INGEZONDEN– Ruim 60% van de beroepsbevolking is ambtenaar, waarvan een groot deel niet of nauwelijks op het werk verschijnt.

Dit ( lees: de overheid) is op dit moment het grootste probleem van de regering, een probleem dat gecreëerd is en in stand wordt gehouden door opeenvolgende regeringen, terwijl de toestand van de economie uiterst kritiek is.

Dit terwijl – afgaand op de cijfers uit 1990 van de Verenigde Naties (VN) – Suriname in potentie het 17e rijkste land ter wereld is (was).

De Surinaamse economie raakte sinds de onafhankelijkheid meerdere keren verstoord, doordat achtereenvolgende regeringen hoge uitgaven compenseerde met monetaire financiering, oftewel het bijdrukken van geld. Hierdoor waren er terugkerend periodes van grote inflatie en economische teruggang.

En een ‘kunu’ ( vloek) waarmee we opgescheept zitten en die de huidige regering slapeloze nachten bezorgt, is het log ambtenarenapparaat dat jaarlijks miljoenen SRD’s opslokt, alleen aan lonen salarissen.

Een deel van de stijging komt voort uit de verstrekking van fictieve overheidsbanen, in de volksmond ook wel bekend als zeven-even. In die gevallen tekenen ambtenaren ’s morgens bij binnenkomst een presentielijst en vertrekken direct daarna voor geheel ander werk.

Het fenomeen zou zich vooral bij het lage en middenkader voordoen. Daarnaast gaat het om parttime banen die aangehouden worden om het recht op medische voorzieningen en pensioenopbouw.

De huidige minister van Binnenlandse Zaken, Bronto Somohardjo, zal alle ondersteuning van de politiek moeten krijgen om zijn plannen om het ambtenarenapparaat te saneren uit te kunnen voeren, want uiteindelijk kan je mensen die wel werken niet brodeloos maken, zonder een alternatief te hebben gecreëerd.

Feit is dat Suriname meer moet gaan produceren en exporteren en veel minder moet importeren. Dit zal de economie goed doen en zullen minder mensen geneigd zijn om hun heil te zoeken bij de overheid. Tot dan zal het geen enkele regering lukken om het ambtenarenapparaat te saneren.

De Stem