GFC NIEUWS- Hoe is het mogelijk dat de districten Marowijne, Brokopondo en Sipaliwini in economisch en maatschappelijk opzicht zo laag ontwikkeld zijn ten opzichte van andere gebieden in Suriname?

Dit is haast onbegrijpelijk voor elke weldenkende Surinamer met het hart op de juiste plek. Als in aanmerking wordt genomen dat haast alle natuurlijke hulpbronnen die Suriname rijk is, voorkomen in deze districten.

Op aardolie na, zijn deze districten enorm rijk aan onder andere: hout, goud, en bauxiet. Al deze natuurlijke hulpbronnen zorgen ervoor dat de economie van Suriname draaiende wordt gehouden.

Bauxiet was decennialang de kurk waarop de economie van Suriname dreef en nu is dat goud.

De gigantische investeringen door Newmont in een imposante goudmijn in Sipaliwini en Iamgold in Brokopondo spreken boekdelen.

Ondertussen wordt maandelijks enorme hoeveelheden goud met een ontzagwekkende equivalent aan miljoenen Amerikaanse dollars het land uitgebracht.

Ondergetekende heeft jaren in Marowijne meegemaakt dat Alcoa via haar dochteronderneming Suralco het bauxiet in de mijnen uit de directe nabijheid van Moengo met zwaar materieel ontgon en transporteerde naar Paranam.

Daar werd het met de energie uit de Brokopondo waterkrachtcentrale verwerkt tot aluinaarde en aluminium. Vervolgens werden deze halffabricaten en fabricaten naar Pittsburg in de Verenigde Staten geëxporteerd.

De belastingen( loonbelasting van de werknemers van Suralco en inkomstenbelasting van Suralco) die de voor staat werden gestort, vloeiden nimmer terug naar de productiegebieden.

De ongekende milieudegradatie die gepaard ging met de bauxietexploitatie werd op geen enkele wijze gecompenseerd. Een groot aantal mensen uit de dorpen rondom Moengo kon vaak niet hun kostgronden aanleggen in hun vertrouwde gebieden, omdat ze moesten uitwijken voor de economische activiteiten van de multinational Alcoa.

Vanwege de enorme stofontwikkeling waarmee de bauxietactiviteiten gepaard gingen, hebben tientallen bewoners longaandoeningen opgelopen.

In Brokopondo werden in de jaren zestig tientallen Marrondorpen aan de oever van de Suriname onder water gezet (stuwmeer) ten behoeve van de waterkrachtcentrale. Deze terminal moest de raffinaderij te Paranam voorzien van high voltage energie.

In Brokopondo en Marowijne werden de lokale bevolking niet eens geconsulteerd door de Surinaamse autoriteiten en functionarissen van de multinationals. Zij bepaalden eigendunkelijk wat er moest gebeuren en dit werd ook gedaan.

Ondanks al deze ontberingen en opofferingen hebben de overheid en de multinational niet eens een technische school opgezet in Brokopondo, Marowijne en Sipaliwini.

Ondertussen heeft de goudkoorts enige jaren terug overgenomen in het uitwringen van de binnenlandse economische potenties. Er wordt enorm veel goud gehaald uit het binnenland, maar duidelijk is dat er niets terug wordt gedaan om de levensstandaard in deze gebieden structureel op te krikken.

De afspraken die door de overheid en de multinationals worden gemaakt met de plaatselijke gemeenschap zijn zo voor meerdere interpretaties vatbaar, waardoor zaken vaak mislopen bij de implementatie.

De recentelijke rellen in het concessiegebied van Iamgold waarbij een porknokker is doodgeschoten, kan zonder meer in het verlengde hiervan worden geplaatst.

Wanneer de overheid acties onderneemt om structurele oplossingen te brengen in de situatie van de porknokkers, moet dat voor eenieder transparant en eerlijk zijn. Als dat niet het geval is, zullen er op termijn sprake zijn van excessen.

Ondertussen wordt er weer onderhandeld om de gemoederen tot bedaren te brengen. Het is te hopen dat de betrokken autoriteiten hun huiswerk adequaat doen, anders zal de eerstvolgende eruptie te Koffie kamp slechts een kwestie van tijd zijn.

De overheid waar het politiek bestuur van het land tot uiting komt, heeft door de jaren heen getoond niet de intentie te hebben om degelijk te werken aan de maatschappelijke en sociaaleconomische ontwikkeling van het binnenland.

Het is duidelijk dat binnenlandbewoners tot het besef moeten komen dat zij een strategie moeten volgen om uiteindelijk duidelijk politieke draagvlak te krijgen in het landsbestuur. Hierdoor zullen ze instaat zijn om op een concrete wijze te werken aan de ontwikkeling van het binnenland.

Het moet nu afgelopen zijn dat binnenlandbewoners zich laten verdelen en opdelen in hokjes door politieke organisaties die geen enkele affiniteit hebben met het binnenland.

Deze misleiders en manipulators gebruiken het politiek draagvlak voortvloeiende uit het binnenland om hun eigen politieke en economische agenda vorm en inhoud te geven. De ontwikkeling van het binnenland is daarbij geen prioriteit.

Ettire Patra

Het bericht Ingezonden| Hoe duur waren de natuurlijke hulpbronnen? verscheen eerst op GFC Nieuws.