GFC NIEUWS- Kerk betekent samen geroepen. Samenkomen is essentieel voor het kerk-zijn. Wanneer wij dus onder bijzondere omstandigheden dat noodgedwongen niet kunnen, dan zullen wij des te meer beseffen hoe noodzakelijk het is dat we samenkomen.

Samen zijn we sterk en samen zijn we Kerk. Het gaat niet zozeer om individueel heil als wel om ons collectief heil. Het gaat om het koninkrijk van God, een samenleving waar het algemeen belang prevaleert, waar de wil van God geschiedt.

We komen samen om te vieren. Een mens heeft het nodig om het leven te vieren. Vieren doen we altijd samen. Als kind werd ik altijd heel verdrietig van een populair lied van Hank Locklin: Happy birthday to me! De jongeren die dit lied niet kennen, kunnen meteen aanvoelen dat het heel erg verdrietig moet zijn om te zingen voor jezelf: happy birthday to me!

We missen het al dat we ’s vrijdags niet meer samen een borrel kunnen pakken om de werkweek af te sluiten, des te meer missen we het samenzijn bij singi neti en uitvaarten. Ongetwijfeld missen we het gezamenlijk vieren van onze verlossing door onze Heer Jezus in deze Goede Week. Maar zoals het vasten ons doet bezinnen op de weldaad van voedsel en drank, zo zullen wij nu wij noodgedwongen niet samen kunnen en mogen zijn, de waarde van een gemeenschap en het welzijn van een gemeenschap hopelijk ervaren.

Met Palmzondag vieren wij de intocht van Jezus in Jeruzalem. Wij doen dat met palmtakken. Palmtakken zijn een symbool van overwinning. Overwinning na strijd. We houden allemaal van de vrede, maar willen er geen strijd voor voeren. We houden allemaal van lintjes doorknippen, maar niet van het zware werk om een huis te bouwen. We zwaaien niet alleen met de takken, maar we lopen in processie door de straten de kerk in.

We lopen als het ware door de straten van armoede en leed van de wereld de kerk binnen, het symbool van het hemelse Jeruzalem, de stad van vrede. We lopen samen om tot uitdrukking te brengen dat we een lange weg moeten gaan om samen uiteindelijk de overwinning te vieren. De Goede Week is dus geen herhaling van het verleden. Het is een viering van de overwinning van Jezus op de machten van de dood.

Jezus overwint de machten van de dood: de corruptie van de geestelijkheid bij omkoperij van Judas, de judaskus, het verraad, het gebruik van bloedgeld om zogenaamd goed te doen, de verloochening door Petrus wanneer hij onder druk wordt gezet, mensen die omwille van de publieke opinie hun handen in onschuld wassen, soldaten die martelen en bespotten, valse beschuldigingen en het vermoorden van een onschuldige. Net zoals bij ons gaat het volk niet vrijuit. Het volk, de massa verkoos Barabbas.

Het volk verkiest een beruchte gevangene, in het evangelie van Marcus wordt vermeld waarom hij in de gevangenis zit. Hij is een moordenaar. Het volk kiest, opgehitst door de hogepriesters en oudsten, een moordenaar boven Jezus. De Kerk wil dat we deze oerzonden niet vergeten en daarom luisteren we er ieder jaar gezamenlijk naar, want de wereld is wat dat betreft niet veel veranderd.

In het passieverhaal krijgen we de handreiking van hoe wij samen de machten van de dood kunnen overwinnen. We krijgen het verhaal van de instelling van de eucharistie te horen. De eucharistie die het verhaal van de bevrijding vanuit de Egyptische slavernij in zich draagt en ons uitnodigt om te leven as vrije mensen. Hoe dikwijls verwaarlozen we de eucharistie niet, terwijl de eucharistie het medicijn is voor deze verziekte wereld.

Het passieverhaal brengt onder onze aandacht het gebed en de lange nachtwake van Jezus in Getsemane. Het gebed dat eindigt met de overgave aan de wil van God. Het passieverhaal laat ons ieder jaar weer samen luisteren naar het moment waarop Jezus verbiedt dat geweld met geweld wordt beantwoord. Allen die het zwaard grijpen, zullen door het zwaard omkomen.

Het passieverhaal brengt ons in contact met mensen als Simon van Cyrene. Mensen die noodgedwongen het kruis van een ander plotseling op hun schouders krijgen gelegd. Doktoren en verpleegkundigen krijgen nu ongevraagd het kruis van de covid-19 patiënten op hun schouders. Er zijn altijd mensen die zullen helpen. Zelfs als de dood intreedt, zijn er altijd mensen die willen helpen. Vrouwen die het lijk komen balsemen en de dode met waardigheid omringen.

Met Palmzondag vieren we samen de overwinning van Jezus op de dood.

Ik vond een prachtig gedicht dat deze overwinning ook in onze dagen ziet. Het is van de Franciscaanse pater Richard Hendrick.

Ja, er is angst.
Ja, er is isolatie.
Ja, er is paniek-shoppen.
Ja, er is ziekte.
Ja, er is zelfs dood.
Maar …
men zegt dat in Wuhan na zovele jaren van lawaai
je de vogels weer kan horen.
Men zegt dat na slechts enkele weken stilte
de lucht niet langer zwaar is van uitwasemingen
maar blauw en grijs en helder.
Men zegt dat in de straten van Assisi
mensen over de lege pleinen heen
tot elkaar zingen,
hun ramen open houden
zodat zij die alleen zijn
de geluiden van de familie om hen heen kunnen horen.
Men zegt dat een hotel in het westen van Ierland
gratis maaltijden bezorgt voor hen die thuisgebonden zijn.
Vandaag was een jonge vrouw die ik ken
druk bezig pamfletten met haar nummer
te verdelen in haar buurt
zodat de ouderen iemand hebben om te bellen.
Vandaag bereiden kerken, synagogen, moskeeën en tempels
zich voor om de daklozen, de zieken, de vermoeiden
te verwelkomen en op te vangen.
Overal ter wereld doen mensen het langzamer en bezinnen zich
Overal ter wereld kijken mensen op een nieuwe manier naar hun naasten
Overal ter wereld ontwaken mensen tot een nieuwe realiteit
van hoe groot we werkelijk zijn
van hoe weinig we eigenlijk in de hand hebben
van wat werkelijk van belang is
van liefde.
Daarom bidden en gedenken wij van
ja, er is angst,
maar haat hoeft er niet te zijn
ja, er is isolatie,
maar eenzaamheid hoeft er niet te zijn
ja, er is paniek-shoppen
maar gemeenheid hoeft er niet te zijn
ja, er is ziekte
maar verzieking van de ziel hoeft er niet te zijn
ja, er is zelfs dood
maar er kan altijd een wedergeboorte van liefde zijn.
Ontwaak voor de keuzes die je maakt over hoe nu te leven.
Vandaag, adem.
Luister, achter het machinegedruis van jouw paniek
zingen de vogels weer
wordt de lucht helder
begint de natuur te bloeien
en zijn we altijd omgeven door liefde.
Open de ramen van jouw ziel
en hoewel je niet over het lege plein heen kan reiken,
zing!

Het bericht Ingezonden| Preek Mgr. Karel Choennie op Palmzondag verscheen eerst op GFC Nieuws Suriname.