Meer dan ooit valt het op dat het in veel ingezonden artikelen op GFC gaat over rassentimenten en verdeel- en heerspolitiek.  Onderwerpen die verwijzen naar ons slavernijverleden en die onze gemoederen nog altijd bezighouden.  Dit is niet vreemd omdat wij leven in een tijd waarin bewustwording van elk individu centraal staat.

Toch is het zaak om dit alles vanuit een andere invalshoek te benaderen, namelijk dat wij ernaar kunnen streven om op zoek te gaan naar datgene wat ons  als Surinaams volk bindt.  De eenheid en saamhorigheid onder het gehele volk is noodzakelijk voor de ontwikkeling en groei van het land.

Suriname telt  veel  verschillende bevolkingsgroepen die altijd in harmonie met elkaar hebben geleefd. Het is bij ons nog nooit zover gekomen dat er opstanden of rellen tussen bevolkingsgroepen onderling zijn ontstaan. Dit ondanks  het verwijt naar onze koloniale machthebbers toe dat zij eeuwenlang een verdeel- en heerspolitiek hebben gevoerd.

Toch geeft het stof tot nadenken om te constateren dat wij anno 2012 nog niet geheel boven de erfenis van deze verdeel- en heerspolitiek kunnen uitstijgen.

De nog altijd aanwezige verdeeldheid lijkt verankerd in de gedachten van mensen wat van grote invloed is op het handelen van de hedendaagse mens. Hindoestanen staan nog steeds tegenover creolen, creolen maken nog steeds een onderscheid tussen stadscreool en marrons,  de  verschillende bevolkingsgroepen zijn nog steeds partij gelieerd  en zo blijft dit patroon zich voortzetten.

Het moge duidelijk zijn dat wij zelf de keuze maken om deze patronen in stand te houden. Het in stand houden van deze patronen maakt dat de verbroedering onder de bevolking niet plaatsvindt. De bevolking is nog in hokjes verdeeld.  Wij blijven dit  voortzetten en dit dragen wij aan onze kinderen over.

De oplossing lijkt echter simpel.  Zou het niet helpen als wij elkander, ondanks ras, kleur, bevolkingsgroep, minderheid, meerderheid, voorkomen, klasse of wat dan ook, volledig zouden accepteren?  Het zou toch zo een meerwaarde zijn als genoemde scheidslijnen niet meer tussen ons  in zouden staan. Indien wij de keuze maken om deze scheidslijnen op te heffen,  dan zouden wij  gemeend en oprecht tegen elkaar kunnen zeggen, ‘wij zijn één, wij dienen het zelfde belang, wij zijn Surinamers’.

De tijd is aangebroken dat wij bewust worden dat er veel tijd verloren gaat om bezig te zijn met de verschillen tussen bevolkingsgroepen. Dit houdt de persoonlijke ontwikkeling van elk individu achter en werkt stagnerend voor de ontwikkeling van het land.

Wij zijn allemaal volwassenen. Laten wij ernaar streven om in ons taalgebruik, woordkeuze,  schrijftaal en in onze communicatie naar elkaar toe dit altijd waardig  en met respect te doen. Wij zijn en blijven een voorbeeld voor onze kinderen. Indien wij als volwassenen op deze wijze met elkaar omgaan, dan betekent het dat wij dit ook op dezelfde manier doen in bijzijn van  onze kinderen.

Het kind is in de meeste gevallen qua gedrag een replica van de ouders.  Het is dus belangrijk welk voorbeeld u als ouder geeft.

Respect en waardering voor jezelf en voor je medemens zijn essentiële voorwaarden voor harmonieuze verhoudingen en naastenliefde voor elkaar. Laten wij trachten om deze in alle omstandigheden na te streven.   Ook al kunt u zich niet terug vinden in de inbreng van een ander.

Peggy  Anijs

In de rubrieken ‘Ingezonden/ Aangeboden’ stelt GFC Nieuws een ieder in de gelegenheid om een eigen mening of visie te geven op alle actuele ontwikkelingen en/of relevante onderwerpen. Stukken die geplaatst worden komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de visie en/of de mening van de redactie.  De redactie heeft het recht om de stukken wel of niet te plaatsen, in te korten of te redigeren, zonder de mening en/of visie van de inzender aan te tasten. Er worden alleen stukken geplaatst die behoudens een ieders verantwoordelijkheid voldoen aan wat gesteld wordt in de Surinaamse wetgeving.