Ik heb besloten uit de anonimiteit te treden en u mijn werkelijke gevoelens mede te delen. Ja! I Hate Su en het gepeupel dat er rond loopt. Gelukkig ben ik niet alleen, wij zijn met z’n allen ongeveer 500.000 zielen groot. Wij vrezen de resterende 50.000 Surinamers niet.
Ik ga vaak gekleed in een truitje met “I love Su”, het is de mode en nog goedkoop ook. Het dragen van zo’n truitje weerhoud mij niet het land te vervuilen en overal mijn afval te gooien, het liefst doe ik dat naast een van de vuilnistonnen in de binnenstad. Ik raak in extase als ik mijn afval kwijt kan bij een bord met “verboden vuil te storten”.
Ik lach me krom als ik de openbare toiletten zie, waarom zou ik 1 SRD betalen, terwijl ik overal mijn urine kwijt kan? Mijn soortgenoten besteden geen aandacht aan mij als ik op mijn gemak een plek in Suriname besprenkel met mijn urine, alleen de “Su-fielen” kijken misprijzend, they make my day!
Als volksvertegenwoordiger heb ik heel veel plezier in het tegenwerken van elke ontwikkeling, je vraagt je af of ik tot de oppositie of coalitie behoor. Alleen maar het feit dat jij deze vraag stelt, zegt mij alles over jouw verstandelijke vermogens(maar ja je hebt ook op mij gestemd, haha). Ik behoor tot de oppositie als ik de ontwikkeling torpedeer en tot de coalitie als ik mijzelf kan verrijken.
Ik heb een hekel aan discipline en elke werkgever die denkt mij en mijn stemvee aan het werk te krijgen heeft een probleem. Ik ben, je hebt het geraden, de vakbondsleider. Je zou bijna denken dat ik tot de adel behoor, ik behoud mijn positie tot de dood en als het enigszins kan, erft mijn zoon deze positie. Ik ben de eeneiige tweeling van de volksvertegenwoordiger, heb verschillende salarissen zonder ervoor te hoeven presteren.
Ik ben de ambtenaar, aan werken heb ik een broertje dood. Ik geniet ervan verkeerde informatie te verschaffen, het is lachen geblazen als ik een burger vertel dat hij over een week terug moet komen daar ik de bescheiden al naar de minister heb gestuurd( ligt in mijn la of ik ben het kwijt). Mocht een hardwerkende Surinamer(gelukkig zijn er niet veel) directeur of minister worden dan zorgen we ervoor dat hij het niet al te lang maakt. Je denkt toch niet dat wij willen werken?
Ik ben de beleidsadviseur, ik ga naar het werk wanneer ik zin in heb. Ik heb deze baan te danken aan mijn politieke connecties en eerlijk gezegd ben ik niet vies van een beetje chantage. Van beleid heb ik geen kaas gegeten, maar daarvoor heb ik deze positie ook niet gekregen, ik moet zoet worden gehouden. Ik ben een supermens, ik ben tegelijkertijd ook ambtenaar, volksvertegenwoordiger, vakbondsvertegenwoordiger. Ik ben dus in staat elke ontwikkeling te torpederen en mezelf en mijn gebroed te bevoordelen en te verrijken.
Ik ben de bouwvakker, aannemer, buschauffeur, handelaar, de beschonken auto bestuurder, de verwekker van talloze kinderen bij talloze vrouwen, de student, de minister, de docent, de politieagent, de militair en de hosselaar.
Dus verachte Su-fiel, ik ben onschendbaar en alom vertegenwoordig. Houd je praatjes over ontwikkeling maar voor jezelf. Het is Ik en de rest mag stikken.
“I am not a teacher but an Awakener” Robert Frost
A.Engehart / alfonsius@yahoo.com/engelhartama@gmail.com
In de rubrieken ‘Ingezonden/ Aangeboden’ stelt GFC een ieder in de gelegenheid om een eigen mening of visie te geven op alle actuele ontwikkelingen en/of relevante onderwerpen. Stukken die geplaatst worden komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de visie en/of de mening van de redactie. De redactie heeft het recht om de stukken wel of niet te plaatsen, in te korten of te redigeren, zonder de mening en/of visie van de inzender aan te tasten. Er worden alleen stukken geplaatst die behoudens een ieders verantwoordelijkheid voldoen aan wat gesteld wordt in de Surinaamse wetgeving.