Geschiedenis bezit twee woorden die ik niet opzoek, omdat ze zeer duidelijk en eenvoudig in elkaar zitten. In het woord geschiedenis zitten twee woorden verborgen, Geschieden en Nis.

Geschieden staat voor datgene dat gebeurd is, terwijl Nis datgene is dat beschreven moet worden. Het woordje Nis geeft ook aan dat het gebeurde gevangen zit in onze collectieve geheugen.

Geschiedenis is de kunst van het beschrijven van opmerkelijke gebeurtenissen op zo’n wijze dat die beschreven gebeurtenissen overeenkomen met de opgeslagen gebeurtenissen in onze collectieve geheugen. Wanneer er dus een deviant verschil ontstaat door een afwijkende gebeurtenisweergave in tegenstelling tot het collectieve geheugen daarvan, dan hebben we te maken met geschiedenis vervalsing. En het is dat deviante of afwijkend verschijnsel van de gebeurtenisweergave, dat het noodzakelijk maakt dat er blijvend geschiedkundig onderzoek moet worden gepleegd.

Het gevaar dat om elke hoekje schuilt van de uitgifte van een stukje beschreven geschiedenis is, dat die als het nieuwe collectieve geheugen aan een volgende generatie die collectieve geheugen wordt aangereikt en zodoende het oneigenlijke maar heersende collectieve geheugen wordt in de huidige 24 uur durende economie.

Inherent bij de aanname van die afwijkende geschiedenis zal voor een tijdje zowel sociale als politieke consequenties en implicaties als gevaar mee torsen, totdat de rehabilitatie plaatsvindt via onderzoek van de canonieke gebeurtenis ter weergave daarvan conform de eigenlijke collectieve geheugen van de gebeurde gebeurtenissen.

Geschiedenis herschrijf je dus niet, wel worden gebeurtenissen beschreven, waarbij belangrijke zaken kunnen worden weggelaten. Met de beschrijving kan je wel een verdraaiing geven van de feitelijk voltrokken gebeurtenissen of vervalsen van de werkelijkheid. Maar de geschiedenis op zich is niet te herschrijven, want dat zit in de collectieve geheugen, artefacten en stille getuigen opgeslagen.

Het slavernijverleden moet ook nog behoorlijk worden beschreven, omdat er zovele voetnoten zijn weggelaten, die vragen om uitleg.

De rol van de Arabieren, de kooplieden en de handelaren, die daarbij betrokken waren vraagt om nadere toelichting. De rol van de stad Amsterdam, Cornelis van Aerssen van Sommelsdijk en de WIC bij de koop van Suriname en in de slavenhandel.

Wie was deze Cornelis van Aerssen van Sommelsdijk, wat was zijn achtergrond; waarom kon hij meedoen met de koop van Suriname; was hij een zuivere Hollandse ras? In het stuk van de geachte heer Justus Reinhart, wordt God aangehaald als eerlijk, wel dat is wel een boude bewering, omdat ik die onbekende God nooit gezien heb om dat te bevestigen. Elk volk heeft z’n helden, zo ook de Nederlanders, want kijk naar Piet Hein, een van de zovele zeerovers, voor hem is als held in Rotterdam een standbeeld opgericht annex z’n geboorteplaats.

Door deze geachte heer Justus Reinhart moet dus niet gezeurd worden over de standbeelden van de Surinaamse helden. Of de standbeelden nu van de geterroriseerde terroristen komt uit de slavernij of van de Hindoestanen of van Javanen zijn, moet niet zijn probleem zijn.

Bij onderdrukking neemt de individu de strijdbijl op tegen de overheersing ter verkrijging van de verloren autonomie daarvan.

De artefacten uit het koloniaal verleden moeten wel als monument blijven bestaan als de stille getuigen, die Surinamers blijven herinneren aan dat verleden.

Het laatste: uitverkoren volkeren bestaan niet. Wat er wel gebeurt bij tijd en wijle is dat straks Surinamers ook kunnen opstaan en vinden dat zij een uitverkoren volk zijn. Iedereen kan wat roepen en vinden en voor gaan vechten net als de kruisvaarders en de moslims tegen elkaar streden voor de wereldheerschappij. Beiden hebben wel de Afrikanen tot hun slaven gemaakt. Alle Surinamers moeten wel harder willen werken en hun verstand beter willen gebruiken. Veel kennis en knowhow zit wel in het collectieve geheugen verborgen van de eigen diaspora!!!

A.H.Tjauw-A-Hing \ tjauwa@gmail.com