Als ik mijn kleinkinderen hier in Nederland vertelde over de goede tijden in Suriname, kreeg ik altijd een warm gevoel. Alles was toen zo leuk. De omgang met mensen, de sfeer, zo ongedwongen.
Als vrouw die in een middenklasse wijk opgroeide, was ik zeer tevreden met mijn leven in Paramaribo. Maar door omstandigheden vertrok ik op 41- jarige leeftijd, enkele jaren na de onafhankelijkheid, naar Nederland. Het was een zware tijd en ik moest erg wennen aan het nieuwe en andere leven in Nederland. Ik had vaak enorm veel heimwee en droomde over mijn goede tijden in mijn geboorteland.
Ik ben de de laatste jaren drie keer teruggegaan naar Suriname, gewoon om de sfeer weer te proeven. En ik moet zeggen dat het me bitter is tegengevallen! Ik schaam mij omdat dat ik mijn kleinkinderen verhalen heb verteld, die nu echt niet meer als werkelijkheid kunnen worden gezien. Suriname is geen paradijs, zoals ik ze had willen laten geloven.
De mensen daar zijn nu alleen maar gericht op het verdienen van geld, het slapen, veel eten en luieren. In hun vrije tijd slapen ze liever, kijken naar de tv of de kinderen hangen aan een computerspelletje te leuren.
Als je door de straten loopt in de late avonduren zie je overwegend toeristen zitten op enkele terrasjes. Mijn landgenoten zitten veelal voor de buis of liggen al te dromen. Een saaie boel is het land geworden. Paramaribo lijkt soms wel op een stad van de levende doden. De gezelligheid is er gewoon niet meer. Er valt niets te doen als je geen vrienden of kennissen hebt. En als je die hebt, dan gaan ze soms om negen uur in de avond al naar bed. Het is allemaal zo uitgestorven, zelfs toen ik bij bekende hotels ging zitten was er geen vermaak voor de gasten.
Op de zondag hebben de meesten ook geen tijd, want ze moeten kleren wassen of uitrusten van het harde werken. Gewoon gezellig bij elkaar komen en het leuk maken, nee! Het sociale leven is ver te zoeken! Gezellig een bakje koffie drinken is er vaak niet meer bij, wel roddelen.
Als oudere Surinaamse vrouw zie ik het als mijn taak om dit allemaal te schrijven omdat ik mijn landgenoten wil wakker schudden. Ik ben namelijk niet de enige die er zo over denkt, met mij velen. Alleen zeggen ze het niet en dat is natuurlijk jammer.
Ik heb besloten on voortaan maar op vakantie te gaan naar Spanje of een ander land waar er wel leven in de brouwerij is. Voor mij hoeft Suriname niet meer, tenzij men daar hun mentaliteit wil veranderen.
Mevrouw. E. S. Rotterdam
In de rubriek ‘Ingezonden’ stelt GFC Nieuws een ieder in de gelegenheid om een eigen mening of visie te geven op alle actuele ontwikkelingen en/of relevante onderwerpen. Stukken die geplaatst worden komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de visie en/of de mening van de redactie. De redactie heeft het recht om de stukken wel of niet te plaatsen, in te korten of te redigeren, zonder de mening en/of visie van de inzender aan te tasten. Er worden alleen stukken geplaatst die behoudens een ieders verantwoordelijkheid voldoen aan wat gesteld wordt in de Surinaamse wetgeving.