Jan Gajentaan

Als “watcher” van de Surinaamse politiek heb ik al vaker gewezen op de mogelijkheid van een nieuw blok, dat een “middenblok” of een “derde blok” genoemd zou kunnen worden.  Dit blok zou bij voorbeeld kunnen bestaan uit Pertjajah Luhur, ABOP, Seeka en BEP en een middenpositie innemen tussen het traditionele  Nieuw Front en de progressieve, maar ook tamelijk autoritair ingestelde Mega Combinatie. Mogelijk zouden  ook (delen van) NS en KTPI willen toetreden tot een dergelijk nieuw blok.

Gezien de recente perikelen tussen ABOP en BEP en de aanwezige rancune bij het BEP-bestuur richting ABOP, denk ik dat het niet eenvoudig zal zijn om deze partijen op korte termijn te herenigen. Toch moeten we niet vergeten dat het Surinaamse kiesstelsel dwingt tot bundeling. De analist Hardeo Ramadhin heeft al vele malen aangetoond met berekeningen, dat de meeste partijen verloren zijn als ze niet bundelen. Mogelijk zal ook de BEP op enig moment tot dit inzicht komen.

Bij de vraag wie het beste met wie kan bundelen, moet gekeken worden naar ideologische verwantschap, maar ook naar de kracht van de partijen in de verschillende districten. Samenwerking heeft pas zin, als de deelnemende partijen gezamenlijk extra zetels in de wacht weten te slepen in meerdere districten.

Voor zowel Pertjajah Luhur als ABOP geldt dat zij al jaren onder vuur liggen vanuit Nieuw Front -kingen en regelmatig het verwijt krijgen patronage politiek te bedrijven (d.w.z. de eigen etnische achterban  bevoordelen). In sommige opzichten lijkt die kritiek wel terecht, maar we moeten niet vergeten dat ook de etnische achterban van NPS en VHP hun huidige positie bij de overheid en in de handel mede te danken hebben aan politieke partijen, die voor hun belangen opkwamen.

De vraag in hoeverre PL en ABOP in het recente verleden te ver zijn gegaan met het bevoordelen van de eigen achterban, kan ik niet beantwoorden. Ik geloof in ieder geval wel dat zij zich in de toekomst beleidsmatig beter moeten profileren,  o.a. door hun Wetenschappelijk Bureau te versterken en een onderscheidende sociaal-economische visie te ontwikkelen.  Daardoor zullen ze nog aantrekkelijker worden voor jongeren en intellectuelen en hun achterban een welvaartsstijging kunnen bieden.

Feit is, dat PL en ABOP momenteel niet goed liggen bij de NF achterban (voor BEP ligt dat wat genuanceerder). Daarom ligt het volgens mij ook niet voor de hand, dat PL en ABOP in NF verband deelnemen aan de verkiezingen van 2015.

Uiteraard kunnen PL en ABOP ook overwegen om in MC verband mee te doen aan verkiezingen. Technisch gezien is dit een aantrekkelijke optie, die extra zetels kan opleveren. We moeten ons echter afvragen in hoeverre deze samenwerking ideologisch zou passen. Bovendien heeft de NDP een zekere reputatie dat zij kleinere partijen “opslokt”. We hebben dat eerder gezien bij DNP 2000 en ook PALU en BVD lijken binnenkort geheel op te gaan in de NDP.

Daarom leidt mijn analyse nog steeds tot de conclusie dat voor een aantal kleinere tot middelgrote partijen samenwerking c.q. blokvorming de enige manier is om electoraal te overleven én daarbij de eigen partij-identiteit te behouden.

Jan Gajentaan