PARAMARIBO, 2 apr – Hoe langer, hoe meer wordt duidelijk dat het idee van een minimumloon best een lastige issue is voor het Surinaamse leiderschap. Het minimumloon, vooral bezongen door de vakbeweging, is in Suriname geen vers punt van dispuut. De aanwezigheid van nog wel de Surinaamse Partij van de Arbeid, SPA, in meerdere regeercoalities, kon niet het nodige gewicht in de schaal kunnen leggen.

Want minstens net zo lang als de duur van die aanwezigheid, loopt het debat over het minimumloon. De partij heeft het minimumloon er niet doorheen kunnen krijgen. SPA’s beheer over het ministerie van Arbeid Technologische Ontwikkeling & Milieu, heeft het verschil niet gemaakt. Aan de lobbyijver van deze politieke partij met vakbondsnetwerk, heeft het niet gelegen. Nu het debat in hevigheid alleen maar toeneemt, moet de arbeidersbeweging het doen zonder politieke invloed.

De SPA zit immers niet meer in het nationale bestuur. Aan de andere kant lijkt de weerstand tegen dit politiek doorweven ideaal alleen maar toe te nemen. Het krachtenspel is er niet minder hevig op geworden. Zoals de kaarten nu liggen kan het in het op zijn best uitlopen op een compromis. Standpunten van vakbeweging en werkgevers liggen te ver uiteen om zo’n compromis te kunnen zien als bevredigend sluitstuk. En dit al helemaal niet als de politiek aanzet tot haast.