Wij hebben de laatste tijd de mond vol van hoe goed het nu gaat met Suriname. Er worden veel grote feesten gegeven waarbij verspilling aan de orde van de dag is. Suriname gaat de ene na de andere lening aan met vreemde mogendheden en of internationale organisaties zonder dat de president van de Centrale Bank, die een vet salaris ontvangt, intervenieert. De bevolking wordt heel vaak aan het lijntje gehouden. Door onze politieke prominenten wordt veel gereisd over de wereld zonder dat er maar een verslag wordt gegeven van de bereikte resultaten voor ons land.
Corruptie viert hoogtij! President Bouterse heeft gelijk om geen antwoord te geven aan de oppositie als zij vragen stellen over corruptie want toen zij aan de macht waren, hebben zij de anti-corruptie wet ook niet aangenomen. Dus waarom is er nu ineens zo’n haast, vraag ik mij dan af! Ik schrijf al jaren over de vele vormen van corruptie die onze samenleving in een wurggreep houdt. Kennelijk loont het om de situatie zo te handhaven want in troebel water is het goed vissen. Toch?
Politiek bedrijven heeft ook zijn ethische kanten, en die moraal heeft nog maar een enkele politicus. Vooral in Suriname. Echter wil ik de verspilling van onder andere onze belastinggelden tegen het licht houden in de situatie van de arme 17- jarige scholier Dheeradj Ramdjas die in Columbia kwam te overlijden. Een vos is immers niet licht met een strik te vangen. Dus ook onze politici en vele andere corrupte landgenoten niet!
Het overlijden van Dheeradj
Deze jongen ligt twee maanden in het ziekenhuis als door tussenkomst van Staatsziekenfonds (SZF) wordt besloten hem voor verdere medische behandeling naar Columbia te zenden. Uit de aangeboden informatie blijkt niet of SZF daadwerkelijk in staat was alle noodzakelijke medische kosten te betalen omdat het natuurlijk om dure specialistische behandelingen gaat. Maar ook calamiteiten zoals zijn overlijden en de overtocht van het lijk moeten gedekt zijn! Ook is niet duidelijk of het ziekenhuis in Columbia volledig en voldoende is geëquipeerd om de juiste behandeling te geven aan de patiënt. Uit ervaring weet ik dat bijvoorbeeld enkele ziekenhuizen in Nederland dit vaak wel kunnen realiseren.
Bovendien zijn westerse ziekenhuizen beter in staat transparante diagnoses te stellen voor de behandeling. Ook kan vooraf een inzicht in de belangrijkste kosten gegeven worden. Voorts hebben we meer landgenoten wonen daar, en spreken we in beide landen dezelfde taal. Maar Dheeradj kwam zoals al eerder zo vaak was gebeurd bij behandelingen in Columbia te overlijden! En dan speelt zich een vreselijk drama af waar ook SZF volgens mij niet van behoorlijke schuld gevrijwaard kan worden. Wellicht kunnen zij ook achteraf juridisch aansprakelijk en verantwoordelijk gesteld worden voor alle geleden (morele) schade.
Daarvoor moet natuurlijk de hulp van een advocaat worden ingeroepen. Maar hier ga ik niet verder op in omdat dit niet de insteek van dit stuk is. Na het overlijden van de jongen kan de moeder niet naar Columbia reizen om afscheid te nemen van haar zoon omdat er geen geld is voor een ticket. Zijn vader was wel met hem meegereisd omdat het om een minderjarig kind ging. Voor hem was het ticket wel betaald. Ik ben bekend met het fenomeen dat er bij bepaalde etnische groepen in ons land heel wat rituelen uitgevoerd moeten worden na het overlijden van een geliefd familielid. Natuurlijk moet er ook waardig afscheid genomen worden! Onder zeer ernstig verdachte omstandigheden bleek dat de kist met het lijk van de jongen niet vervoerd kon worden naar Suriname omdat er zogenaamd gevaar was voor besmetting.
Waarschijnlijk werd dit geopperd vanwege de hoge kosten van vervoer want de kist werd wel volledig geopend in het mortuarium.
Dit zijn wij ……..
Deze zaak treft mij heel erg omdat ik weet wat armoede is. Wijlen mijn lieve en door mij zeer gerespecteerde moeder die altijd maar weggaf als ze wat had, zei vaak tegen mij dat niemand vroeger echt rijk was in Suriname. We deden veel meer voor elkaar, en betekenden ook iets voor elkaar. Bijna alle religies stimuleren ook dat wij die meer bezitten dit delen met anderen die soms minder of niets hebben. Daarom kan ik het niet begrijpen dat er voor dit soort gevallen geen gelden zijn gereserveerd in een aparte pot om hen te helpen. Met name vind ik het onbegrijpelijk dat nog met het uiterst armoedige Columbia en soms Cuba om medisch opportunistische redenen zaken worden gedaan.
Ondanks dat er zo vaak geen goede resultaten zijn bereikt. Maar daarnaast is bekend dat de (medische) opleidingen van een bedenkelijk laag en dubieus niveau zijn. De (medische) samenwerking met deze landen heeft natuurlijk ook een politieke achtergrond. Daar moeten we ook de huidige regering verantwoordelijk voor houden. Maar nog schrijnender vind ik dat de moeder van Dheeradj om welke reden dan ook geen afscheid heeft kunnen nemen van haar lieve zoon. Wij zien veel rijken in Suriname ontzettend veel geld verspillen aan allerlei luxe goederen, feesten en kleding maar aan een goed doel wordt bijna nooit wat gegeven als een beroep op hen wordt gedaan.
Deze mensen zullen de vloek die zij verdienen nog krijgen. Veel handelaren verdienen wel heel veel aan ons en maken zelfs woekerwinsten. Kennelijk denken zij dat het hele vermogen wordt meegenomen in hun graf als ze komen te overlijden. In zo’n land leven wij. Moeten wij ons niet diep schamen dat wij zo leven.
Robby Roeplall
In de rubrieken ‘Ingezonden/ Aangeboden’ stelt GFC een ieder in de gelegenheid om een eigen mening of visie te geven op alle actuele ontwikkelingen en/of relevante onderwerpen. Stukken die geplaatst worden komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de visie en/of de mening van de redactie. De redactie heeft het recht om de stukken wel of niet te plaatsen, in te korten of te redigeren, zonder de mening en/of visie van de inzender aan te tasten. Er worden alleen stukken geplaatst die behoudens een ieders verantwoordelijkheid voldoen aan wat gesteld wordt in de Surinaamse wetgeving.