De afgelopen weken is er in de Surinaamse media veel geschreven en gesproken over het corruptievraagstuk. Grote roerganger in dit debat is nog steeds Carl Breeveld van de politieke partij DOE. Ook ondergetekende heeft zich niet onbetuigd gelaten in het debat. Steeds heb ik erop gewezen dat corruptie en nepotisme inderdaad een voortvarende aanpak vereisen, maar dat de onafhankelijkheid van de instituties die zich daarmee bezig houden een groot goed is.
In feite ligt de bal nu bij president Bouterse. Op de eerste plaats heeft de president vorig jaar in DNA toezeggingen gedaan dat hij in het eerste kwartaal van 2013 (we hebben nog enkele dagen te gaan!) initiatieven zou nemen op het gebied van anti-corruptie wetgeving. Op de tweede plaats, lijkt het erop dat het hoge vertrouwen dat de bevolking stelt in de president, sterk afhankelijk is van een adequate aanpak van deze problemen. De president heeft er zelf dus alle belang bij om nu met initiatieven te komen.
Zoals ik steeds benadrukt heb, is een effectieve aanpak van het corruptievraagstuk mijns inziens gebaat bij een zo groot mogelijke nationale consensus. Dat lijkt me op de eerste plaats noodzakelijk om een zo groot mogelijk draagvlak te krijgen voor een actiever beleid op dit vlak. Op de tweede plaats, zou een objectieve (niet partij-gebonden) aanpak van het vraagstuk beter gegarandeerd zijn als er een breed nationaal draagvlak gevonden kan worden bij zowel oppositie als coalitie partijen.
Tijdens de door de VHP georganiseerde conferentie Vision2030, is veel gesproken over de verdeeldheid en de polarisatie in de Surinaamse politiek. De noodzaak werd telkens benadrukt om die scheidslijnen te overstijgen en als politieke partijen (zowel van de coalitie als van de oppositie) meer te denken en te handelen langs nationale lijnen. Zou het corruptievraagstuk niet een uitgelezen kans kunnen zijn om daarmee een begin te maken?
De regering zou bijvoorbeeld een rondetafelconferentie over het corruptievraagstuk kunnen organiseren waarbij alle politieke partijen hun visie kunnen geven op het vraagstuk. In Wikipedia vinden we de volgende omschrijving van een Rondetafelconferentie:
“Het doel van de rondetafelconferentie is te komen tot meer inzicht, waardoor goede besluiten kunnen worden genomen. Besluitvorming is niet noodzakelijk tijdens deze rondetafelconferentie. Om tot inzicht te komen is niet alleen gelijkwaardigheid van de gesprekspartners nodig (Koning Arthur met zijn ridders) maar ook moeten gesprekspartners zich open en kwetsbaar (durven) opstellen. Door deze houding en vertrouwen in intentie en competentie van de gesprekspartners, kunnen alle gesprekspartners leren en hierdoor komen tot nieuw inzicht”.
Misschien een idee dat een nadere overweging waard is?
Jan Gajentaan
In de rubrieken ‘Ingezonden/ Aangeboden’ stelt GFC een ieder in de gelegenheid om een eigen mening of visie te geven op alle actuele ontwikkelingen en/of relevante onderwerpen. Stukken die geplaatst worden komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de visie en/of de mening van de redactie. De redactie heeft het recht om de stukken wel of niet te plaatsen, in te korten of te redigeren, zonder de mening en/of visie van de inzender aan te tasten. Er worden alleen stukken geplaatst die behoudens een ieders verantwoordelijkheid voldoen aan wat gesteld wordt in de Surinaamse wetgeving.