De Centrale Raad van Beroep in Amsterdam heeft het hoger beroep van een 36-jarige Surinamer afgewezen. De Surinamer die verlamd is en illegaal in Nederland verblijft wilde voorzieningen van de gemeente Amsterdam voor aanpassingen aan zijn woning en een verhuiskostenvergoeding.

De Raad stelde vast dat de verzoeker illegaal in Nederland verblijft en daarom niet in aanmerking kan komen voor een individuele voorziening.

De Surinamer is in 1998 naar Nederland gekomen om een rugoperatie te ondergaan. Als gevolg van complicaties tijdens de operatie is hij vanaf zijn middel verlamd geraakt en is hij sindsdien rolstoelafhankelijk. Hij verblijft in Nederland zonder geldige verblijfstitel.

Vier jaar geleden heeft hij een aanvraag ingediend voor aanpassingen in zijn woning en voor een verhuiskostenvergoeding. De gemeente Amsterdam wees zijn verzoek af, omdat hij illegaal in Nederland verblijft. Hij blijft ook zonder huurovereenkomst in zijn woning.

De man is in beroep gegaan tegen de beslissing van de gemeente en deed daarbij een beroep op het Europees Verdrag inzake de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM) en op artikel 1 van het Verdrag inzake de rechten van personen met een handicap.

De Raad stelde dat de man weliswaar in een moeilijke situatie verkeerde, maar dat niet kan worden gezegd dat de weigering van de voorzieningen tot effect had dat de normale ontwikkeling van zijn privéleven onmogelijk werd gemaakt. Daar komt bij dat hij niet rechtmatig in Nederland verblijft. Niet is gebleken dat het voor hem niet mogelijk is terug te keren naar het land van herkomst.

Overigens bleek tijdens de zitting dat de gemeente wel een nieuwe douchestoel en een nieuwe rolstoel aan hem heeft verstrekt. De gemeente heeft zich verder bereid verklaard enige minimale aanpassingen ten aanzien van de drempels en de toegang tot de douche te treffen.