Er was begin van deze week nogal wat commotie rond een plotselinge niet vooraf aangekondigde forse tariefsverhoging voor busritten. Er is inmiddels het nodige over geschreven en bericht. Maar, wat onbelicht blijft is het feit, dat die prijsverhogingen voor bustickets eigenlijk vanzelfsprekend zijn.
De gehele samenleving wordt al maandenlang geteisterd door allerlei a la dol prijsverhogingen van producten en goederen in winkels en supermarkten, van diensten als stroom, water en internet en van brandstof. En, niet onbelangrijk, hebben burgers te maken met een ongrijpbare koersontwikkeling die zeker mede schuldig is aan alle prijsverhogingen.
Begrijpelijk
Maar, we hebben begin deze week geconstateerd, dat met die verhoging van de bustarieven de woede van het volk zich richt op de bushouders en buschauffeurs. Een woede vooral vanuit emotie, maar heel begrijpelijk. Immers, voor veel mensen wordt ‘bussen’ welhaast onbetaalbaar. Op social media verschijnen allerlei voorbeelden van mensen die uitleggen, tot achter de komma, hoeveel ze nu dagelijks, wekelijks, maandelijks kwijt zijn aan ‘de bus’.
Natuurlijk, het verhoogde tarief is pijnlijk en gaat zeker de oorzaak zijn van vele problemen, zoals ouders die hun kids nu niet meer naar scholen kunnen sturen. Er zijn ook ongetwijfeld vele arbeiders, werknemers en werkneemsters, leerkrachten, studenten die misschien twee, drie bussen moeten nemen heen en terug naar het werk of school of universiteit. Reken maar uit!
Stijgende kosten en prijzen gaan niet voorbij aan de deur van bushouders
Maar, al die terecht jammerende burgers gaan toch wat te gemakkelijk voorbij aan het feit, dat ook bushouders dagelijks te maken hebben met de stijgende prijzen en kosten, overal. Zij moeten nu roeien met de riemen die ze hebben om hun bussen nog enigszins te kunnen onderhouden, in rijdende staat te houden.
Denk ook aan de kosten van de dagelijkse brandstof om een bus te laten rijden.
Denk aan de kosten van het gewone onderhoud, nu en dan nieuwe banden onder een bus zetten of het interieur wat opknappen. Alles kost geld en alles is duurder geworden, omdat veel van hetgeen de bushouders gebruiken voor het onderhoud, geïmporteerd moet worden.
Kortom, het onbegrip van burgers over de tarieven, zou vergezeld moeten gaan met wat meer begrip voor dat het laten rijden van een bus ook geld kost, en veel geld. Ervan uitgaande dat iedereen vervoerd wil worden in een nette, goed onderhouden en veilige bus, dan zou meer begrip verwacht moeten worden van de passagiers voor een verhoging van de tarieven.
Meer begrip voor elkaar
Het is een moeilijke spagaat van begrip aan de ene zijde en onbegrip aan de andere zijde. Iedereen wordt getroffen door de financieel-economische crisis en het zou toe te juichen zijn wanneer iedereen in de samenleving meer begrip kan tonen elkaars, uiteenlopende, problemen.
Viktor Aardenburg