Op Vaderdag 2012 willen wij alle vaders in de schijnwerpers plaatsen en de belangrijkheid van hun aanwezigheid in ons leven benoemen. Ik richt mij in het bijzonder tot de vaders die door verschillende omstandigheden niet betrokken kunnen zijn bij de zorg en opvoeding van hun kind. De moeder van uw kind, staat er in de dagelijkse opvoeding alleen voor, doordat u fysiek niet aanwezig bent.Ook richt ik mij tot de moeders die er ook aan kunnen bijdragen dat de rol van vader, ook al is hij niet meer woonachtig in huis, wel van betekenis blijft voor hun kind.

In onze complexe maatschappij hebben wij verschillende samenlevingsvormen. Er zij alleenstaande ouders, een samengesteld gezin, stiefvader en stiefmoeders, meerdere kinderen uit één moeder, maar van verschillende vaders. In alle vormen die bestaan zijn er ook vaders die eens een rol hebben gespeeld, namelijk het mede verwekken van een kind. Loopt een relatie tussen vader en moeder stuk, dan ontstaat er een nieuwe situatie, waarvan er nu enkele beschreven worden.

Ik benoem de zeer bereidwillige (gezonde, verstandige en verantwoordelijke) vaders die betrokken willen zijn en blijven bij de zorg en opvoeding van hun kind. Dit wordt soms tegengehouden door de moeder, omdat de relatie tussen vader en moeder is verbroken. De moeder besluit echter dat zij geen contact meer wil, dit vanwege gebeurtenissen tussen haar en de vader van het kind die zich in het verleden hebben voorgedaan en waaruit ruzie is ontstaan. Persoonlijke rancune tussen volwassen kan hierbij een rol spelen. In dit geval kan het zijn dat vader het gezin heeft verlaten voor een andere vrouw of vanwege andere redenen, waardoor moeder zich hierover niet heen kan zetten.

Niets wat vader aanbiedt is dan goed. Het trotse gevoel van moeder viert hoogtij en zij besluit dat vader niet meer nodig is, zij kan zowel vader als moeder zijn. Zelf zijn geld is niet welkom, terwijl dit geld bedoelt is om het kind te onderhouden. Trots, wrok en soms niet willen accepteren dat het over is wegen zwaarder dan het belang van het kind dat uit liefde is geboren, toen alles nog koek en ei was.

Het komt ook voor dat moeder geen contact meer wil, omdat vader niet wil accepteren dat moeder geen relatie meer wil en dat vader het kind gebruikt als middel om contact met moeder te zoeken of te manipuleren in het nieuwe leven dat moeder nu leidt. Dit brengt in de meeste gevallen ruzie en is zeer ongezond voor het kind dat als speelbal gebruikt wordt. Op termijn neemt moeder het besluit dat er maar helemaal geen contact meer is en het kind trekt weer aan het kortste eind. Geen contact meer met papa, wat voor het kind erg dierbaar is, maar wat wel meer rust voor moeder brengt.

Ook zijn er gevallen waarbij moeders besluiten dat zij in het belang van de ontwikkeling van hun kind geen contact meer willen met vader, omdat deze vaders zich onverantwoordelijk opstellen en geen positieve bijdrage leveren aan de vorming en ontwikkeling van het kind. Ik sta hier expliciet bij stil, omdat het voorkomt dat niet alle vaders een positieve bijdrage leveren aan het welzijn van hun kind. Wij denken hierbij aan gevallen van seksueel misbruik en overige vormen van mishandeling. Echter mag gezegd worden dat ook moeders zich hieraan schuldig kunnen maken. Het is dus niet mijn bedoeling om etiketjes op te plakken, ik benoem slechts zaken die zich in de praktijk voordoen.

Er zijn veel scenario’s, waar hier slechts enkele van genoemd zijn. In alle genoemde voorbeelden komt het er op neer, dat het kind hiervan de dupe wordt en geen contact heeft met vader.

Wat hierbij van groot belang is, is dat vader en moeder ondanks de breuk wel met elkaar kunnen blijven communiceren, zodat het kind daar de vruchten van kan plukken. Kinderen zijn altijd loyaal naar beide ouders en het blijft voor een kind een rot gevoel als er ruzie is. Dit maakt het voor hen ongemakkelijk om zonder stress het contact met vader te onderhouden.

Op Vaderdag doe ik een oproep aan alle vaders om hun rol als vader in het gezin of in het leven van het kind te overdenken. Ook doe ik een beroep op vaders die geen actieve rol spelen bij de opvoeding van hun kinderen om nu hun verantwoordelijkheid te nemen. Dit kan in de vorm van persoonlijke aandacht, quality time doorbrengen met uw kind en een ouderbijdrage leveren in de verzorging van het kind.

Vaders zijn heel belangrijk in het leven van elk kind, ongeacht hoe oud het kind is. ook volwassen kinderen stellen een goede band met vader erg op prijs.

Bij het voorbereiden van dit artikel besefte ik wederom dat de vader en moeder taak een levenslange taak is. Vaak horen wij ouders zeggen, als het kind 18 jaar geworden is, dat hun taak erop zit. Dit klopt in de praktijk dus niet.

Wij merken dat ouders even hard hollen voor elk kind ongeacht hoe oud ze zijn en vooral als zij in nood zitten. De zorg en betrokkenheid van elke ouder blijft en is een levenslange zorg. Het vader en moeder gevoel is dus niet aan leeftijd gebonden. U heeft dat gevoel totdat u heengaat.

Ik complimenteer daarom alle vaders die deze taak goed begrijpen en die er in een bepaalde mate voor hun kinderen zijn.

De aanwezigheid van vader in de opvoeding is belangrijk om bij het kind voorbeelden van mannelijke rollen te ontwikkelen. Ook de boodschappen die ouders hun kinderen meegeven zijn belangrijk voor de vorming van hun mens- en maatschappij visie voor de toekomst. De kracht waarmee vader een boodschap overbrengt, heeft een ander effect dan de kracht waarmee moeder dat doet.

Als u vader bent zou het voor uw kind fijn zijn dat u beseft dat u een band voor het leven met uw kind heeft. Het contact onderhouden met uw kind is daarom belangrijk.

Heeft u nu geen contact met uw kind, dan zult u wederom de moeder nodig hebben om zaken die in het verleden fout gegaan zijn uit te praten en af te sluiten. Leven in het hier en nu is hier de boodschap. U rekent af met het verleden en begint nu aan een frisse start met uw kind. Hierbij alle beleefdheidsvormen en wederzijds respect naar moeder toe in acht nemend, zodat u nu gaat voor een duurzaam zakelijk contact met moeder en via moeder een goede bereikbaarheid van uw kind.

Accepteren dat u een band voor het leven met elkaar hebt, helpt om met elkaar door één deur te kunnen gaan. De beste ingrediënten die helpen om hierin succes te hebben, zijn als partijen hun trots laten varen, elkaar vergeven, elkaar met respect behandelen en afspreken om oude koeien te begraven, zodat ze niet telkens weer tot leven komen.

Het komt heel eenvoudig over, maar ik ben mij ervan bewust dat als wij er voor gaan zitten en het beste met elkaar voor hebben dat er zeker een uitweg te vinden is. En let wel, u doet dit in het belang van uw kind. Het belang van uw kind is dat hij beide ouders nodig heeft, want toen hij op de wereld kwam begon hij in een ideale situatie met beide ouders.

Vaders en ook moeders, ga er dus voor.

Peggy Anijs