besef dat ook vakbonden over een ontwikkelingsvisie moeten beschikken is nog niet tot ze doorgedrongen, maar wat mogen we verwachten van een stelletje populisten/profiteurs die slechts hun eigen belang vooropstellen. Dit alles over de ruggen van de arbeiders/ambtenaren en het volk.

6. Het Volk

Het grootse obstakel voor ontwikkeling is jammer genoeg het volk, dit is ook logisch daar de hiervoor genoemde organen/instanties uit het volk voortkomen. Een vreemdeling zou gezien de door velen gedragen truitjes ”I Love Su” al gauw denken te maken hebben met vaderlandslievende burgers. Hij/zij zou al snel tot de conclusie komen dat het slechts lippendienst is die bewezen wordt.

De gemiddelde Surinamer is er niet vies voor overal zijn rommel te gooien, ze aanspreken daarop levert ook nog een scheld kanonnade op.

Ze beschikken over een klaag cultuur en werken liever niet, ze leven op veel te grote voet, willen allemaal over een vervoersmiddel beschikken terwijl ze niet in staat zijn de benzine te betalen. Hoe vaak zie je niet 2 a 3 auto’s onder een huis staan die verworden is tot een bouwval.

Een ieder die met zuurverdiende centen een huis wil neerzetten zal het met me eens zijn, afspraken daar hebben ze een broertje aan dood, leveren slecht werk, er is altijd sprake van een meerprijs en ze lichten je op waar je bij staat. En vergis je niet, ze hebben geen schaamtegevoel of gewetenswroeging.

Terwijl zij klagen over armoede zijn de percelen waarop ze hun woning hebben vaak genoeg overwoekerd met onkruid, dit in plaatst van het opzetten van een moestuintje.

Ze beschikken over gebrekkige kennis, lezen weinig en halen hun informatie uit de zogenaamde “Mofo Koranti”.

Ze sparen niet daar zij de 4% rente te weinig vinden, in plaatst daarvan gaan ze naar het casino in de (valse) hoop snel geld te verdienen.

Een positieve zaak is dat ondanks de pogingen van de politiek om ons te scheiden op basis van etniciteit, wij toch op een voor de wereld ongekende wijze in harmonie met elkaar leven.

Wat ons nog rest is deze passieve manier van leven met elkaar te activeren en een gemeenschapszin te ontwikkelingen.

De ontwikkeling van Suriname lijkt gezien het voorgaande een verloren zaak, ik blijf echter hoop hebben dat wij het zullen redden.

“We cannot change the past, but the future is a different story.”

Uit: Little Children.

A.Engelhart / alfonsius@yahoo.com

In de rubriek ‘Ingezonden’ stelt GFC Nieuws een ieder in de gelegenheid om een eigen mening of visie te geven op alle actuele ontwikkelingen en/of relevante onderwerpen. Stukken die geplaatst worden komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de visie en/of de mening van de redactie.  De redactie heeft het recht om de stukken wel of niet te plaatsen, in te korten of te redigeren, zonder de mening en/of visie van de inzender aan te tasten. Er worden alleen stukken geplaatst die behoudens een ieders verantwoordelijkheid voldoen aan wat gesteld wordt in de Surinaamse wetgeving.