Donderdagmorgen stond de media bol van een bericht over een rechtszaak die oud-minister Ramon Abrahams van Openbare Werken heeft aangespannen tegen de uitgever en hoofdredactie van Parbode. Dit maandblad zou in haar editie van augustus een artikel hebben geplaatst, waarin Abrahams tijdens zijn ministersperiode voor een dief wordt uitgemaakt. De raadsman van Abrahams vindt dat Parbode anonieme bronnen heeft gebruikt.

Informatiebronnen hebben soms redenen om anoniem te willen blijven. Daarvoor zijn er twee redenen: men vreest represaillemaatregelen en daarnaast wordt de nieuwsman aan wie de informatie is verstrekt, niet meer vertrouwd. Zodra een bron betrouwbaar overkomt, heeft de media het recht deze te gebruiken. In sommige gevallen kan de media toch wel natrekken of deze informatie klopt.

Ik denk hierbij aan het geval Tjin A Tsoi/Bouterse. Tjin A Tsoi heeft aan een lokaal dagblad verteld dat de president het jacht van Charles Pahlad had gekocht. Achteraf bleek die informatie niet juist te zijn. Een volksvertegenwoordiger wordt geacht betrouwbaar te zijn en ik neem aan dat die krant daarom die informatie heeft gepubliceerd. Tjin A Tsoi zelf heeft nooit zijn bron prijsgegeven.

Ik denk ook aan het geval van Diana Pokie die vertrouwelijke informatie had verstrekt aan de minister van Justitie & Politie, Edward Belfort. De minister heeft de volgende dag de naam van Pokie genoemd in de media. Het is verwachtbaar dat Pokie nooit meer gevoelige informatie zal geven aan Belfort.

Politiek in Suriname is zeer gevoelig. De meeste informatiebronnen zijn politiek gebonden door onder andere hun werk. Nieuwsbronnen moeten gezien worden als informanten van de politie. Die mogen nooit prijsgegeven worden. Terecht zegt Armand Snijders, hoofdredacteur van Parbode, dat dit geval een testcase zal zijn voor de rechtsgang in Suriname. De zaak dient op 3 oktober en ik ben benieuwd naar het vonnis van de rechter.

Robin Rosario

Hoofdredacteur GFC Nieuws