Het is diep triest te noemen dat de VHP Mediacommissie in een reactie op een door mij afgestane interview haar toevlucht moest nemen tot het overnemen van reeds enige tijd circulerende leugens over mijn persoon. Het moet duidelijk zijn, de smaad en laster die over mij heen wordt uitgestrooid, ik zou justitieel gezocht worden door Nederland en Spanje, is een aperte leugen.
Deze pertinente leugen komt uit de koker van de Amsterdamse Dorpsgek Romeo Hoost en diens vriendin Esha Sewlochan Tewarie die mijn persoon reeds jaren via de sociale media negatief, stigmatiserend en demoniserend ten tonele voeren. Het pregnante hierbij is dat betrokkenen onder een hele reeks van valse Facebook accounts opereren en het er dus op lijkt dat velen de pijlen op mij gericht houden. Anderzijds zet het geesteszieke tweetal mensen aan om hun verwerpelijke praktijken massiever te doen lijken.
Ik hecht er zeer aan hierbij te verklaren, noch in Spanje, noch in Nederland voor welk misdrijf dan ook te worden gezocht. Meer nog, ik heb gedurende alle jaren van mijn verblijf in Spanje, al dan niet voor langere tijd Nederland bezocht. Laatstelijk was dat nog in december 2013 toen ik op weg naar Suriname was. Van enig gezocht worden door welk land dan ook was geen sprake. Ik vertrok ongehinderd uit Spanje, kwam Nederland dito binnen en vertrok enkele dagen daarna ongehinderd naar Suriname.
Slechts uit verdorven demonische breinen is het mogelijk dit soort bagger te produceren.
Het hinderlijk effect hiervan echter, is dat er andere personen of groepen voetstoots ervan uitgaan dat de beweringen zoals hierboven geschetst, op waarheid berusten en die kritiekloos over nemen. De op mij ingezette karaktermoord is evident.
Echter, een rein geweten vreest geen aanklacht en op democratische wijze zal ik mij blijven inzetten voor recht en waarheid en die twee morele aspecten uitdragen. Het zou de VHP Mediacommissie sieren deze smaad en laster in mijn richting gepleegd, te willen rectificeren. Desgewenst kan ik aan een ieder een bewijs van goed gedrag, recentelijk in Spanje aan mij uitgereikt overleggen.
Tot slot moet ik op grond van al hetgeen ik de afgelopen week heb ervaren, anonieme dreigtelefoontjes, voor mijn woning stoppende motorvoertuigen die de verlichting in mijn tuin richten om vervolgens met gierende banden weg te rijden, smaad- en lastergeschriften in verschillende kranten en via de virtuele snelweg, dit alles duidt ontegenzeggelijk op paniek die er binnen de kring van de Surinaamse en Nederlandse oppositie is losgebroken.
Ik ben een wel geïnformeerde politicus die over een groot arsenaal van bewijsstukken beschikt – deze dossiers zijn veiligheidshalve bij 2 lokale advocatenkantoren in bewaring gegeven – en dus geen loze berichten ventileer.
Het moet tot slot ook duidelijk zijn dat er inmiddels over mijn veiligheid wordt gewaakt en daarnaast angst noch vrees in mijn leven bestaat.
Roy Raymond de Miranda