Over geluidsoverlast in Suriname
Er is reden tot zorg over de kwaliteit van het leven en de schade die geluidsoverlast bij de mens veroorzaakt in Suriname. De ernst van de zaak wordt mijn inziens onderschat of men is zich er nog steeds niet voldoende van bewust hoe men met de eigen gezondheid omgaat. Ik ben geen wetenschapper, maar wel een oplettende burger die nadenkt over zaken die ik waarneem en waar ik aan word blootgesteld. Ik heb ook vragen waar ik geen antwoord op heb.
Door de drukte van alle eerder genoemde zaken om ons heen vraag ik mij serieus af welke invloed deze omgevingsfactoren hebben op onze jeugd. Met name op hun gedrag, luister-, concentratie- en leervermogen. Ook vraag ik mij af of dit alles ook een rol speelt in de luide soms zelfs schreeuwende wijze waarop wij met elkaar communiceren.
Ik sprak een vriend en die vertelde dat hij lange dagen maakt omdat hij werkt en daarnaast ook studeert. Hij vertelt verder; “En gisteravond, gisteravond was het geen doen. Ik kon niet leren, omdat er naast mij een streetparty was. Dan die drukte met het gepraat en er was ook een djugu djugu met een auto die in een goot belandde”.
Dit is wat leeft in de samenleving. Mensen hebben last van geluidshinder maar op de een of andere manier wordt dit probleem niet bij de wortel aangepakt, waardoor er geen structurele oplossing komt.
Deze vriend is een volwassene, dus zal hij zijn gemiste leerplanning inhalen. Maar hoe zit het met onze jongeren die deze vaardigheden nog niet helemaal beheersen? Hebben deze parallel processen van geluidsoverlast geen invloed op hun schoolprestaties en is er een verband met de lage slagingspercentages ? Ik ken de antwoorden niet, ik breng dit slechts onder de aandacht, zodat hier in een breder perspectief over wordt nagedacht.
Ik begreep dat er ook muziekwedstrijden gehouden worden, de zogenaamde carbattles. Wie heeft de best opgevoerde geluidsinstallatie in de auto? Deze pronkstukken worden langs de openbare weg naast elkaar geparkeerd en dan begint de demonstratie. Sommige auto’s hebben een joekel van een geluidsbox die een enorm geluid produceert dat zelfs de handrem de geluidstrilling van de auto niet op één plek houdt. Eén en al overlast voor de mensen die op de plek wonen, die deze demonstranten uitkiezen. Slecht voor je gehoor, want hoeveel decibel kan het menselijk gehoor structureel aan.
Komt bij mij direct de vraag op: is er een bevolkingsonderzoek gedaan naar de conditie van het gehoor van de burgers? Zo niet, is het hier geen tijd voor? Zodat de burger bewust gemaakt wordt over hoe hij zelf met z’n eigen gezondheid omgaat.
Ook heb je in het verkeer de rondrijdende automobilist die bij elk wisje wasje toetert. Je raakt hier gewoon in verwarring van. Wat zijn ook al weer de regels als er getoeterd moet worden?
Ik sprak een beheerder van één van de feestzalen en kreeg de volgende informatie. Feesten mogen bij deze zaal elke dag van de week georganiseerd worden uitgezonderd kerstnacht, eerste kerstdag en oudejaarsdag. Door de weeks kan het feesten tot 01:00 uur in de ochtend en in het weekend tot 02:00 uur. Er is hier een vergunning voor nodig en die wordt verstrekt door de DC. Na met meerdere mensen gepraat te hebben, realiseerde ik me dat er in het centrum van Paramaribo binnen een straal van minder dan één vierkante kilometer, er wel zeven zalen zijn waar er feesten georganiseerd kunnen worden. Indien er geen vergunning is, kan de politie het feest na een bepaalde tijd van de avond stop zetten als de buren klagen. Dit alles heeft betrekking op de geluidshinderwet, zoals die wordt uitgevoerd.
Het ziet er naar uit dat omwonenden niets in de melk te brokkelen hebben en voor de instelling die vergunningen verstrekt zijn omwonenden van feestzalen duidelijk een vergeten groep. De verstrekking is puur in het belang van degene die wil feesten en het belang van omwonenden valt hierbij in het niet. Volgens de beheerder komt het weleens voor dat wel vier van de instellingen die op elkaars lip zitten op hetzelfde moment een feestje hebben.
Wat ook opvalt als je mensen hierover vragen stelt is, dat men zich erin berust heeft dat zaken zo gaan. Verder blijft het hierbij en zo is geluidshinder in de verschillende vormen een normaal aanvaard patroon in de samenleving. Wat de gevolgen hiervan zijn voor het optimaal functioneren van de burger lijkt hierbij niet van belang.
Je krijgt antwoorden als, “ na Sranan un de”, “wij zijn het gewend”. Als je op de gezondheidsaspecten wijst, dan is men stil of men heeft hier nog niet over nagedacht.
De enkeling die wel een opmerking maakt over geluidsoverlast en de veroorzaker hierop aanspreekt, krijgt de wind van voren. Je krijgt dan te horen dat je je moet schikken, want “ na Sranan un de”. En dit is nou precies de denkwijze die moeilijk tot geen verandering brengt in deze diep ingewortelde patronen die geen verbetering brengen in de kwaliteit van het leven voor mens en samenleving.
Ik zou het fijn vinden dat op dit artikel ook reacties komen van mensen die zich hierover reeds gebogen hebben en vooral veel meer weten of het gezondheidsaspect en de gevolgen voor de ontwikkeling van onze kinderen. Het op gang komen van een maatschappelijk discussie kan ertoe bijdragen om mensen meer bewust te maken van hun aandeel in het geheel. Vele huizen liggen pal langs de autoweg, een gegeven waar wij niet veel aan kunnen veranderen. Maar er zijn zeker mogelijkheden waar wij met zijn allen naar kunnen streven dat overige geluidsbronnen geminimaliseerd kunnen worden. Dit kan onder meer door strikte handhaving en goede regels, waarbij er aan alle betrokken groepen gedacht wordt en de bereidwilligheid van een ieder om zich aan de regels te houden.
Een oproep aan alle mensen: Kies voor een gezond en bewust leven, kies voor de kwaliteit van het leven.
Peggy Anijs / p.anijs@chello.nl
In de rubriek ‘Ingezonden’ stelt GFC Nieuws een ieder in de gelegenheid om een eigen mening of visie te geven op alle actuele ontwikkelingen en/of relevante onderwerpen. Stukken die geplaatst worden komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de visie en/of de mening van de redactie. De redactie heeft het recht om de stukken wel of niet te plaatsen, in te korten of te redigeren, zonder de mening en/of visie van de inzender aan te tasten. Er worden alleen stukken geplaatst die behoudens een ieders verantwoordelijkheid voldoen aan wat gesteld wordt in de Surinaamse wetgeving.