Desire Delano Bouterse is bijna twee jaren president van ons land. Na in 1980 aan de leiding te hebben gestaan van een coup ter voorkoming van een andere (raciale) coup, heeft hij zich van aimabele sportinstructeur ontwikkeld ot charismatische politicus. En volgens het spreekwoord: ‘Hoge bomen vangen veel wind’, heeft hij de nodige orkanen moeten weerstaan.
Vooral de gevestigde orde in het koninkrijk der Nederlanden heeft altijd hele grote moeite gehad met zijn bestaan. Wie goed de ontstaansgeschiedenis van Nederland heeft bestudeerd en de rampen die het land heeft weten te overleven en ook de cycli van klimaatsveranderingen kent, heeft enig idee waar de echte interesse van Nederland in Suriname ligt.
In de grote toekomstplannen die Nederland heeft met Suriname zijn er twee die daar dwars in hebben gelegen. Allereerst mr. Eddy Bruma die er in geslaagd is om de onafhankelijkheid af te dwingen. Ten tweede de jonge Desire Bouterse, die de Nederlandse (raciale) coup ‘coupte’ (leest u maar eens het boek ‘De nacht van de revolutie’ en ook de kranten vanaf 1980) en nota bene ook nog nauw samenwerkte met mr. Bruma.
De systematisch gecreëerde chaos na de onafhankelijkheid resulteerde in een steeds groter ongenoegen bij de bevolking en zelfs tot een algemeen gevoel van uitzichtloosheid. De wereld economische crises, het onzinnige spanningsveld tussen de politieke coalitie en oppositie waren een uitstekende voedingsbodem voor een gewelddadige machtswisseling.
De coup van 25 februari werd daarom door brede lagen van de bevolking met open armen ontvangen. Vooral de toen nog onbekende coupleider, Desire Delano Bouterse, won snel de harten van de Surinamers. De grote kracht van onze toen nog jonge en dynamische president was dat het Surinamer-zijn boven alles stond.
De zogenaamde politieke orde van toen had als prioriteit om aan de macht te komen en vooral te blijven. En als tweede en derde moest er ook nog iets gedaan worden aan het landsbestuur en de ontwikkeling van het land. Patronage en vooral inspelen op raciale verschillen is altijd een sterk wapen gebleken in de toenmalige politiek.
De jonge Desire Bouterse en de zijnen hadden een relatief maagdelijke kijk op het bestuur en de ontwikkeling van het land. Natuurlijk werden er fouten gemaakt, maar de tegenwerking was ook niet mals. In het Suriname van toen was er een overschot aan wat kader heet. Het aantal hooggeschoolden was procentueel zelfs hoger dan menig zogenaamd eerstewereldland. Ook aan midden en lager kader was er geen gebrek.
Aan goede ideeën en benodigde uitvoeringscapaciteit was er daarom ook geen tekort: het planbureau sprong als het ware uit zijn voegen van plannen, inclusief uitwerkingen over hoe die plannen uit te voeren. Jammer genoeg bleken de besluiten om die plannen uit te voeren steeds meer af te hangen van de politieke wetmatigheid: ‘belangrijke bestuurlijke posities en besluiten om iets uit te voeren worden ingevuld c.q. genomen enkel en alleen als de direct betrokkenen politiek loyaal zijn’.
Dit komt erop neer dat de zittende politieke elite onvoorwaardelijk als een soort van godheid behandeld moest worden.
Het grote succes van het bewind en de snelle realisaties van diverse plannen in de eerste anderhalf jaar na de coup van 25 februari 1980 was te danken aan het vrijwel niet bestaan van de politieke wet. Voor het eerst sinds het zakenkabinet -May, werden er mensen aangesteld op grond van hun kennis en kunde.
Een befaamde uitspraak van de jonge Desire Bouterse uit die tijd was: “ik ga geen mensen, maar kennis en kunde uitbuiten”.
De vele wisselingen in ministers en ambtenaren in die periode zijn daar getuige van: voldoe je niet, dan de laan uit!
Maar vanwege de grote tegenwerkingen, steevast gevoed vanuit de politieke elite in Nederland, ging de meeste inspanning naar het behouden van de macht. Ironisch genoeg heeft dat er uiteindelijk toe geleid dat ook Desire Bouterse en de zijnen de bekende politieke wet begonnen te hanteren.
Wie het militaire gezag niet bewierookte, had de revolutie niet begrepen, was antirevolutionair enz.… Het land raakte daardoor steeds meer verdeeld in voor en tegenstanders van het regiem met als uiteindelijk absolutie dieptepunt de zwartste bladzijde uit onze geschiedenis: de nutteloze broederstrijd in de binnenlanden.
Ondanks dit alles was de weg naar het nieuwe constitutionele stelsel vrijwel meteen ingezet na de coup, niet verlaten. De voorbereidingen voor de aanname van een nieuwe grondwet en de daaropvolgende nieuwe verkiezingen zijn met succes uitgevoerd, door wat wel de meest capabele volksvertegenwoordiging en regeringen ooit mogen worden genoemd.
Door het onvoorwaardelijk toelaten van de in 1980 verdreven politici, de polarisatie in de maatschappij maar vooral de naweeën van de grote economische recessie van 1982, werden Desire Bouterse en de zijnen op 25 november 1987 door het Surinaamse volk aan de kant gezet.
Dat hij na bijkans 23 jaren tot president gekozen is natuurlijk niet zonder slag of stoot gegaan. De continue retoriek van nationaal bewustzijn, inzetten van ‘the right person on the right place’, de noodzaak van een technisch kabinet, afrekenen met patronagepolitiek, ontwikkeling en onderwijs voorop, zijn slechts enkele van de zaken waardoor de nationale hoop en het verlangen naar de Desire Bouterse van 25 februari 1980 steeds groter werd.
De ondersteuning en support voor de NDP, als boegbeeld voor een nationale politiekvoering, vrij van etnische polarisatie waarbij ontwikkeling van ons geliefde land voorop staat, is vele malen groter geweest dan de verkiezingsstatistieken laten zien. Het grootste gedeelte van de mensen die bewust de stembus hebben gemeden tijdens de laatste verkiezingen hebben dat gedaan uit verlies van vertrouwen in zij die politiek bedrijven.
Het zijn mensen die het land bestuurd willen zien door goed geschoolde en kundige mensen los van etnische sentimenten.
Na twee jaren wachten wij nog steeds op de herkomst van de jonge gedreven jongeman die kennis en kunde zou uitbuiten. Tot nu toe kan helaas niet anders geconcludeerd worden dat de door hem gedane (of in zijn naam gedane) aanstellingen op bestuurlijk niveau en bij enkele parastatale bedrijven hele sterke trekken vertonen met de wijze waarop dit soort functies altijd ingevuld zijn geworden.
Echte kennis en kunde, die nog steeds in voldoende mate aanwezig is in ons mooie land, is helaas zeer sporadisch ingezet. Sterker nog, er zijn zeer capabele mensen opzij gezet ten faveure van eigen ‘partijmensen’. ‘Die gaan het wel even doen’ ondanks dat zij de minimale kennis en kundigheid missen.
De zichtbare frustratie over het uitblijven van de versnelde ontwikkeling is daarom geheel aan zijn eigen tolerantie voor onkundigheid te wijten. Mensen vervangen door anderen kan liever vandaag dan morgen, maar dan wel door significant sterkere kandidaten. En vooral zonder aanzien des persoon.
Het willen sparen van eigen mensen en die van politieke vrienden uit naam van ‘politieke realiteit’ zal ook voor deze president een nekslag blijken te zijn. De tijd dat Surinamers hun politieke keuzes deden op grond van leuke praat en holle frasen is voorbij: dat hebben de afgelopen verkiezingsstatistieken aangetoond.
Zichtbare ontwikkeling en toekomstperspectief bieden is waarop afgerekend wordt.
Indien de president, Desire Delano Bouterse, niet snel de ommezwaai maakt naar de nodige dynamiek en loslaat dat wat zijn voorgangers heeft weerhouden echte vooruitgang in ons land te katalyseren, dan wacht hem niet anders dan het lot van koning Saul.
Deze volgens de overleveringen eerste koning der Joden, was uitverkoren om zijn volk tot grotere hoogten te leiden. Helaas week Saul af van het voor hem gekozen pad en moest hij het veld ruimen voor David, die uiteindelijk een veel groter staatsman bleek.
ir. Ivan Blankendal
In de rubriek ‘Ingezonden’ stelt GFC Nieuws een ieder in de gelegenheid om een eigen mening of visie te geven op alle actuele ontwikkelingen en/of relevante onderwerpen. Stukken die geplaatst worden komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de visie en/of de mening van de redactie. De redactie heeft het recht om de stukken wel of niet te plaatsen, in te korten of te redigeren, zonder de mening en/of visie van de inzender aan te tasten. Er worden alleen stukken geplaatst die behoudens een ieders verantwoordelijkheid voldoen aan wat gesteld wordt in de Surinaamse wetgeving.