Een van de grootste uitingen van kunst in ons land is het Suripopfestival. Ik heb twee jaren lang gespaard om dit festival van afgelopen vrijdag mee te maken. Ondanks de vakantiedrukte die in volle gang is, heb ik een plaatsje op het vliegtuig kunnen bemachtigen en kwam vorige week woensdag in mijn switi Sranan aan.

Dus net op tijd om te genieten van Suripop wan egi Sranan sani. Ik was vroeg in de hal om een plekje te vinden en echt te genieten van deze Surinaamse composities. Ik heb begrepen dat de Stichting Kunst en Cultuur de organisator van Suripop de galavoorstelling echt Surinaams heeft gehouden. Surinaamse artiesten, Surinaamse componisten en tekstschrijvers, Surinaamse presentatoren en Surinaamse sponsors.

Dus niets kon mis fout gaan zou je denken. Mijn grootste teleurstelling kreeg ik samen met mijn zusters te verwerken toen de voorstelling begon en de organisator het zingen van het Surinaams Volkslied niet op zijn agenda had.

Wat een blunder, wat een blamage. Zoveel capabele gastzangers en niemand dacht eraan om het volkslied ten gehore te brengen. Voor mij was er niets Surinaams meer aan de voorstelling en wilde direct opstaan en weggaan.

Mijn zusters hielden mij tegen en zeiden dat ik me zoveel geld en moeite heb getroost om aanwezig te zijn dus laat mij blijven. Ik zou de organisatie aanraden haar excuses aan te bieden aan het Surinaams volk. Want wij voelen ons beledigd.

Gina Bilkerdijk, een zeer beledigde fan van Suripop

In de rubriek ‘Ingezonden’ stelt GFC Nieuws een ieder in de gelegenheid om een eigen mening of visie te geven op alle actuele ontwikkelingen en/of relevante onderwerpen. Stukken die geplaatst worden komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de visie en/of de mening van de redactie.  De redactie heeft het recht om de stukken wel of niet te plaatsen, in te korten of te redigeren, zonder de mening en/of visie van de inzender aan te tasten. Er worden alleen stukken geplaatst die behoudens een ieders verantwoordelijkheid voldoen aan wat gesteld wordt in de Surinaamse wetgeving.