252 jaren geleden hebben heldhaftige marronleiders te Auca vrede gesloten met de koloniale overheerser. Hun drang om als vrije mens te leven was hun veel meer waard dan een leven als slaaf/ bezit van een ander.

Hun strijd was een strijd tegen onderdrukking en knechting. Leven in vrijheid is het hoogste wat elk mens krijgt bij de geboorte. Niemand wordt als een slaaf geboren. Men maakt je tot slaaf.

De marrons bevinden zich nu op een belangrijk kruispunt. De respectabele marronleiders die de Marrons hebben geleid de afgelopen eeuw zijn er niet meer.

De veranderingen in en rondom de woongebieden van de marrons eisen een gedegen leiderschap van de huidige marronleiders.

252 jaren na de vrede van Auca zien wij dat de marrons nog geen titel( grondenrechten) hebben hun woongebieden.

De meeste voorzieningen, die normaal zijn in het kustgebied zijn nog niet toereikend voor de marrons.

De meeste politieke leiders zien de woongebieden van de marrons als een werkplek- om veel winst eruit te halen- of als een vakantie/relax oord. Er ontbreekt hun politieke wil- zeker geen politiek macht- om daadwerkelijk te starten met de ontwikkeling van het achterland van Suriname.

Laat de Dag van de Marrons een bezinning zijn voor alle economisch/ sociaal zwakkeren in ons geliefd Suriname.

Bep-Buitenland.

C.Libretto

M.Noordzee